တိမ်တွေနေတဲ့ အရပ်ဆီ.......
တိမ်တိုက် ခေတ်လက်မှအတင်းရုန်းထွက်လာခဲ့သည်။ဗလောင်ဆူနေတဲ့ တိမ်တိုက်ရဲ့ရင်ခုန်သံတွေကိုခေတ်များကြားသွားေလမလား။ခေတ်နဲ့ ထိတွေ့လိုက်တိုင်းမှာ အမည်မသိတဲ့ခံစားမှုတစ်ခုကတိမ်တိုက်၏ရင်တွင်းမှာ အမြဲနေရာယူထားလေသည်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ ငါ့ရဲ့နှလုံးကိုပထမဆုံးလှုပ်ခတ်အောင်လုပ်နိုင်တာကတော့ မင်းပဲခေတ်။
ခေတ်ဒီနေ့ဆေးခန်းမသွားပါ။အားတဲ့နေ့တစ်နေ့ပင်။ခြံထဲရှိပန်းပင်တိုင်းကိုရေလောင်းပေါင်းသင်နေလေသည်။
"တီ......"
ကျယ်လောင်လှတဲ့ ကားသံကြောင့်ခေတ်ရေပိုက်ကိုချကာ ကြည့်လိုက်သည်။ပန်းသစ်လွှာပင်။ဒီနေ့ခေတ်အားမှန်းသိလို့ တမင်လာခြင်း။
"အကိုခေတ် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"
"အော်ဒီမှာလေ ခြံထဲကပန်းတွေရေလောင်းပေးနေတာ ပန်းသစ်ကအိမ်လာလည်တာလား"
"မဟုတ်ဘူး shoppingထွက်မလို့ အကိုခတ်ကိုလာခေါ်တာ"
"ဟုတ်လား ကိုယ်လည်းဝယ်စရာတွရှိတာနဲ့အတော်ပဲ လာလေပန်းသစ် အိမ်ထဲဝင်"
"ဟုတ်"
"ပန်းသစ် ဒီမှာခနထိုင်နော်ကိုယ်သောက်ဖို့တစ်ခုခုယူပေးမယ်"
"ရပါတယ် ပန်းသစ်မသောက်တော့ပါဘူး"
"မဟုတ်တာ ကိုယ်ကအိမ်ရှင်ဆိုတော့ ဧည့်ဝတ်ကျေရမှာပေါ့"
"ဟီး ဟုတ်ပါပြီရှင့်"
ခေတ်မီးဖိုထဲဝင်သွားပြီး ပန်းသစ်လွှာအတွက် သောက်စရာသွားလုပ်နေတုန်း စပ်စုတတ်တဲ့ပန်းသစ်က အိမ်အနှံ့လိုက်ကြည့်တော့သည်။ပထမဆုံးရောက်သွားတာကတော့ခေတ်အခန်းပင်။
"အမယ် အကိုခေတ်အခန်းကသပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး ရှိသားပဲ"
ပန်းသစ်အခန်းထဲလျှောက်ကြည့်သည်။
"ဟင် ဒါလေးကဘာပါလိမ့် မှန်းစမ်း"
မှန်ဘောင်လးနဲ့အထဲတွင်ကော်ရည်လောင်းထားသောအသက်မဲ့နေတဲ့ လိပ်ပြာလေးတစ်ကောင်ပင်။ထိုအရာကိုတွေ့လိုက်တာကြောင့် ပန်းသစ်ထိပ်လန့်သွားခဲ့သည်။
YOU ARE READING
တိမ်တွေနေတဲ့ အရပ်ဆီ.....(Complete)
Romanceတိမ်တိုက်ရောင် "အထီးကျန်ခြင်းဆိုတာ ကိုကိုယ်တိုင်ဖန်တီးလို့ အထီးကျန်ရတာပါပဲ။လူတိုင်းက ပျော်ရွှင်အောင်နေလို့ရပါတယ်။အက်ဒီပျော်ရွင်မှုက ကိုယ်ချစ်တဲ့သူ ကိုယ်မြတ်နိုးတဲ့သူတွေနဲ့သာ ကုန်ဆုံးရင် မင်းေလာက်ပျော်ရွှင်ဖို့ကောင်းတဲ့သူ ဒီကမ္ဘာမှာ မရှိတော့ဘူးပေါ့"...
