𝙽𝚒𝚎𝚝 𝚣𝚘𝚊𝚕𝚜 𝚐𝚎𝚙𝚕𝚊𝚗𝚍 ~ 𝙱𝚊𝚗𝚔𝚣𝚒𝚝𝚝𝚎𝚛𝚜

Hoofdstuk 3.8 - Terug In De Schoolbanken

Het is ruim ander halve maand nadat Guus ten val kwam met voetbal. Vandaag zou hij voor het eerst een halve dag naar school gaan. Lieke had ervoor gezorgd dat hij niet al te veel achter liep met school, alleen was enige achterstand natuurlijk niet ondenkbaar.

De ander halve maand waren zwaar geweest voor iedereen. De eerste tien dagen bij Koen, kende zijn ups en downs, maar het zwaarste waren de aanhoudende hoofdpijnen en de epileptische aanvallen die maar niet onder controle kwamen.

Uit de scans en andere testen, kwam naar voren dat de aanvallen naar alle waarschijnlijkheid nog in meerdere maten zouden komen en Matthy en de rest daar altijd op alert moesten zijn. In de tussentijd had Guus al zo'n 7 aanvallen gehad in ander halve maand tijd en dat Matthy zich daarover zorgen maakte, was een understatement.

Toen de wekker in de ochtend ging, schrok Guus daar wel van wakker. Hij was dit al enige tijd niet gewend, waardoor hij kreunend zijn wekker uitsloeg. Hij heeft wel zin in school, alleen voelde hij zich nog steeds niet fit. Voorzichtig pakt hij zijn telefoon en scant hij door zijn insta en snap meldingen heen.

Zacht hoort hij iemand op zijn deur kloppen. Hij legt zijn telefoon weg en geeft een korte ja voordat de deur wordt geopend. Matthy staat in de deuropening en neemt plaats op Guus zijn bed. "Hey vriend," lacht Matt zacht, "hoe voel jij je? Als je jezelf nog niet volledig fit voelt, dan blijf je gewoon thuis he."

Met een zachte glimlach kijkt Guus richting Matt. "Ik voel me oke," zegt Guus, "ik ga het tot de eerste pauze proberen, en dan volgende week tot de tweede pauze. Ben alleen bang voor, ja het is gewoon moeilijk pap. Wat als ik dadelijk een aanval krijg? Ik wil de rest niet betrekking bij mijn beperking pap."

Matthyas weet wat Guus bedoeld. Hij had het hier ook met Lieke over gehad, die de rest van de leerlingen in had gelicht. "Dat komt goed maat," zegt Matt zacht, "we hebben het met Lieke al besproken, en die gaf aan dat ze meer leerlingen in de school hadden. Ik snap je heel goed dat je daarvoor schrik hebt, maar we gaan het zien." Guus zucht en knikt goedkeurend. "Nou hop m'n kamer uit pap, want ik ga me omkleden."

Matthy lacht en loopt de kamer uit, naar de keuken waar hij ontbijt voor iedereen maakt. Hij zou Guus vandaag naar school brengen met de auto, puur omdat hij niet zeker genoeg was of Guus het fietsen al aankon. Charlotte wilde Jurre wel snel afzetten met de fiets op school.

Matthy hoort een paar voetstappen van de trap aflopen, gevolgd door rennende voetstappen. Juliette en Jurre waren ookal wakker. "Morgen pap," zegt Juul als ze een kus op zijn wang plant. Jurre stuitert wat rond en gooit zichzelf richting Matthy als Juliette aan het keukeneiland plaats neemt. "Goedemorgen papa," roept Jurre als hij zichzelf weer lanceert. Elke ochtend hetzelfde ritueel, en elke ochtend blijft Matt er nog van schrikken. Hij haalt zijn hand door het jaar van Jurre. Hij laat hem dan ook weer los en Jurre huppelt door naar het keukeneiland waar hij naast Juliette gaat zitten.

Guus komt ook de keuken in gelopen en gaat vermoeid zitten aan de keukentafel. Jurre schuift het bord van Guus naar de zijkant en Guus neemt plaats met een kleine glimlach. "Dankjewel vriendje," lacht Guus zacht als hij een cracker naar binnen schuift. Ook Matthy neemt plaats aan het keukeneiland en begint ook aan zijn ontbijt. Voor eventjes lijkt alles goed te komen, eventjes alles vergeten. 

~

Met zijn handen in zijn zakken, gooit hij de autodeur dicht. Juliette was met de fiets, en kwam net op dat moment aangefietst. "Hey broertje," roept ze zwaaiend, "wacht eventjes, dan kom ik eraan!" Guus lacht en loopt door naar de fietsenstalling waar Juul haar fiets net op slot zet. Xavier stond op dat moment ook net zijn fiets op slot te doen, en kijkt verbaasd richting zijn schoonbroertje. "Jij mocht toch pas over twee weken naar school? Voel je je oke?" Juliette lacht en geeft Xav een tik, "hij gaat alleen de eerste twee uur deze week, volgende week gaat hij halve dagen proberen en dan zien we wel weer."

Gezamenlijk lopen ze richting de kluisjes. De boeken legt Guus weer in het kluisje, aangezien Juliette deze mee had genomen naar huis. Bij de kluisjes komen ze Daan tegen, de aanvoerder van het team van Guus en de jongen die bijna wekelijks op bezoek kwam bij Guus. "Jezus christus," zegt Daan hardop als hij richting Guus rent, "je bent er weer. Hoe voel jij je? Hoelang blijf je?" Guus zucht, hij wist dat deze vragen zouden komen. "Voel me wel oke. Moe nog wel. Tot het tweede uur, prima?"

Daan trekt Guus meteen in een knuffel en voor het eerst in tijden, huilt Guus. Juliette kijkt hem verontrustend aan, maar Xav stelt haar gerust. "Ehh wij gaan naar beeldend," verontschuldigd Juul zichzelf, "jullie hebben geschiedenis toch? Doe mevrouw Schreurs de groeten." Daan knikt en Guus slingert zijn rugzak op zijn rug. 

Samen lopen ze richting de tweede verdieping, waar alle geschiedenis, economie, aardrijkskunde en wiskunde lokalen zaten. Ze praten een beetje en lopen het lokaal in. Lieke lacht als ze Guus het lokaal binnen ziet lopen. Voordat Guus zijn tas op zijn bureau kan gooien, roept Lieke hem alweer terug. "Guus wat fijn dat je er weer bent," lacht ze, "als er wat is, kom dan alsjeblieft naar mij oke. Hoelang heb je met je vader afgesproken dat je blijft?"

Binnen de schoolmuren blijven Guus en Lieke beide professioneel en behandeld Guus mevrouw Schreurs zoals hij het bij iedere andere leerkracht doet, en Lieke ziet Guus gewoon als leerling.

"Tot de kleine pauze," antwoord Guus zacht. Lieke merkt dat er meer aan de hand is en neemt Guus mee de klas uit. "Er is nog iets Guus, ik merk het aan je," zegt Lieke als ze haar armen over elkaar vouwt, "zie dit als een mentor dingetje, wat is er nog aan de hand?" Guus staat met zijn handen in zijn zakken en kijkt naar de grond, "ik vind het gewoon heel eng dat ik een aanval kan hebben. Stel het gebeurt en jij of Juul ofzo is die dag niet op school? Dan heb ik wel een probleem want niemand anders weet, naar mijn weten, nu echt concreet te handelen."

Lieke heeft een kleine glimlach rond haar mond en schud zacht haar hoofd. "Guus," zegt ze en stopt omdat ze wilt dat de langere jongen haar aankijkt, "ik snap je volledig dat je het eng vind. Al jou leerkrachten weten er vanaf, en veel van ons hebben een EHBO cursus gehad. Maar nu je toch deze eigen angsten uitspreekt, vandaag had ik besloten geschiedenis en mentor uur om te wisselen. Tijdens het mentor uur wilde ik een korte presentatie geven over epilepsie en hoe je moet handelen, zodat je klasgenoten ook weten wat er moet gebeuren als je een aanval krijgt. Voel jij je daar oke onder?"

Guus knikt meteen en geeft Lieke snel een knuffel. Iets wat hij normaal gesproken alleen buiten de school uren zou hebben gedaan. "Je bent de beste mevrouw Schreurs," fluistert Guus, "de allerbeste."

~

Met een glimlach, maar vermoeid gezicht, stapt Guus de auto in bij Matt. "Goede dag gehad?" vraagt hij. Guus lacht en knikt voorzichtig. "Lieke heeft een presentatie gehouden over epilepsie en over hoe je moet handelen, zodat ik me veiliger voel. Tijdens Engels voelde ik me wel steeds meer moe worden."

Matthyas zet zijn auto in achteruit en rijdt het terrein af. Met een kleine glimlach, wetend dat de jongen die hij op heeft zien groeien, voor de zoveelste keer vriend en vijand verbaasde. "Ik ben trots op je maat," antwoord Matthy, "zo ongelooflijk trots." Guus knikt en maakt zich iets comfortabeller in zijn stoel. Hoewel de rit naar huis maar tien minuten duurt, valt hij halverwege alweer in een diepe slaap. "Alles Komt goed," fluistert Matt nog voordat Guus zich overgeeft aan zijn moeheid.

Nieuw deeltje! En een nieuwe cover. Dat is omdat ik nu ook bezig ben met een ander boek. Kans is dus groot dat er dadelijk twee boeken, met ieder een eigen unieke verhaallijn, op wattpad staan.