CHAPTER 22

0 0 0
                                    

KENDY

I carefully put Penelope down to her bed. Then I get a wet towel and wipe her face. Her eyes were already close, but I doubt that she's asleep.

Penelope suddenly wakes up and brush her eyes. When she saw me, she jumped to my direction that makes me lost balance and fell to the bed. I tried to go up, but she suddenly sit to my tummy.

Sinubukan ko siyang paalisin, pero pinanindigan ni Penelope ang pag-upo sa tiyan ko. Hindi ko alam kung anong damdamin ang mangingibabaw sa 'kin sa mga oras na 'to.

The woman I like is sitting to my tummy right now and I can't help, but to feel nervous. Is she really don't know what's happening now?

"Bakit kailangan mo pang magpakita sa paniginip ko? Get lost! You choose your business over me, right?" Penelope started to say nonsense words and tried to hit me with her hand again.

"No, I didn't choose my business. There's really something that I need to do and I'm sorry for that. I'm sorry."

Biglang huminto si Penelope sa paghampas sa 'kin. Tinitigan niya ko sa aking mata at nagulat ako nang bigla na lang siyang lumuha.

Hindi na ko makatiis sa nakita ko kaya ginamit ko na ang aking lakas para makatayo. Lumapit ako sa kaniya at hinawakan ko ang kaniyang magkabilang pisngi.

"What's wrong?" I looked at her worriedly.

Tears still coming from her eyes, but she tried to talk again.

"So, you're going to throw me away now that we're married right?"

Now, I looked at her with confusion on my face. How did she end up think this way?

Sunod-sunod ang nagawa kong pag-iling sa tanong ni Penelope. Kahit yata maglaho ang mundong ginagalawan namin ay hindi ko magagawang itapon si Penelope.

"What are you talking about? You're everything to me, Penelope. I maybe still a stranger to you, but one day I will have to courage to tell you who I really am."

"Then, prove it now."

Nagsalubong ang dalawang kilay ko dahil sa pagtataka.

"How?"

I was stunned when she started to undress her wedding dress. Before I could see something that she will regret if she come to her senses, I immediately stop her.

"Don't do that. You're just drunk."

She insist on continuing what her doing, but I keep on stopping her.

"No, I'm not. Let's do this. I'm not a child even if our age has a lot of gap."

I close my fist and look at her with my serious tone.

"Please, don't. I know that you will regret it after you woke up. Do you even still know who I am?"

"I know you. You're Kendy. I will never regret it because I'm just dreaming anyway."

Hindi ko na siya napagilan nang tuluyan na niyang mahubad ang suot niyang wedding dress. 

I close my eyes, but she suddenly touched my face.

"Kendy, do you really hate me that much that you can't even do this with me?"

I open my eyes and sincerely look at her. "I don't want to hurt you, Penelope."

"So, you can't?"

"Damn! Don't regret this later, okay?"

I undress my shirt and push her down to bed. I purposely avoided her lips because I don't want her first kiss to become like this.

I started to kiss her neck. Whenever I do, she started to lean and gives a weak moan.

My hand is actually trembling right now. I'm still not reading to own her, but still. I'm still feeling excited. Tsk.

My kissed went down to her chest while my hand is traveling between her legs.

Ngayon ko lang napagtanto na sadyang maikli ang gabi para sa aming dalawa ni Penelope.

PENELOPE

Nasa loob na ko ng eskwelahan, pero hindi pa rin nawawala ang sakit ng ulo ko. Nakakapagtaka lang at pati ang dalawang hita at balakang ko ay masakit din.

It's my first time to drink wine so maybe it's the cause of wine.

Isang malalim na buntong hininga ang napakawalan ko. Hindi ko pa rin nakasabay si Kendy kumain kahit na kasal na kami. Habang tumatagal ay nasasanay na lang ako.

Napaaga pa ko pumasok sa university dahil wala akong ganang kumain ng almusal. Kumuha lang ako ng milk, strawberry at orange sa refrigerator.

Nakakapagtaka rin dahil simula nang magising ako kaninang umaga ay nakangiti sa 'kin ang lahat ng mga kasama ko sa bahay kasama na sina Arthur at Agustus.

May nangyari ba sa mansion na wala akong alam?

Itinuon ko na lang ang aking paningin sa aking harapan habang patuloy na naglalakad patungo sa aking silid-aralan.

Dumaan pa ko sa basket ball court nang university para mapabilis ang pagpunta ko sa classroom dahil sa sobrang sakit pa talaga ng ulo ko. Ni hindi ko na nga alam kung paano ako nakapunta sa kuwarto ko at nagpalit ng damit. Siguro ay tinulungan ako ng mga maid sa bahay.

Pagkadaan ko sa basket ball court ay nahagip ng aking mata ang isang babae na nakaupo sa bench ng court at parang iiyak na habang palinga-linga sa paligid.

She wears pink high heels and pink off-shoulder dress under her knees. She doesn't look right so I decided to walk on her direction and approached her.

"Hello. May problema ba?"

Mas angat pala ang white rosy skin niya kapag nasa malapit. Binaba ng babae ang suot niyang sun glasses kahit wala namang araw dahil makulimlim at tumingin siya sa direksiyon ko.

I smiled to her. She hesitant to reply at first, but in the end, she talked back.

"Do you have ice cream?"

Nagsalubong ang dalawang kilay ko dahil sa pagtataka. Ice cream sa umaga? Ayos lang kaya siya?

"I-Ice cream? W-Wala. Strawberry and-"

"Strawberry! Give me that. Hurry!"

Hindi ko na pinuna ang pagiging bossy ng kaharap ko dahil mukhang gusto na talagang makakain ng sinabi ko.

Mabilis kong kinuha ang ice cream sa back pack ko at binigay 'yon sa kaniya. Muntik pa kong matawa dahil kahit halata namang natatakam na siyang kainin ang binigay ko ay dahan-dahan at maarte pa rin niya itong kinain.

"Thanks. You can go now." She's still eating and didn't even bothered to look at me.

Nagkabit-balikat na lang ako at nagpatuloy sa paglalakad. Hindi pa rin nawawala ang pagsasalubong ng dalawang kilay ko dahil sa pagtataka. That woman is weird.

Pagkapasok ko sa loob ng classroom ay wala pa kong kaklase na nadatnan. Mukhang mas'yado akong napaaga sa pagpasok at may weird na babae pa kong nakita.

Tahimik akong umupo sa aking upuan at kinain ang natira kong prutas at milk.

That woman, I think she's pregnant.

HE'S MY BEAST, I'M NOT HIS BEAUTYTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon