Waiting for your Answer (Waiting Series #3)

18

Hindi ako makapaniwalang nasa harap ko na naman siya ngayon. Tila may namuong galit na naman sa dibdib ko at gusto ko siyang sigawan at ipahiya sa mga tao na nadadaanan kami ngayon at nakatingin sa amin. Galit ako.

"Lhara, no. It's okay--"

"Then I will leave now." Walang emosyon kong sabi pero alam kong hindi pa naaalis ang galit na nasa dibdib ko. Pero nabigo akong umalis ng bigla niyang pinigilan ang braso ko na nakahawak siya ng mahigpit para hindi ako makaalis sa harap niya. Blangko ko siyang nilingon. "Ano?"

"I want to talk to you, Lhara." May emosyon akong nababasa sa kaniyang mga mata pero hindi sapat para manlambot ako sa kaniya ng ganon-ganon na lang.

"Close ba tayo? Kilala ba kita?"

Natigilan siya at nanlaki ang kaniyang mga mata sabay bitaw sa aking braso pero hindi niya parin inaalis ang kaniyang paningin sa akin.

"Lhara, don't treat me like I'm a stranger."

Nakangiwi akong natawa sa sinabi niya. "Ha. Seriously? Noon palang you're a totally stranger to me. After what you did? Come on, it's your fault. It's your totally fault."

"Lhara, I did that because--"

"I don't need your fucking explanation." Sabi ko at tinalikuran na siya at pumasok sa kotse saka pinaandar at pinaharurot na iyon pauwing bahay.

Nakarating na ako ng bahay at nakita kong nagluluto si Daddy. First time.

Tinaggal kona ang sapatos ko at pinatong sa shoes organizer. Lumapit ako sa kaniya sa kusina at dumiretso sa ref at kumuha ng cheese. Pampatanggal ng problem sa loob ng limang oras.

"Kamusta yung Porgan Beach Dad? Ayos ba?" Tanong ko nang mukhang busying-busy siya sa hinihiwang karne ng baboy.

Hindi niya ako nilingon pero tumango siya. "You should visit. Saturday, punta tayo. Actually, nabili ko na. Sa Saturday ko na totally na paplanuhin ang mga gusto ko. Pupunta din yung mga Dad ng kaibigan mo."

I smiled and nodded. Hindi ko pwedeng sabihin kay Dad ang nakaharap ko kani-kanina lang. Ayaw kong magisip siya at itanong sa akin kung okay lang ako. Well, I'm really okay. Totally okay. But, what about Dad? Of course magaalala siya.

Kahit na may pagka-cold ang Daddy ko, maaalahanin siya at mapagmahal. Kahit hindi niya masyadong pinaparamdam ang kailangan ng isang anak pero kusa ko iyong nararamdaman kaya mahal ko ang Daddy habang buhay.

Siya ang naging kakampi ko sa bawat pagiyak at nawalan na ako ng kasama sa mundo pero siya, nasa tabi ko siya at kasama ako sa bawat pagiyak ko. Kahit hindi kami masyadong close ng Dad ko pero nararamdaman ko ang care niya.

Nanood na ako sa TV at nagluluto na si Dad. Mabilis ang kaniyang pagluluto kaya kumain naman na kami agad. Nagkwentuhan ng konti at umakyat na ako sa kwarto ko, pumasok sa banyo para magsipilyo at nahiga na.

Habang nakahiga ako at nakatingin ako sa kisame ng aking silid. Inalala ang nakaharap ko kanina na ayaw na ayaw kong makita.

Inalala ko ang sinabi niyang starnger.

"Tss, stupid. Simula nung iwan mo ako, your a permanently stranger ko me. I hate you."

••

Another day of struggling. Inimbitahan ko ang mga kaibigan kong mukhang unggoy na sabay-sabay kaming nag-luch ngayon. Kaniya-kaniyang order at bayad. Napuno ang tatlong table ng mga pagkain namin at pinagsama.

"Anong nakain mo at inaya mo kaming lahat?" Usisa ni Keisha.

"Hindi ba pwedeng na-miss ko lang kayo?"