တိမ်တွေနေတဲ့အရပ်ဆီ .......
ကောင်ကင်ကြီးကမှိုင်းညို့လာတာကြောင့်တိမ်တိုက်ကိုအိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။တစ်လမ်းလုံးဘယ်သူမှစကားမပြောကြပါ။
"ကိုကြီး ကျေးဇူးပဲနော် "
"အင်း ကိုကြီးသွားပြီနော်"
"ဟို ကိုကြီး"
မိုးတိမ်ပြာပြန်မည်အလုပ်တိမ်တိုက်က လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ဒါကိုအပေါ်ဝရံတာမှ ဘယ်ချိန်ကတည်းကကြည့်နေမှန်းမသိတဲ့ ခေတ်ကဒေါသထွက်သွားလေသည်။
"တိမ်လေး ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်"
"ကိုကြီး ကျွန်တော့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား"
"အာ ဘယ်ကသာ ကိုကြီးကတိမ်လေးကိုစိတ်ဆိုးစရာလား"
"မသိဘူးလေ ကျွန်တော့်ကိုစကားမပြောလို့"
"ကဲ ကိုကြီးဘာမှမဖြစ်ဘူးဟုတ်ပြီလား မိုးကျနေပြီအထဲဝင်တော့နော်"
"ဟုတ် ကိုကြီးဂရုစိုက်ပြန်နော်"
"အင်း"
ကိုမိုးတိမ်ပြာရဲ့ကားလေးပျောက်ကွယ်သွားသည်အထိတိမ်တိုက်ငေးနေမိသည်။တကယ်တော့ ကိုမိုးတိမ်ပြာမှာဘာမှငြင်းစရာမရှိပါဘူး။တိမ်တိုက် စိတ်မကောင်းပါ။ဟူး......။သက်ပြင်းတစ်ချက်ချကာ တိမ်တိုက်အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။အိမ်တံခါးမဖွင့်ခင်မှာပဲအထဲမှအသံများကြားလိုက်ရသည်။ရုတ်တရက်ဆိုတော့ ခေတ်ကိုစိုးရိမ်စိတ်တို့ကဝင်လာခဲ့သည်။တံခါးကိုဖွင့်ပေမယ့် အထဲမှလောချထားသည်။ဘယ်ေလာက်ဆွဲဖွင့်ဖွင့် တံခါးကပွင့်မလာခဲ့ပါ။
"ခေတ် ငါ့ကိုတံခါးဖွင့်ပေးပါ..မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ"
ငါဘာတွေဖြစ်နေရတာလဲကွာ။ဘာတွေလဲ ငါနားမလည်တော့ဘူး။တိမ်တိုက်ကိုအခြားသူတွေနဲ့ရှိနေတာကိုငါလုံးဝမခံစားနိုင်ဘူး။မင်းကိုငါ့ဆီမှာပဲရှိနေစေချင်တာ။
"အား!!!!!!!! ခွမ်း.."
တိမ်တိုက်အနီးနားရှိပန်းအိုးကိုကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ပစ်ခွဲလိုက်သည်။နံရံကိုလည်း လက်သီးဖြင့်အကြိမ်ပေါင်းများစွာထိုးနေခဲ့သည်။လက်မှသွေးများကျဆင်းလာသော်လည်း ထိုးမြဲပင်။
YOU ARE READING
တိမ်တွေနေတဲ့ အရပ်ဆီ.....(Complete)
Romanceတိမ်တိုက်ရောင် "အထီးကျန်ခြင်းဆိုတာ ကိုကိုယ်တိုင်ဖန်တီးလို့ အထီးကျန်ရတာပါပဲ။လူတိုင်းက ပျော်ရွှင်အောင်နေလို့ရပါတယ်။အက်ဒီပျော်ရွင်မှုက ကိုယ်ချစ်တဲ့သူ ကိုယ်မြတ်နိုးတဲ့သူတွေနဲ့သာ ကုန်ဆုံးရင် မင်းေလာက်ပျော်ရွှင်ဖို့ကောင်းတဲ့သူ ဒီကမ္ဘာမှာ မရှိတော့ဘူးပေါ့"...
