"သခင္ႀကီး ဧည့္သည္ေရာက္ပါၿပီး"
ထိုခါမွဝွီးခ်ဲေပၚကလူကသတင္းစာခ်ကာ ေမာ့
ၾကည့္လာသည္။ဒီမြန္တစ္ေယာက္ ဧည့္သည္
ေကာင္ေလးအားေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။
မ်က္လံုးေတြကပကတိၿငိမ္ေနေပမယ့္လိုအရမ္း
လွတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
" မင္းကကိုယ့္ကိုေဆးကုမယ့္ လူေပါ့"
"ဟုတ္ပါတယ္ က်ေတာ္က ပီတာပါ"
"ေဆးကုမယ္ဆို ဒီမွာဘဲေနရမယ္ ေက်ာင္း
သြားဖို႔ကိုဒီကဘဲလိုက္ပို႔ေပးမယ္"
" အာာ...ဟုတ္ကဲ့ "
"ဒါဆို အခန္းထဲသြားေတာ့မလား"
"ဗ်ာ"
"ေဆးကုဖို႔"
"ေအာ္..ဟုတ္"
"ပီတာကိုတြဲလိုက္ေပးလိုက္"
ဒီမြန္ကဝွီးခ်ဲကခလုပ္ကိုႏွိတ္ၿပီးအခန္းဘက္သို႔
သြားလိုက္သည္။ အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္
အပ္စိုက္ကုထံုးျပဳလုပ္ရန္တြက္ ဒီမြန္က အိပ္
ယာေပၚပက္လက္လွဲထားေပးသည္။ပီတာကလဲ
သူယူလာသည့္အပ္ေတြအားေသခ်ာေနရာခ်ၿပီး
ဒီမြန္ရဲ႕ကိုယ္ေပၚလက္ေသးေသးေလးတင္ကာ
အေၾကာ႐ွာေနသည္။လက္ကမေတာ္တစ
ဒီမြန္ရဲ႕အဓိကေနရာအားစမ္းမိၿပီးလန္႔သြား
သည္။
*ခ်ီး နည္းတာႀကီးမဟုတ္ဘူး *
"အဟမ္း... ဟို ေတာင္းပန္ပါတယ္ က်ေတာ္
မျမင္ရလို႔"
"ရတယ္...ဒါနဲ႔မင္းခုလိုလူတိုင္းကိုကုေပးတာ
လား"
"ဟုတ္ပါတယ္ "
ဒီမြန္စိတ္ထဲအလိုမက်ျဖစ္သြားသည္။
*ခုလိုဘဲမေတာ္တစသူမ်ားဟာေတြပါကိုင္မိေနတာလား*
ပီတာက ေျခေထာက္ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုး
အေၾကာေတြကိုအပ္ျဖင့္ေသခ်ာစိုက္လိုက္သည္။
ဒီမြန္ကလဲအားလံုးကိုအေသးစိတ္လိုက္ၾကည့္
ရင္း ပီတာရဲ႕တံေတာင္ဆစ္ကေသြးစို႔ေနသည့္
အနာအားေတြ႔လိုက္တာေၾကာင့္
"ျပဳတ္က်ထားတာလား"
"ဘာကို..အာ အဲ့ဒါကေက်ာင္းမွာျဖစ္ေနၾကပါ
သိတဲ့တိုင္းဘဲ လူေတြကအားနည္းသူေတြကို
အႏိုင္က်င့္ခ်င္တယ္ေလ"
YOU ARE READING
System Hobi (Completed)
RomanceVmin (owncreation) Starting -4.12.2021 Ending-9.2.2022 တစ္စံုတစ္ရာ တိုက္ဆိုင္သြားရင္စားေရးသူရဲ့ အမွားပါ။ မေက်နပ္တာမ်ား႐ွိလာရင္စာေရးသူကို တိုက္႐ိုက္လာေရာက္ေျပာျကားႏုိင္ပါသည္။ လူထဲကလူဘဲမို႔ အသံုးႏႈန္းအနညး္ငယ္တူႏိုင္ သည္။ တစ်စံုတစ်ရာတိုက်ဆိုင်သွားရင်...
