Reflection Of Us

EPILOGUE

It's been years, and now I'm back. I'm back in the Philippines, and I know that there's a possibility that I could meet him. Napangiti ako sabay alis ng sunglass ko. My parents decided to migrate to the United States, and I'm the only one who returned because my parents decided to stay.

Nasa tapat palang ako ng bahay namin ay bumungad na ang mga kasambahay namin. They are still here working at our house. 

"Welcome home po ma'am"

"Welcome back ma'am grabe po gumanda po kayo lalo. Halatang hiyang na hiyang niyo po ang ibang bansa"

Natawa ako at napailing nalang. "It's for the better po" Nakangiti kong sabi.

"Kayo lang po ba? Hindi na ba pupunta ang parents niyo dito?"

"Ako lang po ang umuwi dahil masyado silang busy nila mama at papa sa business po nila" Ani ko sabay tahak na sa loob ng bahay. It's really good to be back, but at the same time, there's a stingy pain. 

"Pupunta po ba agad kayo sa mga branches po ninyo?" Tanong ni Manang.

Napalingon ako sa kanila at tumango. The reason why I came back to the Philippines is to check on my business, which is my bakeshop. There are a lot of branches, and I want to visit them. I'm a baker now. 

Pumunta agad ako sa room at napangiti. It still here and memories coming back. Mapait akong napangiti. Kumusta na kaya siya?

After our prom ball, I decided to stay away and live in the US. On our graduation day, Mei said to me that I was the valedictorian of our class. I didn't even receive my diploma that day, but my teacher delivered it to us. That is why I received it. 

I missed him so much. I miss everything about him. I missed my friend, but I know there are a lot of changes. He's happy right now with May. I hope he still remembers me. Napangiti ako nang mapait. Humiga na ako sa kama ko at natulog dahil narin siguro sa biyahe kaya pagod na pagod ako.

Kinabukasan ay inisa isa ko ang mga branches ng bakeshop ko. I'm with my bodyguard and my driver. Iyan kasi utos nila mama at papa kapag di ko raw sila kasama ay hindi nila ako papauwiin dito sa pinas. Nagsimula kami sa pinakahuling branch ng bakeshop ko at natuwa ako dahil malaki ang sales. Mukhang patok sa masa ang mga pastries ko. Malapit na kaming matapos at ang pinakahuli ang dito sa barangay namin. Pinili kong dito ang pinakahuling pupuntahan namin dahil mas malapit na ito sa bahay.

Napangiti ako pagkababang pagkababa ko. Itong bakeshop kasi ay katapat ng school namin noong highschool at senior high. Hindi ko akalaing dito ipapatayo ng kaibigan ko ang bakeshop ko. It brings back a lot of memories.

"Goodmorning po ma'am" Sabay sabay na sabi ng mga staff ko dito sa bakeshop.

"Goodmorning everyone" Nakangiti kong sabi. Bumungad agad ang menu ng bakeshop at ang ganda ng theme sa bakeshop kong ito. Siguro dahil ito ang pinakaunang ginawa. "How's our sales for the past years?" Tanong ko. Binigay agad nila sakin ang mga folder na naglalaman ng mga sales.

Naupo ako sa pinakasulok ng upuan dito sa bakeshop. It's a garden style kaya siguro ay tinatangkilik ito ng mga customers. Napangiti ako dahil ito nga ang pinakamasmabenta sa mga naunang bakeshops na napuntahan ko. This is good and now I'm contented with what my bakeshops progressing.

Bumalik ako sa loob para sana magpaorder ng coffee. "Can someone get me a cup of coffee--" natigilan ako sa pagsasalita dahil andito ang taong sobrang tagal ko nang gustong makita. He's looks fine and happy I think. He's with his son. Napangiti ako. I smiled that I want to show to him that I'm fully moved on. I forgot my feelings for him and it's faded.