❝O senin bir parçan Antony. Lütfen, düşlerimdeki o kusursuz adam ol ve ona babalık yapmayı dene. Bu ölüm döşeğindeki bir kadının son isteği. Bir süper kahraman ol ve bir ölünün dileğini gerçekleştir.
Siz beni tanımıyorsunuz Bay Stark. O da beni tan...
nasılsınız? iyisinizdir umarım. söylecek pek bi şeyim yok. keyifli okumalar. yorum sınırımız +70.
kesha - backstabber
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*** ertesi gün, new york, 16.44 civarı
Kuleden uzakta, sakin bi parkta bir yandan buzlu kahvemi içiyor, bir yandan da tuttuğum kitabın yeni sayfasını çevirmeye çalışıyordum.
Düşüncelerimi düzene sokmak için yapmam gereken şeylerin listesini bile çıkartmıştım ama tek yaptığım elimdeki kısa kitabı okumaya devam etmekti.
Dışarıya çıkıp biraz alışveriş yapmak ve hava almak bana iyi gelmişti. Tabii en çok kahve alırken mutlu olmadığımı söylemek kafein bağımlılığıma hakaret olurdu.
Güçlerimin yeni keşfettiğim yanlarından biri, bir şeyleri anlayabiliyor olmamdı. Arkamdaki kadın bedeni hafifliğinde adım atan kişiyi duyabiliyordum. Adımları tereddütlüydü. Bana doğru geliyordu.
"Genç Werther'in Acıları mı? Zevkli kızsın." dedi o kadın sesi. Bu sesi tanıyordum. Bu sesi çok iyi tanıyordum.
Birkaç saniye sakin kalmaya çalışarak elimdeki kitabı kenara bıraktım, fakat ne kadar istesem de saniyeler sonra artık hiç sakin değildim.
"Kendi ayağınla eceline geldin." dedim ve yavaşça ayağa kalkıp ona yüzümü döndüm. Söylediklerimde sonuna kadar ciddiydim. Bu kız beni komaya benzer bir şeye sokmuş, psikolojimin içine etmişti.
Hangi cüretle yeniden karşıma geçebilirdi?
Elimihavaya kaldırarak yumruğumu ona doğru çevirdim. Tek bir enerjiyi yönetişime bakardı. Onu diri diri yakabilirdim, yerin yedi kat dibine gömebilirdim, havaya fırlatabilirdim.
