Allejo Series 1 | Forsaken Memories

CHAPTER SEVENTEEN

Is it possible for home to be a person and not a place? Because that's what I feel right at this moment. I feel safe in his arms. I always feel like the pain fades whenever I go back to him.

Kayang kaya niyang guluhin at wasakin ang mundo ko pero siya rin lang ang may kakayahang ayusin at pakalmahin ito. And I was never sure whether he was the lighthouse or the storm.

I woke up early in Andreus' arms. Tinignan ko muna siya ng ilang sandali. He looks like a baby sleeping peacefully.

I cooked bacon, eggs, and pancakes. Nakahanda na ang lahat sa hapagkainan nang marinig ko ang sumisigaw na boses ni Andreus.

" Cresia! Love! " Lumabas siya mula sa kwarto , mabilis ang paghinga niya,bakas ang takot sa mga mata niya.

He sighed deeply when he saw me. Kumunot ang noo ko sa inasta niya.

" Jesus! I thought you left me. " Nagulat ako ng bigla niya akong hilahin sa isang yakap, squeezing me so tight.

Nanlambot ang puso ko kasabay noon ang pagkirot nito. My poor Andreus. Are you  worried that I'll leave you?

" I won't. " I assured him . I smiled and pulled him towards the table.

We started eating silently. Habang kumakain kami, nag isip-isip ako ng paraan kung paano sisimulan ang usapan.

I cleared my throat before starting. " So, paano mo nalaman lahat? " I asked.

Naalala ko noong sinabi niyang alam na niya lahat. Paano niya naman nalaman?

Natigilan siya sa pagkain. He licked his lips.
It took him a moment before answering.
"He told me everything. "

"Who? " I raised a brow.

" Zeus. My brother. "

Ngayon, ako naman ang natigilan.
Nakatunganga lang ako sa kaniya, tila hindi pumapasok sa isipan ko ang sinabi niya.

" You must be kidding. Zeus is dead. You know I killed him. " I faked a smile to ease the tension.     Nagsitayuan tuloy ang mga balahibo ko.

Umiling siya. " He's not. Do you remember that time when you asked me  where's his tomb? I didn't answer you that time because he's not dead. "

Nakaawang ang labi kong nakatingin sa kaniya. " Why didn't you tell me the truth?! You keep telling me that I killed your brother. " Hindi ko alam kung saan pa ako kumukuha ng lakas  na sumigaw.

" He's in a coma and the doctors told me he only have 50% of surviving. Para na rin siyang patay, Cresia. " His voice was deep.

I shook my head ,not accepting what he said. I was very shocked at the sudden revelation. Pakiramdam ko ay mahihilo ako.

Tumikhim siya. " He just woke up yesterday. He told me everything. He said he wants to see you and ask for forgiveness. " He explained.

" Wala akong planong patawarin siya. " Sumama na ang pakiramdam ko.

" Yeah. I could have killed him if he wasn't my brother " he agreed. Pachil-chil lang siyang kumakain habang ako ay hindi mapalagay.

He chuckled. " Relax, love. "

"Do you expect me to relax after hearing everything?!"  I burst out.

He reaced for my hand and squeezed it. " We'll file a case against him. For now , relax and eat " he convice me.

Kahit papaano ay nabawasan ang takot ko ngunit hindi ko pa rin maiwasang mag-isip ng kung ano ano.

I sighed. Kinalimutan na namin ang pinag- uusapan at pinagpatuloy ang pagkain.

While I was washing the dishes, my mind was filled with negative thoughts, especially Zeus. I was angry and scared. Paano kung balikan niya ako? Paano kung saktan niya ulit ako? Paan kung—

Naputol ako sa pag-iisip nang makaramdam ako ng kamay sa beywang ko. Andreus was hugging my waist from behind. Ramdam ko ang init ng katawan niya at ang tibok ng puso niya. I suddenly felt my cheeks burning.

Andreus and his simple moves!

" Let's go back home " malambing niyang saad. Ipinatong niya ang kaniyang ulo sa balikat ko. Ramdam ko ang mainit niyang hininga sa batok ko.

I'm already home, Andreus. You are my home.

" We will. Let me finish this first " I replied. Naiilang na ako sa ginagawa niya. My heart was beating crazily!

He chuckled and finally let go of me. Doon na ako nakahinga ng maluwag. Para bang nasisiyahan siyang makita ang reaksyon ko. Alam na alam niya ang epekto niya sa akin.

Pagkatapos maghugas ng pinggan ay naligo na ako at nagbihis. I wore a simple spaghetti dress and paired it with white sneakers. Sinimulan ko na ring mag impake, remembering what Andreus told me about going back HOME.

Saktong tapos na akong mag empake, ay lumabas na rin ang lalake mula sa banyo. The towel was only covering half of his body, revealing his manly chest. Nakasampay ang isang tuwalya sa balikat niya at tumutulo pa rin ang tubig sa katawan niya. I gulped hard. Nanuyo ang lalamunan ko .

Water, please!

" Staring is wrong, woman. "

Nanlaki ang mata ko at agad nag-iwas ng tingin. Hindi ko ata namalayang matagal na akong nakatitig sa abs— ay, sa katawan niya.

He chuckled before leaning on the wall.
His crossed his arms on his chest, and stared at me. Nag-iwas naman ako ng tingin dahil ramdam kong namumula ang pisngi ko.

" Should I change clothes in front of you? " He asked.

Agad nanlaki ang mata ko sa napagtanto. Dali-dali akong lumabas ng kwarto upang bigyan siya ng pagkakataong makapagbihis. Bago ko isarado ang pinto ay narinig ko pa ang malakas na paghalakhak niya.

Damn you, Andreus!

Sa buong byahe ay nakahawak si Andreus sa kamay ko na para bang anumang oras ay maaari akong mawala. Bibitawan niya lang ito kapag pasikot sikot ang daan at hahawakan niya ulit ito kapag straight naman ang daanan at pwede nang mag drive ng isang kamay lang. Nag-aalala na nga ako na baka maaksidente pa kami ngunit  walang bakas na pangamba sa mukha niya.

" We're finally home " He said as he held my hand tightly. Ngumuso ako dahil kanina niya pa hawak ang kamay ko at pinagpapawisan na ito.

Pumasok na kami sa loob ng malaking mansyon. Wala parin namang pinagkaiba.

Malamang, Cresia! Kung makapagsalita ka ay parang ilang taon kang hindi pumunta dito. E, kakaalis mo lang nung isang araw ah! I laughed inside my head.

" Is this house enough for 14 people? "  he suddenly asked.

Nakakunot noo naman akong tumingin sa kaniya. Plano niya bang mag hire ng mga katulong? Siguro, mas mabuti na rin iyon para naman may silbi ang malaking mansyon na ito.

" Oo naman. Bakit ? " I asked, getting curious.

" I'm thinking if 12 children would fit here. " Ngumisi siya ng nakakaloka.

Napanganga ako sa sinabi niya.
What?! 12 children?

Ni hindi pa nga niya ako pinapakasalan, may plano na agad siyang bumuo ng isang dosenang anak?!

Napangiwi ako sa naiisip ko. I laughed and shook my head. Asa ka namang ikaw ang aanakan niya, Cresia.

I faked a smile. " Sigurado akong kakasiya naman rito ang isang dosenang anak niyo. " Diniinan ko ang pagbigkas sa panghuling salita.

Nakakunot noo siyang bumaling sa akin. " Anak natin, Cresia. "