Adopted a werewolf?!

✨Chapter two✨

*Edited*

POV Louis

We horen geluid van boven en lopen naar boven. Het geluid komt uit de kamer van April.

What's going on in that beautiful mind
I'm on your magical mystery ride
And I'm so dizzy, don't know what hit me in, but I'll be alright

Hoor ik haar zingen. Dan stopt het en gaat de deur open. Omdat we tegen de deur aan stonden vallen we de kamer binnen. 'Uhm, hay?' hoor ik April zeggen. We staan op en zeggen tegelijk: 'Haay.' 'Waren jullie me aan het afluisteren?' vraagt ze nog verbaast. Ik knik beschaamd. 'Maar April, ik wist niet dat je zingt?' zegt Harry. 'Ja ik zing, maar gewoon voor de lol. Ik ben niet goed' 'Niet goed!? Dat was geweldig!' roept Niall. Ik zie dat ze schrikt en even denk ik te zien dat haar ogen van kleur veranderden maar dat zal ik me wel verbeelt hebben want dat kan alleen bij weerwolven. Ja ik weet van weerwolven af. Ik ben er namelijk zelf een. 'Ik uh ik ga even naar buiten' zegt ze en ze stormt langs ons de trap af. Even later hoor ik de deur dichtslaan. 'Shit!' roept Liam. 'Nu is ze weg. We moeten haar zoeken!' zegt Harry. 'Ik kijk wel in het bos.' 'Waarom het bos?' vraagt Niall verbaast. 'Ik denk dat ze daar is aangezien ze de hele autorit naar het bos staarde.' leg ik uit. Ze knikken en maken een instemmend geluid. Ik loop naar de deur en probeer haar geur op te vangen. Als ik haar geur heb ren ik er achter aan. Zoals ik al dacht kom ik bij het bos aan. De geur verdwijnt in het bos en ik volg hem. Tijdens het rennen verander ik in mijn wolf. Mijn wolf is zwart met gele ogen. Ik volg de geur en merk dat die diep het bos in gaat. Ik kom uit bij een open plek en zie een witte wolf liggen. Ik grom. 'Een rogue, wat doet die op ons terretorium?'  vraagt mijn wolf Axel. 'Geen idee, maar ik weet wel dat ik hem weg ga jagen.' antwoord ik. 'Okay kijk eerst wie het is.' Ik loop naar de wolf en grom hard. De wolf kijkt verschrikt op. 'Verander!' commandeer ik met mijn alfa stem. Ik heb geen roedel maar mijn vader was de Alpha voor hij stierf. Ik heb dus Alpha bloed. De wolf krimt ineen maar veranderd niet. Oh lastig type dus...

POV April

Ik ren door tot ik bij een open plek aan kom. Ik plof neer en merk hoe moe ik ben. Kan ook niet anders als je bijna 15 minuten achter een hert hebt aangerend. Ik sluit mijn ogen en voel dat ik langzaam in slaap val. Als ik bijna slaap hoor ik een harde grom. Verschrikt kijk ik op. Ik zie een grote zwarte wolf staan. Great, een Alpha. 'Verander!' commandeert hij. Ik krimp ineen maar verander niet. 'Ik zei: verander!' zegt hij nog harder. Okay dat doet zeer. Ik piep zacht maar verander toch. De Alpha volgt mijn voorbeeld. Als ik verandert ben blijf ik naar beneden kijken. 'Kijk me aan!' beveelt hij. Langzaam kijk ik op en krijg de schrik van me leven. Voor me staat namelijk Louis. 'April?' vraagt hij. Ik knik. 'Huh wat? Hoe? Waarom rook je als mens?' vraagt hij verbaast. Ik reageer niet. 'Geef antwoord!' roept hij. Ik krimp ineen. 'Sinds ik ben verandert heb ik een soort tattoo om mijn rechter voorpoot en arm. Die tattoo verbergt mijn geur.' zeg ik. 'Laat zien' beveelt hij. Ik laat hem mijn pols zien. Op mijn pols staat een halve maan. 'Nee, dit kan niet!' schreeuwt hij.

POV Louis

'Laat zien!' beveel ik. Ze laat haar pols zien. Op haar pols staat een muzieknoot. Nee dit kan niet. Zij is de muziekwolf? Dus mijn zusje? April is mijn zusje! 'Nee, dit kan niet!' schreeuw ik. 'Wat is er?' vraagt ze verbaast. 'Jij April, bent mijn zusje.' zeg ik zacht. Ze kijkt me niet begrijpent aan. ' 'W-wat? Dat kan niet, ik ben mijn broer-' '-kwijt geraakt in het bos?' maak ik haar af. Ze knikt. Ik loop naar haar toe en geef haar een knuffel. Ze begint zacht te snikken en ik wrijf zacht over haar rug. Ik ga zitten op de grond en trek haar op mijn schoot. Ze knuffelt me en ik knuffel terug. Zo zitten we een tijdje. Wie had verwacht dat ik mijn zusje na al die tijd nog in mijn armen zou hebben. Ik merk dat het donker begint te worden. 'Moeten we niet naar huis toe? De andere zijn vast ongerust.' vraagt ze zacht alsof ze mijn gedachten kan lezen. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, dat is te ver weg. We zitten midden in het bos. We overnachten hier en gaan morgenvroeg terug.' Ze knikt en gaat weer tegen me aanliggen. Niet veel later hoor ik haar ademhaling regelmatiger worden. Ik sluit mijn ogen en val langzaam in een droomloze slaap.