ÇILGIN LİSE

77:Son Dua

Şaşkınlık içinde kalmıştım ben emre ye anlatmaya geldiğinde onun bana anlatması gereken her şeyi anlatmıştı.

"O mesajları senin gönderdiğini öğrenirlerse-"

Emre ayağa kalkıp "sakın zeynep bildiğin her şeyi bir rafa kaldıracaksın . Unutmayacaksın ama kimseye de söylemeyeceksin. Bir şekilde seni neden aldıklarını öğrenicez sonra senin gerçek ailen kim onu öğrenicez " dedi .

"neden " dedim sadece ben neden böyle bir şeyi öğrenmiştim evet öğrenmem gereken bir şeydi ama neden şimdi neden küçükken değil . neden ben annemi kaybettikten sonra öğreniyorum annem şimdi olsaydı koşarak gidip anneme sarılırdım anneme sorardım o bana her şeyin en doğrusunu anlatırdı . elimin tersiyle göz yaşlarımı sildim . " neden emre yani bir insan bir bebeği alıp ailesinden kopartır yada koparttılar mı ben kimim emre " dizlerimin üstüne çöktüm ya neden ya neden benim gerçek ailem değillermiş beni neden almışlar boğazlarım acırcasına bağırdım neden ya nedeeen"

emre tam önüme çöktü. " Ben senden çok özür dilerim Zeynep bunu bu şekilde öğrenmemen gerekiyordu Allah benim belamı versin "

"sen suçlu değilsin emre bunu öğrenmem lazımdı "evet gerçekler bunlardı .

"evet bilmen gerekiyordu ama benden duyman gerekmiyordu"

...........................................................................................................................................................

yaklaşık iki saattir uzun bir duvarın üstüne oturmuş parkta koşuşturan çocukları izliyorduk . çocuklar eğlenerek koşuyorlardı arkalarından anne ve babaları endişeli bir şekilde onların peşlerinden koşuşturuyorlardı. hiç boşalmayan salıncakla göz göze geldiğimde aklıma gelen şeyle başımı emre nin omuzundan kaldırıp "beni salıncakta sallar mısın diye sordum "

ve onun cevabını beklemeden hızla koşarak tam salıncağın demirinden tutup binmek için kendime doğru çektiğimde benden yaşça küçük bir kız çocuğu da diğer taraftaki demiri tutup "ben bineceğim !"dedi . salıncağı kendine doğru çekti. bilmiş bir edayla elini beline koymuş benim pes edip gitmemi bekliyordu ama asla

" Allah Allah neden sen binecek mişsin önce ben geldim " dedim emre de yanıma geldiğinde "zeynep ne oluyor burda "dedi .

" Emre ufaklık çekilmiyorki salıncaya bineyim " kız çocuğu sinirli ve bir o kadar bilmiş bir tavırla emre ye doğru bakıp .

"Emre şu kıza söyler misin salıncağımı bıraksın " dedi ardından bana doğru baktı "bakarak ufaklık değilim ben sen kendi boyuna bak "dedi. emre ile birbirimize baka kaldık . emre dizlerinin üstüne çöküp " güzel bayan adınızı öğrene bilir miyim "dedi . kız salıncağın demirini bırakıp elini emre ye doğru uzattı . adım zeynep su "dedi .

"AAA benim adımda zeynep" dedim .

ufaklık adımı duyunca pek memunun olmamış gibi hatta baya baya olmamıştı "o zaman benim adım su "dedi . emre bana doğru baktığında göz devirdim bu kadar bilmişlik olmazdı . emre ufaklığın uzattığı eli nazikçe sıkarak bende eren emre "dedi

kız memnun olmuş bir ifade ile "hımm ben sana eren desem olur mu "dedi .

"de tabide neden eren " diye sordu emre

"çünkü bu kız "dedi kız işaret parmağı ile beni göstererek bu kız sana emre diyor ben o yüzden eren diyeceğim " emre kahkahalarla gülmeye başladı .

" Allah Allah senin ailen nerde bayan çok bilmiş "dedim annem görse çocukla çocuk olma derdi ama bu çocuk falan değil bunu sadece boyu kısa kalmış bu baya baya büyük bir insan gibi konuşuyor. "sende neden gülüyorsun "dedim hala gülmeye devam eden emre ye