OUR LONG LOST ANGEL( BBM'S LONG LOST DAUGHTER)

PART 61. THE BAD NEWS

LALAINE POV:

Pumunta ako sa puntod kung saan nandoon daw ang asawa ko nakalibing. I saw his picture there nga, di ko alam pero labis ang pagtulo ng aking luha. Ang sakit sakit makita. Kasalanan ko talaga ang lahat. Kung pwede lang sana ibalik ang mga pangyayari, I will make him safe sa puder ko. Pero di ko nagawa eh. I'm such a failure wife. A failure one.

I was planning to take suicide pero naaalala ko ang kasong haharapin ni Sandra kaya di ko tinuloy. Siguro pagkatapos na, pagokay na ang kalagayan ng mahal ng taong mahal ko. Nang sa ganoon makabawi ako sa mga nagawa ko sa aking asawa.

"I'm sorry Ezekiel, mahal na mahal kita  natakot kasi akong ipaglaban kung anong tama noon. Mahal na mahal kita," sabi ko sa kanya.

Pagkatapos kong binisita ang puntod, pumunta ako sa hospital nila Mr. Simon para tingnan ang kalagyan ng asawa ni Sandra.

But, when I was about to enter the room. Narinig kong umiiyak si ma'am Sarah ang dating bise presidente.

"Wahhhh noooo, di pwedeng mamatay ang anak ko. Please wake him up. Kailangan niya pang mabuhay," iyak ni ma'am Sarah kaya di na ako pumasok. I just recorded what they've talked about.

'"Sorry ma'am but Sebastian is—," naiiyak ako sa sinabi ng doctor kaya umalis ako dahil di ko mapigilan ang luha ko. I know it'll hurt Sandra so much.

Agad akong pumunta sa kulungan kung saan si Sandra. Pinarinig ko sa kanya ang recorded video. Di ko alam pero naging masakit kay Sandra ang balita dahilan ng kanyang pagkahimatay.

Agad namang dinala si Sandra sa hospital pero napapaligiran parin ito ng mga pulis.

"Mommm, why you never told me about this. Mom Sara bakit mo ito tinatago sa akin? Ako ang asawa ni Sebastian!! May karapatan akong malaman. Di man lang ako nagkaroon ng pagkakataong mayakap siya dahil sa inyo!!! Dahil tinago niyo!!" Hagulgol na sigaw ni Sandra sa kanyang pamilya at kay ma'am Sarah.

"Ezekiel's friends operate Sebastian. I allowed them to do so. Kasi nasasaktan na akong makita ang anak ko na naghihirap pero akala ko maging okay hindi rin pala," iyak ni Ma'am Sarah.

"SEBASTIANNNNN!!! NOOOOO!!!!!" Rinig kong sigaw ni Sandra.

We both lose our husband, we both suffer. It's really damn painful. Kapag matapos na ang kaso laban kay Sandra, I wanna go with my husband to heaven. I'm tired havung this life.

—————————————

SANDRA POV:

I am completely devastated. I lost my husband and Ezekeil. Anong gagawin ko? Masakit isipin ang mga nangyayari. Wala na akong ganang mabuhay. Wala ng saysay ang buhay ko.

Ngayon, isang taon na din ang nakalipas. The hearing were always moved dahil sa health ko. Naging sakitin ako while nakakulong. It's sad.

Nahihirapan na mga kapatid at magulang ko pati narin mga friends ko dahil sa pagtulong sa akin.

"Mom, just let me be convicted! I'm actually tired too. Wala na din saysay buhay ko para makaalis sa kulungan na ito. Trenta mahigit na ang edad ko, tapos wala akong anak. Okay na siguro na makakulong ako. I lost my Sebastian. I need to take rest too. Just stop fighting for my case, di naman iyan magiging valido dahil patay na ang binaril. Di parin strong ang mga witness natin dahil pinagkamalan na nilang baliw si Lalaine," iyak kong kaharap si mom.

"No, malapit na tayong manalo. Just wait for your last hearing. Sa susunod na mga linggo, pinaghahandaan ng kampo natin ang last na hearing. Di natin hahayaang manalo sila. Just be strong anak. Kayang kayan mo iyan," sabi ni mom na pilit akong pinapatatag.

Sebastian, kung nandito ka lang. Siguro di mo ako hahayaang magkaganito. Mom is already tired of me, I want him to take rest.

"Baste balik ka naman oh, huhuhu. Hinyaan mo lang talaga ang mamatay na di mo ako nakikita. Akala ko ba mahal mo ako ng sobra," patuloy ako sa pag-iyak habang ang utak at puso ko ay nangulila kay Sebastian.

"Visiting hours is already done, I'm sorry ma'am," sabi ng pulis.

Nakita kong umiiyak si mom. Sinira ko ang pangalan ng pamilya. Ako ang nagdala ng kamalasan sa buhay nila. Buti pa siguro na mamatay nalang. Kapag di makukuha ni mom ang katarungan kapag di makikuha namin ang katarungan, panahon na sigurong sumunod nalang kay Sebastian.

~FAST FORWARD~

Lumipas ang mga araw, Lalaine visited me.

"Are you now okay?" She utterred.

"Yes, how about you?" I asked her back.

"I'm also good. But I felt guilty. Kasalanan ko lahat, I'm sorry," sabi ni Lalaine na tumulo ang luha.

"You don't need to say sorry Lalaine. You have your reason and I know you're not evil just like your mom and dad.

"Pero kahit na," di niya mapigilan yakapin ako.

Ang sakit sakit sobra. Ang sakit ng pinagdaanan namin.

"Don't worry Sandra, mananalo tayo sa last hearing nato, tandaan mo yan. Ipaglalaban natin ang katarungan," sabi ni Lalaine na para bang may poot sa kanyang damdamin dahil sa kanyang pamilya.

"Thank you so much, Lalaine, I'm sorry dahil nadamay kapa dito," I utterred.

Nagpatuloy lang kami sa pagyayakapan dahil ramdam namin ang mga problemang kinakaharap namin. We both loses our husband and we long for this presence.

—————————————————

FAST FOR WARD: THE LAST HEARING !

SANDRA POV:

I was about to drink the muriatic acid pero naabutan ako ng mga pulis at kinuha ako. Dinala nila ako sa sa korte kung saan ginanap ang hearing.

"I wanna die, I wanna die, I wanna die," sabi ko ng paulit-ulit na para bang nababaliw na.

"Di ako mananalo dito, hindi talaga. I want to go to the heaven," kausap ko sa sarili.

"Don't worry ma'am, I think your mom hired another lawyer," sabi ng pulis na nagsmile sa akin.

"Nakita ko ang mukha ng pulis at laking gulat ko na ang dati ko itong boyfriend sa probinsiya. The time where mama Tranquilina and I lived before.

I just smiled him back at masaya ako na nakita ko siya.

"How's mama Tranquilina?" I asked.

"She was imprison," he responded at inalalayan ako sa loob ng korte.

Pansin ko ang daming tao pero nakayuko lang ako dahil nahihiya ako sa mga medyang nakatutok sa akin.