OUR LONG LOST ANGEL( BBM'S LONG LOST DAUGHTER)

PART 8. UMBRELLA MAN

SANDRA POV:

The rain is pouring, I hope di ako mabasa dito. I need to go back in Philippines, 'di ko kaya, ang laki ng tuition sa Harvard University.

"Luha'y pumapatak,
dahilan sa malubhang pag-iyak.
Nanginginig sa ginaw,
mga mata'y hindi na malinaw."

-SANDRA MARCOS-

"Tila ba'y bubuhos ang ulan and I need someone to help me," lumabas ako sa aking tinataguan sapagkat nabasa rin lang naman ako. Buti nalang binigyan ako ng waterprof na bag sa hinayupak na amerikanong 'yon.

"Help! Help! Help!" Sigaw ko habang pumapara ng kotse.

"Go home!" Sabi ng isang mamang driver sa akin pero di man lang ako tinulungan.

"Help! Please help!" Sigaw ko pa.

"You're here, are you trying to avoid me?" Nakita ako ng amerikanong bumili sa akin galing sa kinalalakihan ko sa Pilipinas. Pinagbili nila ako upang makuha nila ulit ang lupang kanilang sinakahan.

"Jackson?" I utterred while trembling.

Nang makita ko ang kanyang mukha, tumakbo ako ng mabilis na mabilis. Walang pag-alinlangan tumingin sa likod dahil sa takot na mahuli ulit ako.

"Hey! Are you dumb? Why are you running in the middle of the rain," sabi ng isang lalaki na pinulot ang kanyang payong nang mahulog ito sa pagkabungo ko sa kanya.

"Sandra?" Sambit niya when he saw my face.

"Shhhhhhhh," sabi ko at yumakap sa kanya sapagkat nakita ko si Jackson sa kanyang likod.

"Please, help me. H'wag mo akong ibigay sa kanya," nakahikbing sabi ko sa kanya dahilan ng kanyang pagtingin sa likod.

"Are you hiding from him?" Pagcocomfort niyang sabi sa akin na nilagay ang kanyang malaking jacket sa aking likod.

Tumango-tango nalang ako para 'di marinig ang aking boses ni Jackson.

"Come here," he suddenly utterred and carry me using his one hand while the other one is holding an umbrella.

"Hey Joe, are you looking for someone?" He utterred na nakakapagpalunok sa akin.

Sumilip nalang ako at nakita ko talaga ang salbahing mukha ni Jackson.

Nagulat nalang ako when he suddenly go back sa dinadaanan niya na tila ba natatakot kay Ezekiel.

I heard Ezekiel smirking.

"Wala na siya," he utterred pero binubuhat parin niya ako.

"Uhm, thank you. Can you put me down? Please," I utterred.

Agad naman niya akong binaba.
"What's your connection to that man?" He answered.

"I used to live in his house but I leave, just right now," pinipigilang iyak kong sambit.

"Why? I mean,palaboy-laboy kalang dito?" He utterred.

Agad naman akong tumango sa kanya habang pumapatak ang aking luha.