𝙽𝚒𝚎𝚝 𝚣𝚘𝚊𝚕𝚜 𝚐𝚎𝚙𝚕𝚊𝚗𝚍 ~ 𝙱𝚊𝚗𝚔𝚣𝚒𝚝𝚝𝚎𝚛𝚜

Hoofdstuk 3.13 - Is Jurre Bij Jou?

"Blijf nog maar even liggen vriend," hoort Guus de stem van zijn vader. Hij was er kapot van. Na de barbecue van Rob vorige week, is zijn gezondheid sterk achteruit gegaan. Elke dag veranderde in hetzelfde patroon. Hij kon niet eens meer naar school omdat hij zoveel aanvallen had. Matthyas had op het punt gestaan zijn zoon op te laten nemen op de afdeling neurochirurgie, in de hoop dat hij eerder geholpen kon worden. 

De tranen verlaten de ogen van Guus. Hij wilde dit niet meer. Hij wilde gewoon weer normaal leven, voor het ongeluk. Samen met Matt lopen keten zonder erbij na te hoeven denken dat hij te enthousiast werd waardoor hij een aanval kreeg. Hij wilde kunnen huilen om zijn ouders. Huilen om het gemis van Saar. Huilen om het ongeboren leven van zijn nichtje. Maar ook dat kon niet omdat hij dan weer in een aanval terecht kwam. 

Matthy blijft bij zijn zoon op bed liggen en wrijft zachtjes over zijn arm heen. "Het is oke vriend," fluistert hij, "laat het er maar uit. Ik ben bij je als het weer mis gaat." De tranen blijven stromen, Guus wist dat het weer mis ging zijn. 

Na een paar minuten veranderen de snikken van Guus en zucht Matt opnieuw. Nog een aanval. Nog een moment voor Guus van uitputting. Jaïr was vorige week vrij en bleef meerdere dagen slapen. Matthyas stond met zijn handen in zijn haar, waardoor Jaïr hem goed kon ondersteunen. 

De ogen van Guus waren weer naar achteren gerold. Matt had de medicatie in de badkamer staan, waardoor hij zijn oudste zoon achter moest laten. Matt legt de timer, die hij altijd in de kamer van Guus had, neer als hij hem aan heeft gezet en dan rent hij alweer uit de kamer onderweg naar de medicatie. 

"Oww hey PAPA!" hoort hij iemand schreeuwen en binnen de kortste keren hangt er weer iemand aan de torso van Matthyas. "Hey maatje," hij gaat door de haren van Jurre, "kan je papa heel even los laten? Papa moet eventjes Guus helpen oke?" Jurre wist wat Guus helpen betekende. Guus was niet oke. "Oww oke papa," zegt Jurre, "Guus ging vandaag wel met mij mega mindy kopen!" 

Matthyas vond het moeilijk om het te moeten breken richting Jurre, maar het was beter dat hij er nu vanaf wist zodat hij zijn planning een beetje aan kon passen. "Oww ik denk niet dat Guus vandaag naar buiten kan maatje." Het kwam er allemaal twijfelend uit en Jurre keek zijn vader vreemd aan. Naar buiten kan Guus toch altijd? "Guus is een beetje zieker dan vorige week oke," probeert Matthy, "Guus kan vandaag, en papa denkt de hele week, niet naar buiten." 

"Oww," kwam eruit bij Jurre, "oww oke. Is goed papa. Guus beterschap!" Dan verdwijnt de twaalf jarige weer richting de woonkamer. Die had het wel goed opgevangen vond Matthyas, het verbaasde hem ook dat Jurre meteen weer weg was en niet naar Guus wilde. 

Matt pakt snel de medicijnen uit de kast en kijkt nog even snel in de woonkamer, waar Jurre zijn schoenen aan het aantrekken was. "Ga je naar de buren?" Jurre knikt zacht en trekt zijn andere schoen aan voordat hij naar zijn vader zwaait die alweer weg was gerend. 

Jurre wist dat er in zijn spaarpot genoeg geld zat om de bus te pakken naar Rotterdam en een mega mindy knuffel te kopen. Guus had hem alleen niet verteld naar welke winkel ze gingen, dus dat moest hij zelf nog even uitzoeken. Jurre was er heilig van overtuigd dat hij oud genoeg was om de bus naar Rotterdam te nemen en dan zijn knuffel te kopen en weer terug te gaan. 

Naar alle waarschijnlijkheid had hij de beste kans bij de intertoys. Als ze ergens speelgoed en knuffels verkochten, dan was het daar wel. Hij kon het wel even aan de buschauffeur vragen waar deze was, die wist dat vast wel. 

Als Jurre al zijn geld bij elkaar had geraapt, zijn schoenen aan had gedaan en nog snel wat slokken water binnen had gekregen, vond hij het tijd om te gaan. Hij ging voor het eerst alleen naar de grote stad. Zonder telefoon, want die lag nog boven en hij wilde niet nog een keer op en neer lopen. Hij had de telefoon voor zijn twaalfde verjaardag gekregen en gebruikte hem merendeels om met de jongens te bellen, maar eigenlijk was die alweer een paar weken niet aangeraakt. Het was vooral voor Matthy zodat hij wist bij wie de jongen was. 

Jurre vervolgt zijn weg vanuit de voordeur. Hij loopt de dijk af richting het busstation. Hij ziet een oude vrouw. Een jongen met een koffer en een meisje van zijn leeftijd met haar moeder. Als de bus na enkele minuten aan komt rijden, haalt hij wat geld uit zijn broekzak. "Meneer rijdt u naar de intertoys in Rotterdam? Ik ben nog nooit met de bus gegaan." 

De man achter het stuur geeft een klein lachje naar Jurre, "niet helemaal vriend, maar ik zal je vertellen wanneer je eruit moet oke?" Jurre knikt tevreden terwijl hij door de bus heen loopt opzoek naar een plekje om te zitten. 

~

Voorzichtig sluit Matt de deur bij Guus. Hij was weer in slaap gevallen. Het begon niet alleen Guus op te breken maar ook Matthyas. Zuchtend gaat hij met zijn handen door zijn haren. Zijn dochter is er weer doorheen geslapen zoals gewoonlijk, maar Matt laat haar ook maar eventjes. Voor iedereen begon het zwaarder te wegen en dan zat Juul ook nog in haar examenjaar, nee dan kon Matt het er niet bij hebben dat ook zij zich zorgen zou maken om haar broertje. 

Xavier loopt op dat moment ook de woonkamer binnen. Hij was wel wakker geworden van het kabaal vanochtend. "Goedemorgen Matthyas," zegt hij zacht als hij zijn schoonpa tegenkomt, "gaat het een beetje met je?" 

Matthyas zucht en haalt zijn schouders op, "komt wel vriend. Lief dat je het vraagt. Mocht Juliette wakker worden, wil je dan zeggen dat ik even bij Jurre ben gaan kijken. Hij is bij één van de jongens." Xavier knikt en Matthyas vertrekt met zijn slippers richting Raoul, grote kans dat zijn jongste naar hun was gevlucht. 

Matt loopt via de poort naar de tuin van Raoul. Tuurlijk was hij wakker, Raoul is altijd vroeg. Raoul kijkt Matthy vrolijk aan, totdat hij de gezichtsuitdrukking ziet van zijn buurman. "Hey Matt," roept Raoul als hij merkt dat hij zijn kant op komt lopen, "is er iets?" 

Matthyas geeft een waterige glimlach en schudt zijn hoofd, "nee beetje gedoe vanochtend weer, maar het is oke. Is Jurre bij jullie toevallig?" Raoul kijkt Matthyas verbaasd aan, hij had de jongste ook niet binnen zien lopen bij hun. "Ehm nee," zegt hij vertwijfelend wat een verbaasde blik van Matthyas, "hey wat is er aan de hand?" 

Matthyas lijkt uit zijn gedachtes te komen, "hij zei dat hij naar de buren ging. Guus had weer een aanval vanochtend toen ik Jurre op de gang tegenkwam. Toen trok hij zijn schoenen aan om naar de buren te gaan. Drie kwartier geleden ofzo." Raoul kijkt Matthyas aan, hij heeft al die tijd buiten gezeten en geen kind voorbij zien lopen. Meestal checkt Jurre eerst bij Raoul en als hij er niet is, dan gaat hij pas naar Koen.

"Misschien is hij bij Rob of Milo," antwoord Raoul kalm, "ik ga bij Koen checken maar dat lijkt me sterk. Ga jij bij de andere twee kijken? Dan zie ik je zo weer bij jouw huis oke?" Matt knikt en een gevoel van bezorgdheid bekruipt hem. Misschien was Jurre wel echt weg. 

Hij rent door zijn eigen tuin, richting de tuin van Robbie. Hij ziet de kleinere jongen een kop koffie maken en naar hem zwaaien vanuit de keuken. Matthyas versnelt zijn pas richting de keuken als Rob zijn schuifpui opent. "Hey is Jur hier?" Als Rob zijn hoofd schudt, is Matthyas alweer vertrokken richting Milo. Hij hoort Rob nog wat na roepen, maar Matthy was alweer weg gerend naar het laatste huis. De laatste hoop om zijn allergrootste nachtmerrie niet tot werkelijkheid te laten komen. 

Matt rent de tuin in en ziet Milo nog Charlotte nog niet specifiek. "Milo!" roept Matthy wanneer er ineens iemand opduikt in de woonkamer. Matt valt zowat het huis binnen waarna Milo hem bezorgt aankijkt. "Jezus Matt," zegt hij snel wanneer hij naar de blonde jongen toe stapt en hem aan zijn schouders beet pakt, "wat is er gebeurd?" 

"Zeg me alsjeblieft dat Jur bij jou is." De tranen prikken achter zijn ogen en als Milo verbaasd zijn hoofd schudt worden de tranen omgezet in paniekerige snikken. "Matthyas wat is er aan de hand?" Milo begint nu in paniek te raken van Matthyas, wat was er in godsnaam gebeurt. "Hij is weg Miel," krijgt Matt eruit, "hij is bij niemand. Hij is weggelopen."