Adopted a werewolf?!

✨Epiloog✨

*Edited*

POV April

Het is de volgende dag en Louis, Liam en ik zitten in de wachtkamer van Simon's kantoor. Blijkbaar was hij al in Australië want ik zou niet weten hoe hij hier anders zo snel kan komen.

Voor we weg gingen hebben Liam en Louis me voorberijd op wat er ongeveer kan gaan gebeuren en wat er waarschijnlijk in het contract staat zodat ik ongeveer weet wat ik kan verwachten, omdat ze merkten dat ik dood ging van de zenuwen. I mean, dit is mijn kans om door te breken. Ik heb dan wel vrij weinig ervaring, ik heb wel een voorsprong omdat ik al bekend ben vanwege Louis.

'April Tomlinson?' vraagt een vrouw van rond de 30. Ze heeft zwart haar in een messy bun, een witte blouse en een zwarte rok met daaronder zwarte lak schoenen. Haar gezicht heeft een vriendelijke uitstraling waardoor ik gelijk wat meer ontspan. Een zwarte merk bril rust op haar neus waardoor haar bruine ogen nog groter lijken en zachte rimpels bij haar ogen verschijnen als ze naar ons glimlacht.

'Ik ben Natasha. Simon zit al op jullie te wachten. Loop de gang door en de laatste deur aan je rechter kant is zijn kantoor. Succes' zegt ze. Haar stem is rustig en geruststellend. Ik zeg een snelle bedankt voor ik de jongens volg naar Simon's kantoor.

Louis klopt op de deur voor hij hem open duwt. We worden begroet door Simon die achter zijn bureau zit, een bruine bril op zijn neus geplaatst en een stapel papier voor hem. 'Ah April! Goed je te zien, ga zitten' zegt hij met een vriendelijke glimlach. Hij groet ook Liam en Louis voor we gaan zitten. Ik zit in het midden, Louis aan mijn rechter kant en Liam links van me. Ik voel me nu net een tiener die bij de directeur moet komen.

'Laten we maar gelijk beginnen. Ik wil je eerst een jaar contract aanbieden bij Modest! Platenmaatschappij. Dat houd in dat je gaat werken aan een album en deze ook gaat uitbrengen, concerten gaat geven en als dat allemaal goed gaat zullen we je contract verlengen. In het begin zou je moeten beginnen met in het voorprogramma staan. Dit is alleen om je naam bekend te maken en fans te creëeren. Zodra je bekend bent zullen we je een eigen tour geven, daarvoor zullen we ook merchendize moeten gaan ontwerpen, natuurlijk ben jij er vrij in om ideeën te geven of te helpen. Dit geld ook voor je nummers. We zullen beginnen met het plannen van wat standaard datums om te brainstormen met wat professionele songwriters, en daarna ben je er vrij in om zelf met suggesties te komen. Hier is het contract, lees het rustig door en als je nog vragen hebt hoor ik het' legt Simon uit en hij overhandigt me een stapeltje aan elkaar geniete papiertjes en een pen.

'En hoe zit het met haar relatie met Calum?' vraagt Louis terwijl ik het pakketje door lees. Ik stop met lezen en kijk Simon aan. 

'Zolang er geen problemen ontstaan zal dat geen probleem zijn. Dit zal jou zeker helpen je naam wat meer bekendheid te geven' antwoord Simon met een glimlach. Ik knik en lees weer verder.

Alles wat erin staat heeft Simon al verteld, en ik laat Liam het doorlezen voordat ik mijn handtekening zet. Louis pakt de pen van me en zet ook zijn handtekening op de plek voor mijn verzorgers. Ik glimlach zacht als hij het pakketje papier weer aan Simon overhandigt. Het is nu officieel. Ik ben een artiest bin Modest!

'Geweldig! Natasha zal je binnenkort bellen met een datum voor je eerste studio sessie met een stel songwriters, en ik zal daarna een aantal interviews voor je regelen. Jullie kunnen gaan' zegt Simon. Ik knik en we verlaten het kantoor weer. Het ging sneller dan ik verwacht had, en gelukkig was het ook minder erg dan ik verwacht had.

'En?' vraagt Niall als we terug komen in de bus. Ik grijns breed. 'Ik ben aangenomen!' roep ik blij. Ik word van alle kanten onhelst en voel een paar zachte lippen op die van mij. Ik grinnik en sla mijn armen om Calum's nek heen. Zijn haar is nat en hij smaakt naar frambozen.

'Congrats baby' fluistert hij als we de kus verbreken. Ik kijk in zijn bruine ogen en zie ze glinsteren. Vlinders vliegen door mijn buik. Hoe vaak ik ook in zijn ogen kijk, ik krijg altijd hetzelfde gevoel als de eerste keer dat ik naar hem keek.

'Thanks Cal' glimlach ik.

'Tijd voor taart!' roept Michael en hij verschijnt in de woonruimte met twee dozen slagroom taart. Hij zet ze op tafel neer en Luke verschijnt met een mes.

'Waar de fuck heb je die taarten vandaan?' vraagt Harry verbaast, van waar hij zit op de bank.

Michael haalt zijn schouders op en ploft naast Ashton op de bank. 'Kom op, waar wacht je op? Snij die taart aan Appie' zegt Louis met een trotse grijns als Luke het mes voor me uit houdt. Ik grinnik en schud mijn hoofd. Ik pak het mes aan en snijd de eerste taart in stukken.

Als iedereen een stuk heeft plof ik naast Calum op de bank. 'We zijn trots op je April' zegt Niall met een trotse blik in zijn ogen. De rest knikt instemmend.

'Pap en mam zouden trots op je zijn geweest' zegt Louis en hij knijpt zacht in mijn hand. Ik knijp zacht terug en glimlach. 

'Ik zou dit nooit hebben kunnen doen zonder jullie. Jullie hebben zo veel voor me gedaan en ik zal jullie nooit genoeg kunnen bedanken.' zeg ik, en ik kijk  de ruimte rond. 'Jullie lieten me zien wat het is om een familie te hebben, en ik ben jullie zo erg dankbaar. Jullie allemaal. Ik kan niet wachten op het volgende hoofdstuk in mijn leven, met jullie er in.' 

Aan het eind van mijn speech heb ik tranen in mijn ogen. Dit is het. Vandaag was de eerste stap richting mijn toekomst, ik kan niet wachten om te zien hoe het verder gaat. En een ding weet ik zeker. Ik wil het niet zonder deze idioten, die na bijna twee jaar mijn familie zijn geworden. 

'I love you all.'

1035 words

Well, um this is it. Het eind. Het heeft even geduurt maar het epiloog is er. 

Ik kan niet geloven dat dit boek nu volledig af is. Ik schrijf dit met tranen in mijn ogen. Dit boek betekend zoveel voor me en jullie reacties hier op maken echt mijn dag. Ik weet dat ik niet altijd even snel een nieuw hoofdstukje plaatste maar toch waren jullie altijd super positief over de hoofdstukjes en bleven de lezers komen. Echt super bedankt voor alle positieve berichtjes en alle stemmen dat jullie gaven op de momenten dat ik even vast zat, dit heeft heel erg geholpen met mijn motivatie om toch het hoofdstukje af te maken en uiteindelijk het boek te beeïndigen.

Oh my god, ik besef het nog steeds niet helemaal. Dit is het eind van Adopted a werewolf?!

Inderdaad, ik heb jullie lange tijd wijs gemaakt dat er een deel twee komt maar ik moet jullie telleurstellen. Dit komt er niet. Gewoon omdat ik er te wijnig inspiratie voor heb. Misschien dat ik ooit denk van "hey, dit is een leuk idee" en dat ik toch van gedachten verander, maar voor nu blijft het bij een deel.

Nogmaals super bedankt voor alle steun die jullie me gaven en ik hou van jullie!

See you in another book!

Xx Lizzy