ÇILGIN LİSE

85 :Her başlangıç bir bitişir

Defterimin kapağını  kapatıp   kalemi mi yanına  bıraktım. Aklımdan  kurduğum  hikayem  bitmişti.  Kendi karakterlerimi kullarak  yazdığım  hikaye'nin sonuna gelmiştim.  Hikayenin adına  bakınca gülümsedim. 
"Çılgın Lise"Dedim.

Bitmişti  Kendi ailem ve çevrem  bana ilham olmuştu  . Kendi ailemin adını  kullanarak  bir hikaye  yazdım.  Sandalye mi arkaya itiledim. Çalışma  masamdan kalkıp camın   önüne   ilerleyip    camı  açıp    mahallemi izledim.  Hikayeme  bu mahalleyi  de eklemiştim,  bu mahallede hem çok  güzel  günler , hemde çok  kötü  günler  geçirmiştim .  Kendi hayatımı  bir günlüğe  yazar gibi yazdım ailemi çevremi  herkes  ekledim . Hani bazen  kendi kendine insan hayal kurar ya ben o hayalleri kâğıda  döktüm.  Acımı ,  gözyaşlarımı  , kahkaha mı ,  kısaca  her şeyi  yazdım.  Biz evin  içinde  kıt kanat geçirirken   hikâyemde  mutlu  bie evde yaşıyordum.  Bir villada  sonra okulum yandı  ve   asıl  mutlu  günler  o zaman başladı.  Peki beni hikaye yazmaya iten neydi?

Sınıftaki kuru gürültüden kurtulmak için bahçeye çıktım.   içimdeki can  sıkıntısını gidermek amacıyla derin bir nefes aldım . ardından gözüme duvar dibinde  oturan arkadaşımı gördüm. gülümsedim her zaman olduğu gibi ben hep gülümserdim.  

Karşı taraftan  bir tebbesüm görmem  için elime ayna almam lazımdı.  Ev haricinde gülümseyemiyordum. Arkadaşımın yanına ilerleyip  gülümsedim " aaaa .. aşk olsun insan bahçeye çıkıyorum  demez mi!"  Bana baktı.

Gülümsedi ama bu gülümseme samimi değil samimiyetsizdi.  Neden böyle düşünüyordum   Biz arkadaştık  o zamnalar benim arkadaşım ve onun samimiyetsiz olduğunu bilmiyorum .  Tabi benim yanımda  başka başkalarının  yanında  başka  davranıyor   ( iki yüzlü)

" Ne bileyim çıktım işte " dedi. Umursamaz bir tavırla  o zaten beni hep işi  olduğu  zaman çağırıdı. Ardından kinayeli baktı

"Sen canan ile dışarıya  çıkarsın diye söylemedim " dedi . Siz siz olun karşınızdaki insanları iyi tanıyın çünkü herkes işi olana kadar iyidir ,eğer karşı tarafın işi biterse sizin de işiniz biter ve en kötüsü siz olursunuz.   Onun  söylediğini umursamadan  

" barışın ya " dedim . Bana sert bir bakış atıp  ayağa kalktı. 

"Onun yanına git o zaman" dedi ilerlemeye başladı . Ben yine en gurursuz bir kişi olarak ama biz arkadaşız mantığı ile onun yanına gittim .  Okulda arkadaşım hatta arkadaşlarım vardı ama ben mutlu değil sadece mutlu görünüyordum. Ve hep sırf başkası gülsün diye kendi gülümüşden vazgeçtim .

Okul çıkışı eve giderken  düşündüm neden başkası veya başkaları dedim. Neden ben değil? benim değil ?bir başkası ben neden başkası için mutlu oluyorum dedim. Eve geldiğimde samet abim okuldan yeni gelmiş annem evde yok serdar ve semih abim daha gelmemişlerdi. koltukta oturmuş bana dikkatli bakan samet abimin yanına gidip ona sarıldım.

" Abi?" dedim sarılışıma karşılık verip bana sıcacık sarıldı . Aile gerçekten her şeydi  asla kopmayacak olan en kuvvetli bağ ve en değerli mirastı.

" Efendim abicim " dedi.  yine o  güven  verircesine  sarılışı  ve  güven veren  o güzel  sesi ile beni dinliyordu. 

" Ben okulda mutlu değilim"dedim . Hiçbir şey demedi sadece konuşmamı bekler ve ben her şeyi söyledikten sonra o konuşurdu. 

" Bu gün  Canan ve Selda yine tartıştılar ve benim yine bir seçenek yapmam lazım , onun haricinde sessizim diye dışlanıyorum , ben evde sizinle konuşurken okulda neden utanıyorum  ?böyle kelimeler içime kaçıyor; Öğretmenimiz bir şey soracak diye korkuyorum ve selda bana eğer canan ile konuşmak istiyorsan benimle konuşma dedi ama ben ikisini de seviyorum . "  Başımı kaldırıp beni sabırla dinleyen abime baktım.