𝙽𝚒𝚎𝚝 𝚣𝚘𝚊𝚕𝚜 𝚐𝚎𝚙𝚕𝚊𝚗𝚍 ~ 𝙱𝚊𝚗𝚔𝚣𝚒𝚝𝚝𝚎𝚛𝚜

Hoofdstuk 3.2 - Normaal Is Niet Altijd Oke

Bij huize Het Lam / Caeyers is het voor het eerst in jaren rustig. Juliette staat er prima voor richting de SE week, voor Guus is dit de eerste. Jurre vindt zijn school ook erg leuk alleen is het soms nog lastig voor hem om te beseffen dat hij niet bij Guus en Juliette op school zit.

Het is eind september, en Juliette en Guus zijn bijna jarig. Nog twee weken en dan zouden ze beide zeventien worden. Matt weet nog dat hij bijna negen jaar geleden voogdij over alle drie kreeg.

"Hey maatje," zegt Matthy als hij richting Guus loopt, "ik heb een idee voor je verjaardagscadeau maar als je het niet wilt moet je het zeggen oke." Guus legt zijn pennen neer en kijkt zijn vader aan, "zeg maar pa. Wat was je idee?" Matthy lacht en geeft Guus een foto. "Dat meen je!" roept Guus blij. Matthyas knikt, "alleen als je er klaar voor bent."

Guus staart naar de foto van zijn oude voetbalseizoenkaart. "Ik ben hier klaar voor pap," zegt Guus, "maar neem jij er dan ook 1? Anders moet ik heel de tijd alleen staan." Matthy tovert op dat moment de seizoenkaarten al achter zijn rug vandaan. "Ik heb er drie gekocht. Dan kan je altijd twee andere meenemen als je dat wilt."

Guus staat op en rent richting zijn vader, "je bent de beste papa! Dit is veel te gek!" Matthy lacht en stelt hem gerust, "ik geef je het nu omdat vanavond al een wedstrijd is. Juliette is weg en Jurre slaapt vanavond hiernaast. Wie zou je mee willen nemen?" Guus denkt na en kijkt zijn vader aan, "Robbie."

~

Matthy trekt snel zijn schoenen aan en rent de trap af. Hij was bij Guus aan het praten over de afgelopen SE week en de wedstrijd die morgen gevoetbald werd. Ze raakte zo diep in gesprek dat Matthy de tijd was vergeten. "Oww Guus!" roept Matthy voordat hij de deur verlaat, "kan jij de komende drie uur op Jurre letten? Ik moet met de jongens naar kantoor! Je mag met hem ook ergens heen, bonnetjes op de koelkast, je kent het principe." Na een korte ja van boven, trekt Matthy de deur achter zich dicht.

Normaal is Jurre bij iemand of op school als de bankzitters opnemen, alleen vandaag kon het niet anders. Guus sluit zijn spullen af en loopt richting de woonkamer waar Jurre bezig was met een puzzel. "Hey maatje," zegt Guus, "lukt het allemaal?" Jurre heeft, uit opperste concentratie, zijn tong uitgestoken en bekijkt de Mega Mindy puzzel voor hem. Zijn autisme is nog steeds een dagelijkse bezigheid voor iedereen, maar over de jaren heen is iedereen er makkelijker in geworden om mee om te gaan.

"Ik ben druk," zegt Jurre, "Guus mag ik drinken?" Guus lacht en schenkt voor Jurre een glas cola in. Zonder op te kijken bedankt de twaalfjarige zijn oudere broer. "Dus wat zullen we vandaag eens gaan doen Jurre? Papa is weg en Juul is bij Xav, dus het is jij en ik maatje." Zachtjes schuift Guus een puzzelstukje richting Jurre die hij aan het zoeken was. "Nee ben druk," zegt Jurre. Guus zucht en kijkt de jongen aan de overkant aan.

"Moet ik je helpen?" vraagt Guus als hij een ander stukje toe schuift. Meteen schudt Jurre zijn hoofd en kijkt Guus aan. Guus merkt dat Jurre tranen in zijn ogen heeft en op het punt staat te huilen. Meteen staat Guus op en loopt richting de andere kant van de tafel. Jurre heeft de puzzel al uit woede op de grond gegooid. Soms kan Jurre extreem boos worden, maar gelukkig gebeurt dat echt zelden.

"Hey broertje rustig," zegt Guus als hij gehurkt voor hem gaat zitten, "relax vriendje." Vanuit het niks haalt Jurre ineens uit vanuit blinde paniek, vol op Guus zijn oog. Vanuit de schrik valt Guus achterover waardoor Jurre nog harder begint te huilen van de schrik. "Sorry Guus," huilt hij hard, "sorry sorry sorry. Ik wilde niet dat je me hielp. Wees niet boos. GUUS ALSJEBLIEFT!"

Guus krabbelt omhoog en kijkt meteen Jurre aan. "Jurre wat is er aan de hand?" vraagt Guus bezorgd. Guus heeft hem nog nooit zo gezien en maakt zich ontzettend zorgen. Matthy is weg en kan ook zijn telefoon niet opnemen. Juliette is een weekend weg, de enige nu in de buurt is mevrouw Schreurs, maar die belt hij liever niet.

Jurre staat op en gooit zichzelf richting Guus, die zijn oog dikker en dikker voelt worden. "Shhh kom hier vriendje," fluistert Guus als hij Jurre in een knuffel trekt. Jurre ligt op Guus zijn borstkas als hij blijft liggen en Guus hem blijft troosten. "Wil je me vertellen wat je dwars zit vriend? Je kan me alles vertellen, dat weet je." Langzaam gaat Guus wat rechter zitten en Jurre komt ook mee omhoog.

"Guus waarom ben ik anders?" vraagt Jurre snikkend tegen zijn broer aan. Guus slikt zijn eigen tranen in en kijkt naar de veel kleinere jongen die tegen hem aan ligt. "Waarom zeg je dat Jurre?" vraagt Guus voorzichtig. Elk woord dat hij kiest, weegt hij sterk af, om zo Jurre niet nog verdrietiger te maken. "Laten we anders even naar de bank gaan. Haal ik een koekje voor je en kan je me alles vertellen oke?"

Jurre staat op en knikt richting Guus. Als Guus opstaat en Jurre het blauwe oog ziet, slikt ook hij. Hij heeft zojuist zijn grote broer een blauw oog geslagen, alleen omdat hij hem wilde helpen. Als Jurre gaat zitten, wiegt hij zichzelf huilend heen en weer. Spelend met zijn vingers wacht hij op zijn oudere broer. Hij pakt de afstandsbediening en slaat zichzelf er herhaaldelijk mee. Als Guus het geluid hoort, loopt hij zachtjes richting de woonkamer en pakt langzaam de afstandsbediening van hem af.

"Laten we dat maar eens niet doen vriendje," zegt Guus zacht als hij weer gaat zitten, "Jurre vertel me wat er is vriendje. Is er wat op school gebeurt? Is er wat gebeurt hier thuis?" Jurre kijkt Guus aan en schuift dichter richting Guus. "Papa en ik waren naar de speeltuin," zegt hij zacht, "en toen kwam er een oude vrouw naar mij die zei dat de speeltuin alleen voor kinderen was en dat ik me moest gedragen naar mijn leeftijd. Papa had toen iemand aan de telefoon, en ik durfde het niet tegen papa te zeggen dus papa weet het niet. Waarom kan ik niet normaal zijn zoals jij en Juliette? Jullie doen toch ook niet meer spelen in de speeltuin? Jullie doen al moeilijke dingen en ik kan mijn puzzel niet eens afmaken zonder hulp van iemand. Maar ik vind het veel te leuk om te spelen en ik vind die puzzel ook maar stom want ik kan hem niet maken."

Nu begint Jurre weer opnieuw te huilen en kijkt naar zijn oudere broer die slikt. Hoe moet hij dit vertellen tegen zijn broertje. Alles wat hij net te horen kreeg, waren ook dingen die hem soms zorgen baarde. "Jur luister goed naar mij ja," schraapt Guus zijn keel, "niemand is normaal. Kijk eens naar mij. Ik kan niet heel goed werken aan talen omdat de lettertjes steeds verspringen. Ben ik dan anders dan alle andere kinderen? Nee, het kost me alleen net wat meer moeite. En Juliette? Zij heeft vaak hele erge nachtmerries en schreeuwt vaak in haar slaap, maakt dat haar een minder goed zusje? Nee zeker niet, alleen moeten we daar soms rekening mee houden. Lieve Jur, zelfs papa is niet normaal. Heb je papa al eens met andere mensen zien praten buiten onze ooms of mensen die hij al kent?"

Jurre lacht zacht en schudt zijn hoofd. "Papa vindt mensen soms een beetje eng," legt Guus uit, "maakt dat hem een minder goede papa? Niemand is normaal vriendje, onthoud dat alsjeblieft oke. Als er ooit wat is, of je wilt ooit hierover praten, dan kom je naar mij oke." Jurre knikt en draait zich nog dichter tegen Guus aan. "Dankjewel Guus," zegt hij, "wil je met mijn Mega Mindy kijken?" Guus lacht, hoe snel Jurre dingen kan vergeten en vergeven is wonderbaarlijk. Guus knikt en zet de tv aan. Jurre zet videoland alweer aan en zet de film op. "Ik pak de snoepjes oke," zegt Jurre, "niet tegen papa zeggen." Hij houdt zijn vinger tegen zijn lippen.

~

"Waarom is het hier zo donker?" lacht Matthyas als hij het huis weer binnenstapt zo'n vier uur later. De puzzel ligt nog op de grond en Jurre is tegen Guus in slaap gevallen. "Hoe de fuck kom jij aan een blauw oog Guus?" roept Matthy bezorgd als hij zijn oudste en jongste op de bank ziet zitten. Guus rekt zich uit en probeert zijn broertje niet wakker te maken. Guus wuift zijn vader de gang in.

Matthyas volgt en kijkt Guus vreemd aan. "Jurre heeft uitgehaald," zegt Guus zacht, "ik wilde hem helpen maar hij was zo ongelofelijk boos op zichzelf, dat hij dus uithaalde naar mij. Ik denk dat we even moeten praten pap. Over Jurre, niet over mijn oog. Jurre voelt aan dat hij niet normaal is pap, het was verschrikkelijk." Matthy trekt Guus in een knuffel en wrijft over zijn rug. "Ik ben trots op jou Guus," zegt hij, "zo ongelofelijk trots. Laten we even naar je oog kijken, dan kunnen we daarna praten met Jurre oke?" Guus knikt en volgt hem naar de woonkamer waar hij een zak ijs krijgt voor op zijn oog.

Matt loopt richting de bank waar Jurre ligt te slapen. "Hey meneertje koekepeertje," zegt Matthy lachend, "zullen we maar eens even wakker worden voordat je vannacht niet kan slapen." Met zijn vuisten, wrijft Jurre de slaap uit zijn ogen en kijkt Matthyas aan. "Papa," zegt hij blij, "ben jij ook niet normaal?"