OUR LONG LOST ANGEL( BBM'S LONG LOST DAUGHTER)

PART 60. EZEKIEL'S OPERATION

SANDRA POV:

"Brett, the oxygen! Tyler continue what you're doing!!!!" I heard Yumiko shouting while they're doing the operation of Ezekiel.

"Dude, his heart stop beating," Brett says nervously.

"No, save him!" Naiyak kong sabi sa kanila.

"Oh it's back!!!" Sigaw ni Tyler na madali nilang inalalayan si Ezekiel.

As much as I want to operate Ezekiel with them pero di nila ako pinatulong. Sabi nila di ko kaya.

"Please help him to be alive!" Naiyak kong sabi ng makita ko ang aking asawa na wala paring malay. Naawa ako kay Sebastian na may nakakonek na mga wirings sa kanya. I love him the most. I'm worried about Sebastian and to Ezekiel.

"Sandra get out! We need to concentrate. You cried in front of us," Yumiko utterred at yun na nga kinuha ako ng aking kapatid na di Simon.

I saw Simon with ate Remy.

"Miss Remy?" I asked.

"Yes?" She smiled.

"Anong—," pinutol niya ang aking sasabihin.

"Long explanation but yeah, I believe in you Sandra," she cried.

"Let's Go, girls," sabi ni kuya Simon na inalalayan niya kami patungo sa office niya.

Nag-uusap kami ni Miss Remy habang napansin ko ang pagsulyap ni kuya Si sa kanya. Para bang di siya mapakali at iwan.

"Miss Remy, meet my brother, Joseph Simon Marcos," sabi ko para pawala ng kaba at para eiwas ang sarili sa pag-aalala.

"I know him already," Miss Remy utterred.

"Hi," kuya utterred.

"Uhm hi, I'm sorry," Remy said.

Di umiimik si kuya basta, nakita ko ang kanyang ngiting malaaso.

"Sandra, our family were very sorry. We react without knowing anything but we saw the cctv footage of Ezekiel's house. However we cannot stop the case dahil ang asawa ang nagfile ng kaso. But Lalaine is putted in mental hospital. We cannot break it even though we want to," Remy said.

"That's okay, we'll fight for it. No need to stop the case, we know the capability of our mom," kuya Si answered directly.

"I'm sorry Mr. Joseph," ate Remy cried like she's guilty.

"Remy with those high pride and big boobs is crying in front of the Marcos. It might be so heartbreaking to put your level—," kuya Simon stop talking when he saw that Remy is serious.

"I'm sorry," he added.

"Sandra," hingal na sabi ni Yumiko.

"Yes?" Gulat kong sabi at kaba.

"Ezekiel is—," pinutol niya ang kanyanv sinabi ng patakbo kaming bumalik sa operation room.

"His life is already 50, 50. We're very sorry we didn't make it," sabi ni Brett.

"No, no, no, di pwede mangyari iyon. Siya lang ang nakakaalam sa tunay na nararamdaman ng asawa ko. Dapat niligtas niyo siya," napatagalog akong kaharap ang mga kaibigan mi Ezekiel.

"Ezekiellll, please gumising ka. Kailangan mong tulungan ang asawa ko. Kailangan ka din ng asawa mo ngayon. Please lang," iyak kong sabi.

Chineck ko ang heart beat ni Ezekiel kaya lang di talaga eh, di na tumibok," naiiyak ako. Pano na si Sebastian. Pano na si Ezekiel. Pano na kaming mga asawa nila. We need them.

Nakita kong nakalumpasay si Miss Remy at umiiyak narin. I can feel her pain. Buti nalang inalalayan siya ni kuya Simon.

"Kung di mo dinala ang kapatid ko dito, di sana mangyari to!" Nabigla ako ng nagalit sa akin si Miss Remy. Nagalit siya sa aking ginawa.

"Remy I trusted you! You told me na kapag pinakita ko sayo si—," kabang sabi ni kuya sa kanya.

"No, I'm here para mas lalong mapakulong iyang babaeng iyan," sabi niya sa akin. Nagulat ako pero iwan ang sakit na ng nararamdaman ko. Tinabunan ata ako ng mundo. Naiiyak ako. Di ako nakatulong sa buhay ng taong minamahal ko. Iwan ko pero dahil sa paghahabol hininga di ko namalayan na nawalan na ako ng malay.

—————————————————‐

LALAINE POV:

Lumipas ang isang tao na nakakulong ako sa mental hospital. Naaalala ko kasi  ang nakakatraumang inject na tinurok sa akin ng aking ama nang di ako sumang-ayon at planong ibulgar ang katotohanan. Now, the Araneta family save me and helped me para makawala sa lungga ng hospital na iyon.

Kinausap din ako ng masinsinan ni madam Liza about sa kaso ni Sandra. She want me to be the witness sa mga nangyayari dahil ako ang nangdoon sa pangyayaring nagawa ang krimen. I know I betrayed my family, but they cause so much pain in me. I cannot help to just let them do what they're doing.

"Ma'am, I will guarantee you to help Sandra to be out of that crime. But I don't know how to convince the jury and judge if they know that I was confined in the hospital," sabi ko sa kanya.

"Don't worry, we can make it," sabi ni Ma'am Liza na kitang kita ko ang lungkot sa kanyang mga mata.

After ko siya makausap, pinuntahan ko si Sandra sa kulungan. Pansamantala siyang nakakulong doon habang tinitigis ang kaso. Naaawa ako sa kanya.

"Sandra," I cried.

"Lalaine," kitang-kita ko ang kanyang pagchange ng kanyang imahe.

She looks so stressed.

"Ang ganda mo parin," naiiyak kong sabi sa kanya.

"Okay kana?" Kita ko ang saya sa kanyang mukha.

"Oo, okay na ako! Tinulungan ako ng pamilya ng mama mo, mga Araneta," sabi ko.

Naiiyak siya habang hawak-hawak ang kanyang noo.

"Did you attend Ezekiel's burial?" Tanong niya sa akin na nakapag-iiyak sa akin.

"Hindiii, nasa loob ako ng litseng mental hospital na iyon. Di man lang ako sinabihan na patay na ang aking asawa. Di ko man lang nakita sa huli ang asawa ko. Ang sakit-sakit," hagulgol kong sabi.

"It's my dad's fault. It's my family's fault," iyak ko parin.

"I'm sorry" Sandra utterred while holding my hands.

Don't know why but we found ourselves hugging each other.

"Next month na ang hearing mo Sandra, don't worry. Wiwittness ako para sa kapalunan mo," sabi ko sa kanya.

"Kapag di ako manalo, habang buhay akong makakulong," iyak niyang sabi sa akin.

I cried because of that.

"By the way Lalaine, please check my husband state, I wanna know how he is now. Matagal na akong walang alam anong nangyari sa kanya. My family never told me about him," pagmamakaawa ko sa kanya.

"Babalik ako dito, sasabihin ko sayo ang nangyari," sabi ko sa kanya. Nagtutulungan kaming dalawa dahil sa nangyayari sa amin.