Przyklejam policzek do słuchawki
- jestem z nią nierozerwalnie związana
Słyszę miarowy sygnał
każdej kolejnej sekundy mojej egzystencji
Impuls elektryczny, słyszalny
skurcz pod żebrami
Rozmowa jest kontrolowana
Ściany mojej głowy mają uszy,
Przecież to oczywiste!
(Wiedzą)
Rozmowa jest kontrolowana
Nagrywana od początku
Zapisywana na dyskach pamięci ludzkiej;
żywej, o nieograniczonej pojemności
Muszę wiedzieć, na co się piszę, skoro
decyduję się ją kontynuować
(Nie wiem)
Rozmowa jest kontrolowana
zdawałoby się, osądem otoczenia
Tego nie jestem pewna
chociaż nie zaprzeczam
Czasem w słuchawce słyszę głos
Osoby, za którą chciałam być postrzegana
Jedną z wielu
Czuję jej rozkaz
(Wiedzą, że jestem inna niż chcą)
Chciałam być postrzegana inaczej
przez siebie
Za siebie?
(Nie wiem)
Łagodny głos po drugiej stronie
sprawia, że najpłytsze kłamstwo
którym mnie karmi, staje się moją prawdą
Ułudę zdradza tylko miarowy sygnał
tłumiony przez pancerz żeber
(Wiedzą, że ich zdemaskowałam)
Dręczy mnie już ta rozmowa
Przecież zawsze można wcisnąć
Czerwoną słuchawkę
Odłączyć narzędzie tortur
Ale wtedy wszystko zniknie
rozmowa, sygnał, kontrola
I tak przecież kiedyś skończy mi się abonament.
9.01.22
(pov. jesteś niewolnikiem własnej sztuczności i obłudy przed sobą samym)
