Adopted a werewolf?!

🌸Chapter seventeen🌸

*Edited*

Ik keek dus net naar dit boek en zag dat het al meer als 6K heeft! Echt super bedankt! Jullie lieve berichtjes maken mijn dag goed en anders was ik allang gestopt met schrijven. Toen ik begon dacht ik dat het nooit zo vaak gelezen zou worden. Echt heel erg bedankt dat jullie mijn boek of boeken lezen ook al update ik heel weinig. Jullie zijn geweldig! Luister naar het liedje hier boven tijdens het lezen.

Berijd je voor op het hoofdstuk en please geen haat voor wat er gaat gebeuren!😏

POV April

Zo snel als ik kan spring ik van Harry's nek af en verander gelijk in mijn wolf. Jessy en Luna doen het zelfde en we rennen het bos in. Ik hoor Liam en Harry ook achter me aan rennen maar hun zijn niet zo snel als ons. Ik huil hard in de hoop dat Louis reageert. In plaats van Louis hoor ik een onbekende. We zetten sneller in en al snel ruik ik de sterke geur van bloed. De geur word sterker waardoor ik weet dat we dichterbij komen. Al snel komen we aan op een open plek en ik zie dat Niall gromt, Matt op de grond ligt en Louis omlaag wordt gehouden door een zwarte wolf. We beginnen gelijk te grommen. De wolf kijkt op waardoor ik Louis pas goed kan zien. Zijn vacht is rood en ik zie een grote wond bij zijn buik. Ik hoor Jessy bezorgt en woedend grommen. Ik loop grommend naar de wolf toe net als Niall. Matt komt ook omhoog en gromt ook naar de vreemde wolf. Ik negeer hem en spring op de wolf. Hij tuimelt van Louis af en Jessy rent gelijk naar hem toe. "Verander" beveel ik. Hij gromt alleen. Ik grom hard terug en voel hoe mijn ogen veranderen. Zijn ogen verwijden zich en hij knielt gelijk neer. Ik grom goedkeurend als ik zie dat hij veranderd. Ook ik verander en kijk hem woedend aan. De jongen heeft zwart haar in een kuif, een strakke kaaklijn, donker bruine ogen en tattoos over zijn lichaam verspreid.  Hij komt me vaag bekent voor. 'Waarom viel je mijn broer aan?' vraag ik boos. Hij slikt en kijkt ongemakkelijk om zich heen. We worden beschermt door bladeren van bomen en struiken dus hij kan Louis en de rest niet zien. Als hij niet antwoord grom ik. 'I-ik weet het niet.' stottert hij. Zijn stem is zwaar en hij heeft een sterk accent. 'Hoe heet je?' 'Zayn, Zayn Malik' antwoord hij en hij staart naar de grond. Hij heeft ondertussen ook wel door dat ik de dochter van de Maangodin ben. Zelfs die naam komt me bekent voor. 'Waar ken ik je van Zayn?' vraag ik dan maar. 'Ik zat in One Direction.' Mijn ogen worden groot en ik grom hard. Ik zie hem duidelijk schrikken en angst spoelt door zijn ogen. 'Heb je enig idee wie die wolf was?' vraag ik hard. Hij schudt zijn hoofd. 'Dan zal ik je even helpen. Zegt de naam Louis Tomlinson je wat?' Zijn ogen worden groot en hij knikt snel. 'Opstaan' beveel ik. Hij staat op en ik gebaar dat hij moet volgen. Hij gehoorzaamt en ik loop het veld op. Jessy, Niall en Luna kijken bezorgt naar Louis die nog in wolf vorm op de grond ligt. 'Wacht hier.' zeg ik tegen Zayn. Ik loop naar ze toe en kijk naar Louis. Zijn buik ligt open en het bloed stroomt eruit. 'Hij gaat het niet halen April. We kunnen hem niet verplaatsen, dat is te riskant en tegen de tijd dat de pack-verpleging hier is is het te laat.' zegt Niall zacht en ik hoor dat hij bijna moet huilen. Ik slik moeilijk en zak door mijn knieën. Ik leg mijn hand op de wond en Louis piept hard. 'Sorry Lou' mompel ik. Een traan glijd over mijn wang als ik zijn borst voor de laatste keer op en neer voel gaan. Hij ademt zijn laatste adem en zijn ogen worden dof. Ik sluit mijn ogen en de tranen stromen over mijn wangen. Een tintelend gevoel gaat door me heen maar ik negeer het. Ik open mijn ogen en kijk huilend naar Louis' levenloze lichaam. De kleur is uit zijn vacht en het bloed is gestopt met stromen. Langzaam dringt het tot me door.

Louis is weg.

Louis Tomlinson is dood.

Ik verander in mijn wolf en huil hard. Vol met verdriet en woedde. Harde snikken komen achter me vandaan en dan herinner ik me dat Niall, Jessy en Luna er ook zijn. En Zayn. Woede laait in me op en grommend loop ik naar Zayn toe. Vlak voor hem verander ik terug en kijk hem woedend aan. 'Vind je het leuk? Geniet je ervan om mijn broer te vermoorden? En hij is nog wel je beste vriend.' Zijn gezicht uitdrukking gaat van angst naar verwarring. 'Ja dat is waar. Jij hebt net Louis Tomlinson vermoord. En je gaat er voor boeten ook' grom ik. Voor ik op hem kan springen hoor ik een gebroken stem. 'Z-zayn?' zegt Niall gebroken. Zijn gezicht zit onder de tranen en hij kijkt hem ongelovig aan. 'Heb jij-?' Ik knik. Zijn uitdrukking gaat naar geschrokken en boos. 'Hoe kún je!?' roept hij. 'Waarom moet jij áltijd alles verpesten? Ik heb eindelijk mijn broer gevonden en jij moet het weer verpesten! Ben je nu blij?!' schreeuwt hij huilend. 'Go, voor ik je vermoord' snikt hij. 'I'm sorry' zegt Zayn zacht voor hij weg rent. Huilend valt Niall in mijn armen en ik snik in zijn schouder.

Na een tijdje zijn mijn ogen rood van het huilen en laat ik los van Niall. Ik loop langzaam naar zijn lichaam waar Jessy naast zit. Zijn hoofd ligt op haar schoot en haar hand gaat door zijn haar. Hij is terug veranderd naar zijn mens. Ik zak naast haar neer en pak zijn hand. Het voelt koud. Zo koud als ijs waardoor het allemaal zo echt word. Ik ben echt mijn broer kwijt. Dikke tranen rollen weer over mijn wangen. 'We moeten terug' hoor ik Luna zacht zeggen. Ik knik instemmend en help Jessy opstaan die gelijk weer huilend in Niall's armen valt. 'We kunnen hem hier niet laten liggen' zeg ik voor ik Louis voorzichtig optil. Ik druk zijn koude lichaam dicht tegen me aan in de hoop hem op te warmen en dat hij op magische wijze weer tot leven komt maar hij blijft koud. Mijn shirt word rood van het bloed maar het kan me niks schelen. We lopen langzaam terug naar de roedel, Jessy word stevig omhelsd door Niall.

Als we aankomen op het terrein zie ik Harry en Liam onze kant opkijken. Ze rennen onze kant op en als ze mij met Louis zien kijken ze vragend. 'Is hij-?' Liam hoeft zijn vraag niet eens af te maken als hij Jessy's harde snikken hoort. Ik druk Louis steviger tegen me aan en voel dan iets vreemds. Het lijkt alsof hij warmer word. Dan voel ik het weer, zijn borst gaat omhoog. 'Oh my God' mompel ik zacht en ik leg hem zachtjes neer op de grond. Ik wrijf zacht over zijn voorhoofd heen en knijp zacht in zijn hand. Ik voel een kneepje terug waardoor ik lach door mijn tranen heen. 'Come on Lou. You can do it. I know you can' mompel ik. Ik zie zijn oogleden bewegen voor ze open gaan en ik die bekende heldere groen/blauwe ogen weer zie. 'Lou' huil ik opgelucht en ik trek hem in een knuffel. Ik voel zijn armen ook om mij heen en hoor Jessy een gilletje slagen. 'LOUIS!' roept ze voor ze haar armen ook om ons heen gooit. Al snel komt ook de rest er bij.

En dat is het moment dat ik realiseer wat dat tintelende gevoel was...

Ik heb geneeskrachtige gaven...

Bam! Die zagen jullie niet aankomen of wel? Wie had verwacht dat het Zayn was? Haha, tell me what ya think!

Buh-bye! X Lizzy