𝙽𝚒𝚎𝚝 𝚣𝚘𝚊𝚕𝚜 𝚐𝚎𝚙𝚕𝚊𝚗𝚍 ~ 𝙱𝚊𝚗𝚔𝚣𝚒𝚝𝚝𝚎𝚛𝚜

Hoofdstuk 1.9 - Opereren

De volgende morgen breekt aan. Matthy ligt half opgevouwen in een stoel en diep te slapen. Saar ligt, dankzij de kalmeringsmiddelen, ook nog steeds te slapen. Ze stond voor de ochtend op het planbord op geopereerd te worden.

Zachtjes wordt er op de deur geklopt. Matthy schrikt wakker en wrijft de overgebleven slaap uit zijn ogen. Hij probeert zijn lichaam beetje bij beetje te fatsoeneren en rekt zich uit. "Als ik geen hernia hiervan krijg heet dat een Gods wonder," zegt hij zacht tegen zichzelf.

Hij werkt een blik op Saar die nog vredig ligt te slapen. Zo moet het zijn, vind Matt, geen pijn. Hoe vredig ze er ook ligt, Matthy weet maar al te goed dat het na vandaag afgelopen kan zijn.

De deur gaat open en de arts en twee verpleegkundige lopen de kamer binnen. "Goedemorgen meneer het Lam," zegt de arts, "is ze nog wakker geweest?" Matthy schudt zijn hoofd. "Nee ze heeft de hele tijd doorgeslapen gelukkig." De arts knikt goedkeurend.

"Dan houden we dat maar even zo," vertelt hij, "wilt u nog dat we met u de operatie overlopen?". Gehaast knikt Matthyas, na alles wat gisteren speelde heeft hij niet alles op kunnen slaan. "Dan verzoek ik u even mee te komen naar mijn kamer, dan kunnen de verpleegkundige haar voorbereiden op de operatie."

Matthy staat op en volgt de arts richting de spreekkamer. "Gaat u in de tussentijd richting huis?" vraagt de arts vriendelijk. "Ja ik ga ervan uit van wel," antwoord Matthy vertwijfeld, "ligt er een beetje aan hoelang de operatie duurt." De arts knikt begrijpelijk. "Als u naar huis gaat, zou ik graag hebben dat u iemand appt die u op komt halen. U kunt in deze status niet deelnemen aan het verkeer als u begrijpt wat ik bedoel. De operatie zal een goede zes à acht uur duren."

Meteen pakt Matthy zijn telefoon erbij en besluit in de bankzitters app te vragen of iemand hem op kan halen. Meteen antwoord Rob dat hij Matt wel op wilde halen en er nu meteen aan kwam. De andere jongens stemde er meteen in mee.

Als ook de arts gaat zitten, stopt Matthy meteen zijn telefoon weg. "U had gisteren nog flink wat te verwerken," zegt de arts, "vind u het prettig om hier nog een keer overheen te lopen?" Meteen knikt Matt, hij heeft enkel een aantal dingen onthouden. "Vind u het oke als ik mijn telefoon erbij hou om het gesprek op te nemen? Dan kan ik het dadelijk beter uitleggen aan de andere."

De arts knikt meteen en Matthy doet zijn dictafoon aan. "Zoals u gisteren te horen heeft gekregen, is dat mevrouw Dubois een hersentumor heeft," begint de arts, "deze zit op de achterkant van haar hersenpan waardoor operatief verwijderen moeilijk zal zijn. De tumor van 20 centimeter drukt daarbij op haar centrum waar het zicht zit. De gradatie van het Glioom moeten we nog vast stellen. Mocht het gradatie 1 zijn, dan kunnen we over gaan op medicatie en bestraling. Het gaat dan om een goedaardige tumor. Naar alle waarschijnlijkheid zal dit niet het geval zijn bij mevrouw Caeyers. Alle andere gradaties kunnen we helaas niet genezen en zullen ten alle tijden terug groeien. Het enige wat we kunnen doen is hopen dat deze niet snel terug groeit en we de levenskwaliteit van uw vriendin kunnen verbeteren."

Matthy slikt een paar keer. Hij wist dat Saar waarschijnlijk nooit meer beter zal worden en dat dit nu hun nieuwe leven gaat zijn. "In hoeverre zal de operatie slagen?" besluit hij maar te vragen. De arts pakt pen en papier en begint te tekenen. "We gaan er via de achterkant naar binnen. Dan maken we een kleine opening en proberen we zo veel mogelijk tumor weefsel weg te halen. Begrijpt u dat?"

Matthy knikt en krijgt een folder in zijn hand. "Hierin staat de meeste informatie over de Glioom," zucht hij, "lees het door en kijk wat u met de informatie doet. Ik denk dat de verpleging bijna klaar is met de voorbereidingen."

Matt zet de dictafoon uit en ziet dat Rob hem een aantal keer heeft geappt. "Vind u het oke als ik even snel iemand bel?" De arts knikt en Matthy belt Rob terug. "Hey maatje waar zit jij?" hoort hij rob vragen aan de andere kant van de lijn. "Ik ga nu weer naar Saar. Had een gesprek met de arts, ik ben er zo. Kom maar naar haar kamer, het kamernummer staat in de groepsapp."

Matthy hangt op en komt Rob tegen in de hal. Snel geven ze elkaar een knuffel en volgen de arts in de kamer van Saar. "Weet dat we haar haren er dadelijk allemaal af halen. Wilt u een pluk haar al afknippen?" vraagt hij voordat hij de deur opent.

Rob knijpt een gechoqueerde Matt in zijn arm. Nu komt het allemaal wel heel dichtbij en wordt het ook steeds duidelijker dat Saar ontzettend ziek is. Aangezien Matthy niet op de arts reageerde besluit Rob te knikken.

Met z'n drieën lopen ze de kamer in. Matt krijgt een schaar in zijn handen geduwd. Voorzichtig komt hij richting Saar en zet de schaar in haar haren. "Sorry schat," zegt hij zacht wanneer hij het af knipt. Het lang krullend haar zal straks voltijd verleden tijd zijn. Rob pakt het plukje haar en stopt het in zijn portemonnee. Op deze manier zullen ze het niet kwijtraken.

Als Matt ook de schaar terug geeft, verontschuldigen de verpleegkundige en de arts zich en zeggen dat ze over 10 minuten Saar komen halen voor de operatie. Ze verlaten de kamer.

Matthy kruipt nog even snel bij Saar. Ze hebben haar nog geen narcose gegeven maar wel kalmeringsmiddelen bij gespoten. "Alles komt goed lieverd," fluistert Matt in haar oor, "we gaan het oplossen. Jij en ik."

Hij geeft haar een kus op d'r wang. Deze voelt ijskoud aan, en dan breekt Matthy daadwerkelijk. "Kom Matt," zegt Rob zacht, terwijl hij zijn tranen weg veegt, "we gaan richting huis"

Rustig gaat Matthy staan. Hij geeft zijn vriendin nog 1 zoen, waar Rob snel een foto van maakt. "Tot vanavond lieverd," fluistert Matt. Maar ook hij weet dat er een kans bestaat dat ze elkaar morgen niet meer zullen zien.