Adopted a werewolf?!

🌸Chapter fifteen ✨ XXL 🌸

*Edited*

Merry Christmas everybody! Fijne feestdagen!

Omdat dit hoofdstuk 15 is word dit een XXL chapter. Enjoy!!

POV April

De week is voorbij en de jongens hebben nu twee weken pauze voordat ze weer verder gaan. Matt heeft me een aantal keren gebeld maar ik heb hem elke keer genegeerd. Hoe veel pijn het me ook doet. Op dit moment zit ik in de tourbus een film te kijken samen met de jongens. Mijn telefoon gaat en ik sta op en loop naar de gang. 'Met April' zeg ik als ik opneem. 'Hey April. Met Brandon. Ik vroeg me af of je wou optreden op het winterfeest die we elk jaar organiseren?' vraagt hij gelijk. Dan moet ik Matt weer zien. Ik slik maar schud hem van me af. 'Oh uhm ja is goed' zeg ik zacht. 'Geweldig! Kun je er overmorgen zijn?' 'Uhm ja. Ik zal mijn best doen' zeg ik. 'Goed. Tot ziens!' zegt hij en hij hangt op. Ik loop weer terug naar de kamer. 'Louis?' vraag ik. Hij draait zich om en kijkt me aan. Harry zet de film op pauze. 'Uhm Brandon belde net. Ik moet terug naar de roedel' zeg ik. 'Waarom?' vraagt Niall. 'Hij wil dat ik ga optreden op het winterfeest' antwoord ik. 'Wanneer moet je weg dan?' vraagt Louis. 'Vanavond. Ik moet er overmorgen zijn maar het is ook 24 uur vliegen' zeg ik. Ze knikken en Jessy staat op. 'Het komt goed meid. Laat hem zien dat je zonder hem kan' zegt ze en ze slaat haar armen om me heen. 'Huh?' hoor ik Liam verbaast vragen. Oh ja, de jongens wisten nog niet wat Matt had gedaan. 'April wat heeft Matt gedaan?' hoor ik Louis bezorgt vragen. Tranen branden weer achter mijn ogen maar ik knipper ze weg. 'Oh gewoon dat hij het gezellig had met iemand anders' grom ik. Melodie komt naar boven en ik voel mijn ogen veranderen. Ik voel Louis' en Niall's woede door de link. 'Hij deed wat?!' roept Louis boos uit. Niall gromt ook boos. Liam trekt hem opschoot waardoor hij relaxt. 'April. Hoe graag ik ook mee wil om hem een lesje te leren. Beloof me dat je hem NIET zomaar vergeeft' zegt Louis streng. 'Oh dat was ik ook niet van plan' grom ik. 'Kom. Ik help je met pakken' zegt Jessy en ze neemt me mee naar de bunkers. 'Bel me wanneer je me nodig hebt en laat die Matt zien dat je zonder hem kan' zegt ze. Ik knik en pak mijn koffer. Ik gooi al mijn spullen erin wat nog in mijn bunker lag en doe hem dicht. Niemand haalt hun tassen leeg want we moeten ze toch altijd weer in pakken. Ik zet de koffer bij de ingang en dan lopen we weer naar de jongens. 'Wie gaat er mee rennen?' vraag ik. Niall en Louis staan gelijk op. 'Mogen wij ook mee?' vraagt Liam. We knikken en lopen met z'n alle naar buiten. De bus van 5SOS staat achter ons en je hoort fanatiek geschreeuw eruit komen. We lopen richting het bos wat naast de parkeerplaats staat en als we wat dieper in het bos zijn veranderen we. Liam en Harry kijken ons bewonderend aan. Ik zie dat Liam naar Niall loopt en hem begint te aaien en dan op zijn rug klimt. Harry kijkt wat ongemakkelijk om zich heen. 'Hazz klim op mijn rug' zeg ik als ik een link open naar hem. Hij kijkt me verbaast aan maar loopt mijn kant op. Ik ga liggen en hij klimt op mijn rug. Ik sta weer op en hij grijpt mijn haren vast. We beginnen te rennen. Louis en Jessy voorop, Niall en ik achter ze. Niall en ik beuken speels tegen elkaar aan en elke keer voel ik Harry aanspannen. 'Zet meer vaart!' roept Louis door de link. 'We laten ze schrikken' grinnikt Niall. We zetten meer vaart en een grote boomstronk komt tevoorschijn. Harry en Liam beginnen te schreeuwen als we er recht op af rennen. We springen er met gemak over heen. Ik land achter Niall en bijt speels in zijn staart. Liam kijkt me grijnzend aan als Niall zich omdraait. We grommen speels en ik hoor Liam en Harry het zelfde doen maar het klinkt niet echt. Jessy en Louis hebben alleen aandacht voor elkaar. 'Laten we ze schrikken?' vraagt Niall door de link. Ik knik. Een wolvengrijns verschijnt op zijn kop en bij mij ook. We lopen naar achter en zetten dan af en rennen met een noodvaart op elkaar af. 'AAHAHAH!' roepen Harry en Liam als we rakelings langs elkaar rennen. We staan stil en ze klimmen van onze rug af. Ik grinnik en verander terug. 'Jullie hadden jullie gezichten moeten zien!' grinnik ik.