Never Say Never (Serie De Amor #2)

Chapter 18

Kabanata 18

Just All Pretend

"Are you sure that you'll be okay there?"

Nilingon ko si Heeven na tumutulong sa pagkuha ng mga damit ko sa cabinet.

We're in my walk-in closet now and currently organizing my clothes and will put it later on my luggage.

Sinabi ko sa kaniya 'yong sinabi ni Lancy sa akin sa text. Pupuntahan ko ang kaibigan ko doon para kamustahin at tanungin tungkol sa kung paano sila nagkaayos ni Jared.

Litong-lito talaga ako kung paano nangyaring engage na sila 'coz all I know was Jared didn't even have a hunch Lancy's whereabouts lalo na sa pagkakabuntis nito. Now I'll go to Oslo para linawin ang lahat-lahat.

Then, there's Heeven na pilit akong kinukumbinsi na isama siya at ako naman ang todo tanggi kasi Lancy is his cousin at walang alam si Lancy sa amin. Ano na lang ang sasabihin niya sa amin, hindi ba? She's been my friend for years now at hindi ko man lang nakuwento sa kaniya 'yung sa amin ni Heeven. I'm sure she'll be pissed at me for not telling her about this thing.

"I'll be okay, Heeven. Malaki na ako and alam ko na kung ano ang gagawin, okay? It's not like I am one of those kids who don't know what to do with their selves." sambit ko na lang at nagpatuloy na sa pagligpit ng mga damit.

I heard him scoffed kaya napaismid ako. He's really acting like a very-protective-clingy-boyfriend na ayaw akong payagan at papayag lang siya kapag kasama siya.

"But what if you don't know what to do? Example hindi ka marunong mag-order ng pagkain. Oh, ano na lang ang kakainin mo? You're going to Norway and their preferences and culture are different from ours. Pa'no na lang kung--"

Hindi ko na siya pinatapos. Tinitigan ko siya at pinagkibitan ng balikat.

I raised my brows, "You understand me naman, hindi ba? I'll be visiting my best friend which is your cousin na wala pang alam tungkol sa namamagitan sa ating dalawa. We shouldn't get her stress or piss because she's pregnant. Kapag buntis, madaling mainis. Ayokong ma-stress 'yung kaibigan ko na pinsan mo kapag nalaman niyang kakaiba ang namamagitan sa'tin." paliwanag ko sa kaniya.

Sinimangutan niya ako at inilapag sa vanity table ang capelet coat ko na hawak niya kanina.

Naglakad ako papunta sa kaniya at akmang kukunin na ang coat ko sa mesa nang bigla niya akong hinila.

My eyes widened the moment I sat on his lap. Nakaupo siya sa vanity chair habang ako nakaupo sa hita niya. My face heated and tried to stood up but he grabbed my waist kaya hindi na ako nakagalaw pa.

Unti-unti ko siyang binalingan ng tingin hanggang sa makaharap ko na siya.

"H-Heeven, let me go baka may biglang pumasok and they'll see--"

Hindi pa ako natatapos sa sasabihin nang mas inilapit pa niya ang mukha sa mukha ko. Isang dangkal na lang ang natitira ay mahahalikan na namin ang isa't-isa. Sobra-sobra ang kaba ko at hindi na alam ang gagawin. Kapag gumalaw ako, wrong move kasi mahahalikan ko siya. Kapag umatras ako, no, I couldn't kasi mahigpit ang pagkakakulong niya sa baywang ko. What should I do? I'm trapped.

"Fern... Gusto mo ba 'tong sitwasyon natin? Pretending as lovers?" seryosong tanong niya habang nakatitig sa labi ko.

Kumurap-kurap ako. What does he mean by that? Of course, noon, gusto ko pero ngayon... Hindi na. Kapag sinabi kong 'hindi', would it change a thing?