TOHUM SERİSİ 1 - İhanetin Karanlığı

ALACA

Ses hiç tanıdık değildi. David uzaklaşırken yavaşça arkamı döndüm ve sesin tanıdık gelmiyor olmasının sebebini anladım.

Karşımda bana bakan bir çift kömür gözleri gördüm. Siyah saçlı, uzun boylu, zayıf ama yapılı 25 yaşlarında gibi gösteren bir genç duruyordu.

"Anlamadım?"

Salağa yatmak en iyisiydi.

"Bir yeremi gidiyorsun dedim ?"

"Evet. Sen gelene kadar gidiyordum sana hesap vermem mi gerekiyor?"

Hafifçe tebessüm ettiğinde beyaz dişleri ortaya çıktı.

"Hayır. Sadece Azat'ı görmek istersin diye düşünmüştüm. "

Azat . Onun hangi zindanda olduğunu bilmiyordum.

"Azat nerede !"

"Benimle gelirsen görürsün. "

Onunla gitmekten başka bir çarem yoktu. Ama öylece ona güvenemezdim.

"Neden seninle gelmeliyim ? Yalan söylemediğin ne malum ?"

"İnanmak zorunda değilsin. Eğer gitmek istersen beni takip et yeter ."

David bana kaçmamı söylemişti ama hiçde beni kaçıracakmış gibi görünmüyordu. Onunla gitme fikrinin bile seçim hakkını bana bırakmıştı.

"Neden zindanda Azat ?"

Hala temkinli davranıyordum.

"Sebebini akşam Büyükler açıklayacak istersen bekle öğren yada direk Azat'a kendin sor ."

Bir an önce Azat'ın yanına gitmeliydim.    Neler olduğunu öğrenmem gerekiyordu. David neden asılmıştı ve Azat neden zindandaydı.

"Yürü!"

Sesim sert çıkıyordu. Talimatımla yürümeye başladığında bir adım gerisinde onu takip etmeye başladım. Sürü evinden dışarı çıktığımızda biraz tedirgin olmuştum çünkü başka nerede zindan olduğunu bilmiyordum.

"Sürü evindeki zindanlara neden atmadılar?"

"Çünkü Büyükler onun kolayca kaçmasına izin vermemek için kendi zindanlarına götürdüler. "

Bu Büyüklerden artık bıkmıştım. Kafalarına göre davranıp sürekli bizimle uğraşıyorlardı.

"Adın ne senin?"

En azından ismini bilmem gerekiyordu.

"Alaca."

Bu ismi ilk defa duyuyordum.

"Sen kimsin peki ? Seni daha önce görmediğime eminim. "

Onu takip ederken bir yandan da onun hakkında bilgi sahibi olmaya çalışıyordum.

"Merak etme beni sık sık göreceksin artık. "

"Kimsin sorusuna hala cevap alamadım?"

Beni aptal sanıyorsa yanılıyordu.

"Yakında öğrenirsin bu kadar aceleci olma ."

Kimdi ki Alaca?

Ormanın derinliklerine doğru gittikçe buralara daha önce gelmediğimi farkediyordum. Hala nereye gittiğimizi çözememiştim. Geri dönüş yolunu bile nasıl bulacağımı şimdiden düşünmeye başlamıştım.

Sessizce saatlerce yürüdük ve artık şüphelenmeye başlamıştım. Bu kadar uzağa zindana kapatılması bana mantıklı gelmiyordu.

"Daha ne kadar yürüyeceğiz?"