𝙽𝚒𝚎𝚝 𝚣𝚘𝚊𝚕𝚜 𝚐𝚎𝚙𝚕𝚊𝚗𝚍 ~ 𝙱𝚊𝚗𝚔𝚣𝚒𝚝𝚝𝚎𝚛𝚜

Hoofdstuk 2.1 - Een Nieuwe Start

"Goedemorgen Juul," zegt Koen als hij zich uitstrekt. Hij staat op van het matras dat op de grond ligt en kijkt naar het 11-jarige meisje dat nog uitgebreid in zijn bed ligt. De tranen lopen over haar gezicht. Ze was bang, bang voor wat vandaag zou komen, bang dat dadelijk niemand haar vriendin wilt zijn en dat ze helemaal alleen in die grote school rondloopt.

Vannacht klonk er weer veel geschreeuw door het huis. Juliette had een paniekaanval en een astma aanval net als een tweetal jaar geleden ongeveer. Bij gods gratie hebben de andere jongens ook EHBO cursussen gevolgd, zodat niet alles meer op Koen zou komen.

Koen was samen met Matthy al vrij snel in haar kamer, die als enige op de bovenverdieping is, in de oude kamer van Rob. Rob is namelijk naar beneden gegaan om in de aanbouw te gaan slapen. Koen heeft haar uiteindelijk meegenomen naar zijn eigen kamer. Matthy vindt dat helemaal prima, op deze manier wordt Juul niet eenkennig en leert ze andere vertrouwen.

Als Juliette niet reageert, besluit Koen op te staan en te kijken. Ze ligt nog bewegingloos op het bed en Koen zucht. "Mag ik hier zitten?" vraagt Koen. Zonder te wachten op het antwoord, neemt hij plek op het bed. Hij wrijft zacht over haar arm heen. Hij weet ondertussen dat praten met Juul nu geen zin heeft, aangezien er niks uit gaat komen.

"Koen ik durf niet," zegt ze na een tijdje snikkend, "wat als niemand me mag? Wat als ik dit helemaal niet kan, het VWO? Wat als?" Verder komt ze niet omdat Koen haar alweer aan het geruststellen is. "Shhh meisje toch," zegt Koen zacht, "het komt allemaal goed oke schat. Als je het VWO niet aankan, dan gaan we toch lekker naar de HAVO of het VMBO. Wat maakt ons nu jouw schoolniveau uit, we willen dat je op je plekje zit en dat je jezelf goed voelt. Wij zijn allemaal zo onwijs trots op jou schat."

Juliette kruipt nog dichter tegen Koen. Hij heeft medelijden met het meisje in zijn armen. Nog geen 12 en nu al naar de middelbare school. De jongens hebben lang getwijfeld of ze haar een groep over moesten laten slaan, maar misschien is dit wel beter voor haar op dit moment. "Wil je nog even met Matthy of Raoul praten?" vraagt Koen nadat ze nog vijf minuten heeft gesnikt in zijn schouder. "Raoul alsjeblieft. Matthy heb ik gisteren dit allemaal verteld."

Koen knikt en zegt dat ze even zichzelf kan omkleden in haar eigen kamer en dat hij Raoul naar haar zou sturen. Als Juliette de kamerdeur dichttrekt zucht Koen nog even diep, hij moet het met Matthy erover gaan hebben, want dit kan zo niet langer. De onzekerheid die dit meisje heeft is te veel.

Als hij zich heeft gefatsoeneerd loopt hij naar beneden waar Raoul in de keuken staat en Matthy druk bezig is met de tassen in te pakken van Guus en Jurre. Het is zoals gewoonlijk een drukke maandagochtend rond half acht in Rhoon.

Ze hebben de vakantie goed besteed en Matthy is samen met zijn familie en de kids naar Slovenië gegaan voor twee weken. Tijdens die vakantie zijn Matthy zijn zorgen groter geworden over Jurre toen ook zijn moeder aangaf dat hij ander gedrag vertoonde dan andere zeven-acht jarige.

"Goedemorgen boys," zegt Koen als hij doorloopt naar de koffiezetautomaat. De andere twee groeten hem ook en gaan door met de dingen waar ze mee bezig waren. "Oww Roel zou jij naar Juul haar kamer willen? Ze had namelijk om jou gevraagd."

Verbaasd kijkt Raoul op. "Heeft ze bij jou geslapen?" Koen knikt en Matthy knikt ook. "We hoorde haar vannacht en toen hadden we haar kalmeringsmiddelen moeten geven, dus Koen heeft haar meegenomen naar zijn kamer." Raoul knikt en loopt richting haar slaapkamer.

"Hoe heeft ze geslapen?" vraagt Matthy als Raoul weg loopt. Koen haalt z'n schouders op, "ik heb haar niet meer gehoord vannacht. Heeft ze jou trouwens gesproken gisteren? Ze was namelijk aan het huilen over school en of ze wel allemaal zou halen enz.."

Matthyas staat meteen op, "ja ze heeft me gesproken inderdaad. Ik ga even snel naar boven om te kijken hoe het nu is met haar en nog wat praten. Wil jij Jur wakker maken? Guus heeft als het goed is zijn wekker gezet, maar kijk maar eventjes. Ik ben zo beneden anders." Matthy loopt meteen met grote passen naar boven. Vanbinnen kruipt toch een trots gevoel bij Koen, als hij ziet hoe Matthy het op heeft gepakt met alle kinderen.

Koen loopt naar de kamer van Jurre. Het kan niet missen met de posters van mega Mindy en Piet piraat. De Vlaamse roots blijven nog voortleven in de kinderen. Koen loopt zachtjes naar binnen, waar Jurre nog ligt te slapen.

Met het ondertussen versleten konijn onder zijn arm, ligt hij in het bed. Matthy heeft hem, sinds dat hij hier woont, bijna elke morgen wakker gemaakt. Soms iemand anders maar dan was het snel huilen bij Jurre. Tijdens de zomervakantie, vond hij het ook oke dat Guus hem wakker maakte, maar voor de rest was het een pure hel. Iedereen dacht dat Jurre hier wel overheen zou groeien maar om niet schreeuwend de dag te beginnen, heeft Matthy hem elke dag gewekt in de vakantie.

"Hey maatje," zegt Koen als hij plaatsneemt op bed en over Jurre zijn arm wrijft, "tijd om wakker te worden." Jurre wordt langzaam wakker en wrijft de slaap uit zijn ogen. "Waar is Matthy?" vraagt hij meteen als hij Koen ziet. Toen hij dit vroeg, keek hij Koen ook niet aan, misschien was die opzoek naar Matt dacht Koen. "Sorry maatje," zegt Koen, "ik kwam je vandaag wakker maken."

Jurre doet iets wat koen niet verwachtte. Hij kijkt Koen aan, maar wend zijn blik meteen weg, en zegt enkel "oww". Koen begint zich nu toch ook zorgen te maken over het getoonde gedrag. Zou er meer aan de hand zijn dan ze allemaal dachten?

~

'ik kan dit' zegt Juliette zacht in haar hoofd. De woorden van Matthy heeft ze nog in haar hoofd geprent, "als je goede vrienden wilt, zorg dat ze niet weten bij wie je woont, anders gaan ze alleen met je om vanwege ons en dat wil ik voor jou niet."

Ze zet haar fiets in de stalling en doet haar oortjes uit. Als ze haar telefoon erbij pakt, ziet ze dat alle jongens haar hebben geappt en haar succes wensen. Ook Lieke, voor Juliette een echt moederfiguur, heeft haar geappt en haar gezegd dat ze van het weekend gaan shoppen om te kletsen over school.

Ze loopt de school binnen, nog kijkend op haar telefoon. Ineens botst ze tegen iemand op (lekker cliché). "Oww sorry ik keek niet goed," verontschuldigt ze zich, "ben je oke?" De jongen glimlacht en knikt. "Ik ben Xavier," zegt hij terwijl hij zijn hand uitsteekt. "Juliette of Juul. Weet jij toevallig waar lokaal 3.12 is?"

Xavier glimlacht lief en zegt dat hij ook naar dat lokaal moet. Samen lopen ze naar de derde verdieping, waar ze op zoek gingen naar het lokaal. "Je lijkt best jong," zegt Xavier opeens, "kijk ik ben 13 maar jij lijkt allesbehalve 13."

Juliette glimlacht, "ja nee klopt. Ik ben 11, over een half jaartje 12." Xavier knikt terwijl steeds meer leerlingen richting de lokalen lopen. "Zullen we samen zitten?" vraagt hij als ze een plek vinden. Juliette knikt, misschien is het toch niet zo dramatisch als dat ze dacht.