TOHUM SERİSİ 1 - İhanetin Karanlığı

İTİRAF

Evli olduğumu söyledikten hemen sonra oradan ayrıldım ama giderken Azat'ın söylediğini duyacak kadar fırsatım oldu .

"Eflan bunun bedeli ağır olacak !"

Azat sürekli beni tehdit ettiği için artık alışmıştım.

Odama geldiği zaman herşeyi Doruk'a anlatmıştım. Beni büyüklerin önüne çıkaracağından bahsettiğimde Doruk bunun yeterli olmayacağını, büyüklerin eş isteyeceklerini bana söylemişti.

Bu konuda benim söz hakkımın olmadığındanda bahsetmişti. Gerçekten herşey söylediği gibi olmuştu.

Ama ben aptal değildim. Doruk hiç değildi. Benim bu eş olayından kurtulmamın tek yolu başkasıyla evli olmamdı. Eğer başkasıyla evli olursam kimse bana baskı yapamazdı ve öylede oldu .

Doruk'la yaptığımız planlardan biri kimliğimi açıklamaktı.  Eğer işe yaramazsa onunla evli olduğumu söyleyecektim. Tabii buna da inanmayabilirlerdi ama denemeye değerdi.

Büyükler çok fazla detaya inmedikleri için rahatlamıştım.  Çünkü kurtlar eşlerinin üzerine kokularını bırakırlardı ve benim üzerimde tabiki de Doruk'un kokusu yoktu .

Bana kalsa seve seve kokusunu bırakmasına izin verirdim. 

Artık bu sapkınlıklarımın bir sonu yoktu . Her geçen gün daha beter oluyordum. Sapık gibi hissediyordum artık kendimi .

Sürü evinden çıkarken Pars'ın bana seslenmesiyle durdum.

"Eflan nereye gidiyorsun ? "

"Bu seni neden ilgilendirsin Pars?"

"Senin burada kalman gerekiyor. Alfa kurtlar lider kurtlardır. Sen buraya aitsin."

"Pars bu saçmalıklarını başkasına anlatmalısın bence ."

"Azat liderlikten alınacak. Seni eş gösteremediği için. "

"Bu benim sorunum gibi mi görünüyor Pars ?  Herkes yaptığı şeylerin bedelini ödüyor. Hem sen Azat'la daha geçen günlerde gırtlak gırtlağa kavga etmiyor muydun. Şimdi ne oldu? Müttefik olmaya mı karar verdiniz ?"

"Ben kimseyle müttefik değilim Eflan . Değişen herşey senide etkileyecek. Her zaman zararlı çıkan sen oldun ve yine öyle olacak ."

"Pars gerçekten dediklerinden hiçbirşey anlamıyorum."

" Zamanı geldiğinde anlayacaksın Eflan . Azat'a bulaşmamalıydın. Keşke hayatını normal bir insan olarak devam ettirebilseydin annen gibi ."

"Anlamadım! Annen gibi mi ? Sen bunu nereden biliyorsun? "

"Eflan bende bir kurt sürüsünün üyesiyim sonuçta. Tabikide biliyorum ."

Daha önce hiç böyle birşey söylememişti.  3 yıl birlikteliğimiz sürmüştü ve o zamanlar annemi tanıdığını, hatta onunda bir kurt olduğunu bilmiyordum ve şimdi bu şekilde konuşması beni çok rahatsız ediyordu.

"Pars ben gidiyorum . Ailemle ilgili bir daha konuşmazsan memnun olurum ."  Onu arkamda bırakarak yürümeye başladım.

"Eflan sen Azat'ı henüz tanımıyorsun!"

Tanısaydım zaten bu hatalara düşmezdim.

Doruk beni sürü evinden almayı teklif ettiğinde ısrarlarına rağmen kabul etmemiştim. Çünkü onun Azat'la karşı karşıya gelmesini kesinlikle istemiyordum.

Beta sürü evine girdiğimde karnımda önce hafif bir sancı hissettim. Dünden beri birşey yememiştim ve bebek acıkmış olmalıydı.

Merdiven basamaklarını çıkarken tekrar bir sancı hissetmemle dudaklarımdan ufak bir çığlık koptu.
Olduğum yere oturarak biraz soluklanmayı denedim .

"Eflan!"
Doruk beni gördüğüne sevinmişe benziyordu. 

"Ah! Sevgilim demeliydim. Nasıl geçti? "

"Beklediğimiz gibi . Seninle evli olduğumu söyledim."

Düşüncelerim zihnime dolmadan önce bebeğe odaklanmaya karar verdim.

"Karıcım yukarı çıkalım o zaman neden burada oturuyorsun ? " Yine o gülüşünü yüzüne yerleştirmişti.  Bembeyaz dişleri gülüşünü daha da cazip hale getiriyordu.

"Sen sürekli böyle dalga mı geçeceksin Doruk?"

"Evet bir sakıncası mı var enik . Ama istersen seni gerçekten karım yapabilirim ne dersin?"

"Çok komiksin gerçekten. " Düşüncelerimi saklamakta o kadar çok zorlanıyor ve o kadar çok bebeğe odaklanıyordum ki biraz daha böyle devam edersem bebekle iletişime geçebilirdim.

Oturduğumuz basamaktan kalkıp odaya doğru ilerlerken yine sancım durmama sebep oldu.

"Eflan ? İyi misin?"

" Sadece yokluyor beni sanırım . İyiyim. "
Bunu söyler söylemez beni haksız çıkarmaya ant içmiş gibi bir sancı daha durdurdu beni .

"Eflan sen iyi değilsin . Bugün birşey yedin mi ? "

Beni o kadar sıkı tembihlemesine rağmen ben stresten birşey yiyememiştim.

"Hayır.  Yiyemedim."

"Sancıların daha çok artacak . Neden beni hiç dinlemiyorsun ?"

Bu sefer cevap veremedim çünkü bebek karnımdan çıkmak istiyormuş gibi canım yanıyordu.  Olduğum yere çömelip geçmesini beklesemde daha kötü bir hal alıyordu. Doruk'u dinlemeliydim ama yine başıma buyruk davranmayı seçmiştim.

Doruk durumumun iyi olmadığını anlayınca beni kucaklayıp odaya değilde tekrar dışarıya doğru götürdü.

"Doruk nereye götürüyorsun? " Sancılarım her dakika daha fazla artıyordu.  Konuşmalarım artık yavaş yavaş bağırmalara dönüşüyordu.

"Eflan beslenmen gerekiyor. "

Artık gözyaşlarımda yüzümdeki yerlerini almışlardı.

"Ağlama sevgilim. Ben yanındayım senin ."

"Doruk istemiyorum. Bu bebeği de istemiyorum. Canım çok yanıyor!"
Gözyaşlarım yerini hıçkırıklara bırakmıştı. 

"Böyle söyleme. Biliyorum canın çok yanıyor ama geçecek. "

Sancılarım daha kötü oluyordu. Sanki iç kanama geçiriyormuşum gibi hissediyordum.

"Eflan seni yavaşça yere indireceğim. Beslenmenin için sana birşeyler getirene kadar sabretmen gerekiyor. Sadece birazcık güce ihtiyacın var . Beslendiğin an sancıların hafifleyecek."

"Tamam." Beni yere indirdiği an Doruk siyah kurda dönüşerek ormanda kayboldu. Canımın acısından ne ayakta durabiliyor, ne de oturabiliyordum. 

Bebeği karnımdan söküp atma isteğimi güçlükle bastırıyordum.  Yere yavaşça uzanarak cenin pozisyonunda ağlaya ağlaya Doruk'un gelmesini bekledim.

Gözyaşlarım durmuyordu . Yanımda olmayan annem için ağlıyordum. Olmaması gereken bir bebeğin acısını çektiğim için ağlıyordum. Hayatım bu kadar zor olduğu için ağlıyordum . Sadece ağlıyordum.  Başka yapabileceğim hiçbirşey yoktu çünkü.

Ayak seslerini duyduğumda Doruk'un geldiğini düşünerek başımı kaldırdım ama Doruk değildi. 

Gelen Azat'tı .

Yanıma doğru yaklaşıp yere oturdu. Başımı dizine alıp elini karnıma koydu . Elini karnıma koyar koymaz acım hafiflemişti. Parmaklarının sıcaklığı içime işliyordu.

"Bunu bize neden yapıyorsun Eflan? "  Azat ağlıyordu! İnanamıyorum o nasıl ağlardı?  Her zaman en güçlü olan Azat şimdi gözyaşı döküyordu.

Elleri karnımda daireler çiziyordu.  Gitgide uyku haline geçiyordum.  O kadar çok canım yanmıştı ki şimdi rahatladığım için vücudum kendini uykuya teslim ediyordu.

"Herşey ikimiz için çok güzel olacakken neden zorlaştırıyorsun? " Gözyaşları yüzüme damlarken ben artık gözlerimi açık tutmakta zorlanıyordum.

"Bunu bize yapma. Seni seviyorum Eflan.  Sadece benim olman için seni bu dünyada tek bıraktım ben! "