Chapter 31 - Comfort

142 11 1
                                    

SHAWN AXCEL'S POV

"How about your projects, bro? Ang dami pa nating kailangan gawin para sa completion ng grades ngayong nalalapit na ang finals. Apat na araw na lang."

I take a single glance at Miles who's worrying about me. I have unfinished works in all of our subjects but I can do that later. For now, I'll just accompany Zeriel and stay on her side. Masyadong masaklap ang sitwasyon niya ngayon kaya kailangan ko siyang damayan. My works can wait, though.

"Kaya ko namang gawin lahat ng 'to kaya 'wag ka nang mag-alala. Mauna na 'ko sa inyo." I tapped his back and slung my bag over my shoulder.

"May quiz tayo sa Martes, baka makalimutan mo. How could you review in that state? Mag-aaral ka habang nagbabantay sa patay?" Miko raised his brow on me.

Napabuntong hininga naman ako."Maybe yes. Ano ba namang magagawa ko, kailangan nasa tabi ako ni Zeriel. Until now she couldn't believe that his grandpa passed away. Iyak pa rin siya nang iyak."

The old Zeriel that I never used to know was starting to show up. She's still mourning because of his grandpa's death. It's been two days since that painful night and until now she couldn't get over that's why she kept on blaming herself. No matter how Alina and I will do, she won't listen to us.

Isang beses na lang siyang kumakain sa isang araw. Halos hindi na nga siya matulog at palaging nakatulala sa kabaong. Ayaw niyang magsalita o kaya gumalaw man lang. Ni hindi na namin alam kung anong gagawin sa kanya.

"Zeriel, let's eat. Nagluto ako ng pagkain, bago ko lang na natutunan. Tikman mo tapos sabihin mo sa'kin kung masarap ba o hindi." I handed her the plate with a slice of sugarcoated pancake.

Napaigtad naman ako nang itabig niya 'yon kaya muntik nang matapon sa sahig. Kung hindi ko lang nasalo ay baka nagkalat na ang bubog sa sahig.

I let out a sigh and placed it on the other side of the table."Kung hindi ka kakain, magkakasakit ka. Alam mong ayaw ng Lolo mo na nagpapabaya ka nang ganito. "

"Gusto kong siya mismo ang magsabi sa'kin n'yan. I want him to be back. Miss na miss ko na si Lolo." She's starting to cry again so I move closer to her.

Walang minuto, oras, at araw na hindi siya umiiyak. Kaya ginagawa ko ang lahat para manatili sa tabi niya sa bawat iyak niya. I don't want her to feel alone...again. This is the only thing that I can do for her.

Hinagod ko ang likod niya."Kahit wala na ang Lolo mo, binabantayan ka pa rin niya. You know that he loves you that much. Ikaw lang kaya ang nag-iisang apo na nag-alaga sa kanya kaya espesyal ka. Don't ever think that you're useless because you did everything for him. Napasaya mo siya kaya magaan ang loob ng Lolo mo na namayapa."

"P-Pero...hindi ko kase talaga kaya..M-Masakit pa rin."

I kissed her forehead."Hmm..Alam ko. But you should stay strong and don't think negative things. Isipin mo na lang na masaya siya kung nasa'n man siya ngayon."

Hindi ko alam kung paano ko siya napakalma pero masaya ako at nagawa ko siyang patulugin sa mga bisig ko. Since we're staying in her Lolo's house, I carried her to the guest room where she sleeps whenever she's going to stay here for the whole day. Sa sobrang puyat niya, hindi na siya nagising kahit no'ng pagkalapag ko sa kanya sa kama. I just felt relieved because she could finally rest herself and gain some strength.

The whole house wasn't that messy so I just arranged the other stuffs to make everything clean. Alam ko na kung paano mag-ayos ng mga gamit at kung paano magluto. Pwedeng-pwede na akong mag-asawa. Lol! Hihintayin ko muna na maging ready na siya.

"Sorry, I just came. Lumabas muna kami saglit ni Rynier kase monthsarry namin ngayon," paghingi niya ng paumanhin sa'kin.

I opened the door wider for her to get inside."Nah, it's okay. Naiintindihan ko naman. If you're going to ask where's Zeriel, she's sleeping in the guest room. She's too tired that's why she fell asleep."

Helveryst Series #2 : The Cassanova and The HaterWhere stories live. Discover now