[ B T S ] N O V E L S 🔞

End!!

«ហ្ហាយយ..» សាច់ក្រណាត់ពណ៌ទឹកដោះគោម៉ូដប៉ាក់ស្តើង ត្រូវបានដៃមានកម្លាំងចាប់ហែកយ៉ាងគ្មានមេត្តា ហើយផ្កាក្រពុំក៏បានបង្ហាញនូវនឹងភ្នែកគេស្រស់ៗ អ្នកកំលោះមិនអាចទប់អារម្មណ៍បាន ទើបលើកដៃទៅអង្អែលលើវា ខណៈនាងតូចឯណោះគិតតែពីគ្រវីក្បាលទាំងទឹកភ្នែកសស្រាក់ ខុសពីគេដែលក្តៅមុខភាយៗឡើងរបស់ក្នុងខោងើបឆ្ងក់ដោយមិនបាច់ប្រឹងគ្រាន់តែបានសម្លឹងវា។

«ហ្ហឹកៗ..លោកពូកុំអី..ហ្ហក៎...» ខាស៍ស៊េនព្យាយាមហាមឃាត់ប្រុសកំលោះដោយទឹកភ្នែកនៅពេលឃើញគេងើបសម្រាតខោចេញ ហើយវិនាទីបន្ទាប់របស់ដែលនាងគិតថានឹងមិនអាចជួបក៏បានបង្ហាញនៅនឹងមុខនាងពេញៗ នាងតូចប្រឹងគាបជើងខ្លួន ស្របពេលអ្នកជាពូងើបសម្លឹងមុខនាងដោយទឹកមុខដូចជាពពួករោគចិត្ត ចំណែកដៃគេក៏ប្រឹងទាញជើងនាងឲ្យកន្ធែកចេញពីគ្នាទាំងភាពរឹងរូសរបស់នាង។ បន្ទាប់ពីមានគម្លាតហើយជីមីនក៏លើកជើងនាងទាំងពីរមកដាក់លើភ្លៅគេទាំងសងខាង ខណៈមានគេនៅក្នុងចន្លោះជើងនាងរួចចាប់កាន់ដំបងសាច់រឹងកំព្រឹសរបស់គេដោតចូលក្នុងខ្លួននាងមួយទំហឹង ឲ្យនាងចង្កោងខ្នងឡើងចំហរមាត់ធ្លុងទាំងស្អកសំឡេង។

«ហ្ហឹក!! អ្ហឹសសៗៗ...» ជីមីនមិនរង់ចាំយូរគ្រាន់តែបានចូលទៅហើយនាយក៏បំបោលចង្កេះយកតែម្តង ធ្វើឲ្យកាយតូចរលាក់ទៅមកៗស្រែកថ្ងូរលាយឡំនឹងទឹកភ្នែកយ៉ាងវេទនា វាជាទឹកភ្នែកដែលកើតចេញពីភាពឈឺចាប់ដែលគេបានផ្តល់ឲ្យ។

«អ្ហស៎ៗៗៗ...សឺតត..» រាងក្រាស់លើកជើងនាងដាក់មកលើស្មារួចអុកចូលជ្រៅៗបោកផ្ទប់យ៉ាងពុះកញ្រ្ជោល សង្រ្គៀតធ្មេញឱនមើលត្រង់ចំណុចប្រសព្វរវាងនាងនិងគេទាំងពិបាកស្មានអារម្មណ៍ ដឹងត្រឹមថាពេលនេះគេសុខស្រួលហួសប្រមាណ នៅពេលបានចូលមកនៅក្នុងខ្លួនរបស់នាងប៉ុន្មាននាទីមកនេះ។

«ព..ពូមីន.. ឈឺ..ឈឺណាស់ អ្ហាសៗៗ...» នាងតូចបែកញើសជោគខ្លួនដែលសភាពនេះក៏មិនខុសពីអ្នកជាពូប៉ុន្មាន នាងស្រែកឡើងនៅពេលគេកាន់កន្ធែកជើងនាងឡើងទៅលើហើយធ្វើចលនាកាន់តែលឿនទៅៗ។

«អ្ហឹមម...សឺតតត..អ្ហស!!» នាយជីមីនប្រឹងស៊ុតកាន់តែញាប់ទៅៗរហូតឡើងដល់ទីខ្ពស់ជាមួយនាង រួចបង្ហូរសំណល់ក្តៅៗនោះឲ្យហូរចូលទៅក្នុងខ្លួននាងគ្មានសល់។