Never Say Never (Serie De Amor #2)

Chapter 22

Kabanata 22

An End Sign

Pagkatapos ng nangyari, agad akong tumawag kay Heeven.

Namumuo na ulit ang mga luha ko habang naghihintay na sagutin niya ang tawag ko. I still can't believe the truth. Sobrang dami kong nalaman pero that just made me angry at them, especially... him.

When he finally picked up the call, I immediately talked.

"Let's talk." walang-emosyon kong sambit.

Medyo matagal siyang nakasagot and after I heard a sigh, he answered, "Ngayon ba agad?" sambit niya.

I kept a straight face facing the side mirror of the taxi I was riding in, "ASAP. I don't care if you're busy. I'm your girlfriend. Spare time."

Hindi ko napigilan ang tumawa nang malakla pagkatapos kong patayin ang tawag. Girlfriend, huh? I even used that title just to talked with him in person.

Hindi pa rin talaga ako makapaniwala sa lahat-lahat. Ayaw ng puso ko na i-divert ang lahat pero ang utak ko, paulit-ulit na sinasabi sa'kin na kailangan kong buksan ang mga mata sa katotohanan. Who would I blame for this? I still have a part on what happened. Nagpauto ako. Kaagad akong nagtiwala sa kaniya. Pinayagan ko siyang pumasok sa buhay ko. Pinayagan ko nga siyang kunin ang first kiss at first experience ko sa kama nang walang kahirap-hirap iyon. This is also my fault. Nasasaktan ako ngayon dahil rin sa sarili ko but I'll pretend that I'm selfish. I'll blame him.

After a while, he sent his real-time location. Kumunot ang noo ko nang makita ang exact location niya as of the moment. Nasa dagat siya. Isa lang ang naisip ko. He's at the yacht.

Wala na akong sinayang na minuto para isipin kung bakit nandoon siya ngayon. Agad ko nang sinabi sa taxi driver ang address ng isa sa famous port sa Manila where the yacht is.

"Keep the change." diretso kong sabi sa driver at agad na lumabas ng taxi.

"Gabi na po, ma'am. Mag-ingat na lang po kayo." sambit ng driver nang makababa na ako.

Tinanguan ko na lang siya bilang sagot. Thanks for that, kuya pero kahit na madaling araw pa iyan, basta makausap ko si Heeven at linawin ang lahat-lahat.

Mabilis akong naghanap ng available na pump boat pero wala akong nakita. Sakto ring may dumating na mid-40's na lalaki.

"Bangka po ba? Wala pa pong available. Speedboat na lang po, ma'am. Mas mabilis niyong mararating ang kabilang isla." aniya.

Umiling ako, "Hindi po ako sa isla papunta. Sa yate." sagot ko at tinitigan ang karagatan.

Tons of yacht's light from afar blinded my vision. Pero sa gitna no'n ay klarong-klaro ang nakasulat sa ibabaw ng isang yate na "Be My Freedom" at sigurado akong nando'n si Heeven ngayon.

"Sasakay po ako sa speedboat papunta doon." itinuro ko ang yate sa kaniya.

He immediately catched up. Agad rin akong sumakay doon at maya-maya ay pinaandar na niya.

Napapikit ako sa lamig ng hangin na yumakap sa akin nang magsimulang umandar ang yate.

What happened on the night of my twenty-third birthday is still fresh. From the way he asked for my hand and the moment I gave it to him, pinagsiklop niya ang mga daliri namin. Sobrang linaw pa sa ala-ala ko nang sumakay kami sa speedboat at hawak-hawak niya pa rin ang kamay ko hanggang sa rinegaluhan niya ako ng yate na sobrang ganda at laki. Shit.