OUR LONG LOST ANGEL( BBM'S LONG LOST DAUGHTER)

PART 7. BANYAGA

SANDRA POV:

"Ang pagtugon sa aking hiling,
sa gutom ko'y nagpapagaling.
Kung sino kaman ginoo,
sana'y matulungan mo ako."

-SANDRA MARCOS-

"Ako ngayo'y naghihinagpis,
kumakapit sa patalim at nagtitiis.
Amerikanong saki'y nakabili,
ang sama niya, sana ako'y 'di manatili."

-SANDRA MARCOS-

"Matagal na nakauwi,
ang isang binibining sawi.
Sa bahay sundong banyaga,
minaltrato at minumulistiya."

-SANDRA MARCOS-

"Panahon na sa pagtakas,
ngunit saan ako aangkas.
Wala akong makain,
dito pa sa bayang hindi sa amin."

-SANDRA MARCOS-

"Huhuhu, huhuhuhu, mapalad akong nakaligtas sa kapanahunang iyon pero bakit mga tinatamasa ko nagdulot ng pagkasawi sa aking buhay ngayon," umiiyak kong sambit habang nakaupo sa isang sulok ng aking kwarto.

Takot akong mapasok sa banyagang palagi akong tinatakot at pilit niya akong magpakasal sa kanya.

"Baby girl, where are you?" Mas lalo akong napaiyak ng marinig ko ang kanyang tinig.

"Daddy is here," ani pa niyang nakapasok na sa aking kwarto.

"Please, don't touch me!" Nanginginig kong sambit sa kanya.

He pulled my legs and he hold my face tightly that I can't even move.

"Huhuhu, please stop! You told me that you love me," I cryingly begged to him.

"That's why you should marry me!" He shouted while slapping my face.

Napasinghap ako sa sakit dahil sa kanyang ginawa.

Natakot ako sa ginawa dahil hinubad niya ang kanyang pantalon at kitang-kita ko ang kanyang ari.

Nagulat ako sapagkat sa tagal ng pagtira ko dito sa Cambridge, ngayon pa lang niya ako tinatakot nang nakakatrauma.

"H'wag mong gawin sa akin to. Please, don't do this to me!" Pagmamakaawa ko sa kanya.

"Baby girl do you like to play with it," sabi niya dahilan ng aking pag-iyak pa lalo.

"Okay, I will marry you! But just promise me that you won't touch me until I could finish my degree," I conditioned him.

Masaya siya sa aking minungkahi kaya tumigil siya sa kanyang ginawa.

"I will look into it baby girl, sleep it's your classes tomorrow. You should've a good sleep. Monday is tiring in Harvard," sabi niya at tuluyan ng lumabas.

Inilocked ko ang pinto at dahan-dahan kong niligpit ang gamit para kinabukasan hindi na ako makakabalik pa sa litseng pamamahay nato. Kapag makauwi ako ng Pilipinas, I will find nanay and tell this things I've experienced.

Ang bagpack ko sa paaralan ang nilagyan ko ng tatlong damit at tatlong pants para di ako mahalata sa banyagang nagdudulot ng pagkaempyerno sa aking buhay.