The Potential Between Us ✨ [MED SERIES 7] COMPLETED

Chapter 37

His murderous eyes never left me. Halos hindi ako makagalaw nung maisara na ni Louisse yung pinto. Lumabas silang lahat. Magagawa nya lahat ng gusto nya, kahit ang saktan ako.

"He's mine, right? Akin sya?!" Halos pasigaw na sabi nya.

I kept my tears from rolling. "I'm sorry."

"Oh, spare me with your dramas. Tangina! Tinago mo?! Pinuntahan kita doon, tinago mo pa rin?"

"Kasi natakot ako."

"Tangina! Natakot ka sa akin? May gagawin ba ako sayo kung nalaman ko noon? Iintindihin kita kasi mahal kita. Pero tinago mo! Kasi ano? Yung lalaki mo dun yung gusto mong tumayong ama nya?"

Tuluyan ng kumawala yung mga luha kong mga traydor. "Kasi ang gulo pa noon. Tingin mo ginusto kong itago sayo? Noong pinuntahan mo ako doon, mas magulo pa noon."

"Bullshit! Wag mo akong dinadala sa iyak mo. Hindi na ako yung tuta mo noon na napapasunod mo. Ano ngayon kung magulo noon? When I left for Manila, I'm ready to start with you. Kahit itakwil ako ng mga magulang ko sa ginawa ko sa kanila."

"You said clearly in your text, na nawala sya. Bakit tinago mo? I mourned for him. Halos mabaliw akong hindi kita mapuntan noon. Pero ikaw ang dali sayong lokohin ako. Oh, right, may bago kana kasi noon. Ang bilis mo lang akong palitan."

His monologue ended when I wiped my tears again. Halos manginig yung mga tuhod ko sa bawat galit ng mata nya. He kept his dagger look.

"But, it's true that I was in the hospital. Sinugod ako ni Dom matapos akong puntahan ng mommy mo at ni Reina. They kept saying that you already have a kid, kaya tigilan ko na. They showed me photos."

"At naniwala ka naman agad? Tangina! eight years tayo, ang dali mo namang naloko. Ni minsan ba nahuli mo akong magloko? Hawak mo lahat ng password ko sa lahat, yung nga guards kong iba tauhan mo. May nasabi ba sila sayong totoo yun?"

I gritted my teeth. "Malay ko ba. My emotions were so high that time. May mga nakahiga ka at nakahubad. Sige nga, kung ako nakita mong ganun sa mga larawan, ano magiging reaksyon mo?"

"Tangina! Syempre hihintayin ko sasabihin mo. Alam kong hindi mo ako lolokohin. I trusted you so much. Tingin mo larawan lang magpapabago ng tingin ko sayo? Pero ikaw, ang babaw ng tiwala mo sa akin. Magulo noon, pero sinabi ko sayo lahat."

"But, I'm so stressed. I bled a lot. We almost lost him. I was told na if hindi nya kakayain ng 24 hours mawawala sya. Anong gusto mong gawin ko doon? Kami lang ni Dom yung nandun. Takot na takot ako. Hindi ko naman ginusto lahat ng 'to."

"But, you had the chance to tell me when I went to see you. Hindi pa ba sapat yun para maniwala ka sa akin. Na kahit itakwil ako ng magulang ko, ikaw pa rin yung pipiliin ko. Ang bilis mo lang magpalit!"

"You're so shallow to believe that I'm actually with someone. That's my cousin. I just gave birth few months before that, tingin mo may oras akong lumandi, kung araw at gabi nag-aalaga ako ng anak mo!"

He sighed. "Still, you lied that day. Andun na ako, ano pa kinatakot mo?!"

"Your mom kept texting me! Wala na tayo, pero kung itext nya ako parang ako pa gumugulo ng buhay mo. I let you go, kahit hirap ng hirap akong mag-isa doon."

"Nilaban kita noon, why can't you do the same with me back then? Hindi ba dapat lalo mong nilaban kung anong meron tayo." Halos paos na sabi nya.