𝙽𝚒𝚎𝚝 𝚣𝚘𝚊𝚕𝚜 𝚐𝚎𝚙𝚕𝚊𝚗𝚍 ~ 𝙱𝚊𝚗𝚔𝚣𝚒𝚝𝚝𝚎𝚛𝚜

Hoofdstuk 2.7 - Jurre Ben Je Oke?

Burn-out. Stress. Overwerkt. Dat zijn de dingen die Raoul de afgelopen week hoorde over Matt door de huisarts. Iedereen wist beter dan dat hij overwerkt was, het was de stress van Jurre en het niet uitzieken van een paar weken eerder.

Na een drietal weken, pakte Matt de werkzaamheden langzaam weer op. Hij was een week naar centerparcs gegaan met de kinderen en zijn familie om zich van de realiteit te onttrekken. Na die week was hij weer zichzelf en kon hij er weer volle bak tegenaan.

Deze week was een andere week dan normaal. De tweeling gingen tegelijk op kamp. Juliette van vorige week vrijdag t/m donderdag en Guus ging vandaag, maandag, t/m vrijdag op groep 8 kamp.

Guus heeft zijn koffer al klaar en loopt richting de keuken waar iedereen op hem staat te wachten. "Beetje zin in?" vraagt Matthy als hij door zijn haren gaat. Guus knikt en pakt wat ontbijt, "ik moet wel zo weg al met de fiets. Gaat Jurre fietsend naar school? Anders kan ik hem wel meenemen?"

Vaak werd Jurre gebracht omdat fietsen te lang duurde met hem. Toen Jurre hoorde dat hij op de fiets mocht, stond hij al te springen. "Ik denk dat iemand heel graag mee wil met de fiets," lacht Rob als hij hem al weg ziet rennen naar de schuur.

Als ze aankomen op school, brengt Guus hem naar de klas. Als ze er bijna zijn stopt Jurre voor de deur. "Ga je echt weg?" vraagt hij dan. Guus knikt zacht en geeft hem nog een knuffel. "Is dat niet meester Sander?" zegt Guus verbaast. Jurre knikt en verteld dat zijn meester met Guus mee op kamp ging en dat daarom meester Sander er was. Omdat hij dit al wist, was het voor Jurre makkelijker om zich hierop in te stellen.

"Nou veel plezier dan maar maatje," zegt Guus voordat hij vertrekt. Hij zwaait nog een keer naar Jurre die al helemaal in zijn leesboek zit, niet wetend dat vandaag alles bepalend voor de zeven jarige zou zijn

~
Milo staat te wachten bij de schoolpoort op een druk jongetje die waarschijnlijk binnen een paar minuten door de deur aan komt rennen.

Als de deur opengaat van groep 4, stuift er een hele groep kinderen enthousiast naar buiten, maar Jurre is in geen velden of wegen te bekennen. Ineens ziet Milo een jongetje zijn pols krampachtig beethouden en richting hem loopt

"Auw," zegt Jurre zacht als Milo hem op staat te wachten en hem in zijn armen neemt. Milo kijkt hem verbaasd aan, "ben je oke Jurre?" Net op dat moment komt ook de meester van Jurre richting hun lopen. Jurre kruipt achter Milo, terwijl hij zijn pols nog steeds vast houdt.

"Goedemiddag," zegt hij als hij richting Milo loopt, "Jurre is tijdens het buitenspelen blijkbaar gevallen en heeft last van zijn pols. Hij had er veel last van, maar omdat we geen zwelling of iets zagen, wilde we jullie niet bellen." Milo kijkt verbaasd naar hem, "maar hij had pijn?" De man tegenover hem knikt. "Ik ben een invaller," verontschuldigt de man, "maar hij gaf aan dat hij inderdaad pijn had, maar het leek allemaal wel mee te vallen. Hij heeft niet verteld hoe hij was gevallen en waar, daarom leek het allemaal wel mee te vallen en vooral de schrik te zijn."

Milo moest hier weg, aangezien hij niet meer garant stond voor zichzelf. Hij knikte en keek naar Jurre die heel wit zag. "Ben je oke maatje?" Jurre schudt zijn hoofd en kijkt naar Milo. "Huis," zegt hij zacht. Milo zucht en kijkt Jurre aan die nog steeds zijn pols vasthoudt. "Jij bent op de fiets of niet? Anders gooi ik je even achter op de fiets, dat is wat handiger." Jurre knikt en loopt achter Milo aan.

"Mag ik het zien maatje?" vraagt Milo. Meteen schudt Jurre zijn hoofd en Milo laat het er maar bij en weet dat Rob en Koen thuis zijn, want Matt en Raoul zijn op kantoor in Utrecht. "Ik ga je nu achterop zetten oke?" vraagt Milo. Jurre kijkt angstig om zich heen en knikt zacht. Als Milo hem oppakt begint hij meteen te huilen en heeft hij een nog sterkere grip rond zijn pols. Gelukkig heeft Milo een oude fiets van Matt uit de schuur gepakt waar een soort zitje op zat.