ÇILGIN LİSE

78 Ölümle burun buruna

Hani hayatta benim asla başıma gelmez dediğiniz bir olay vardır ya böyle kendinizden çok emin konuşursunuz . Yada gelse bile ben şunu yaparım ,bunu yaparım, yok öyle yaparım, yok böyle yaparım; işte o şey sizin başınıza geldiğinde hiçbir şey yapamazsınız tıpkı benim şimdi hiçbir şey yapamadığım gibi .

Başımın üstünde hissettiğim sertlik bir silahmış .Tam karşımda da bir adam emre 'nin kafasına bir silah dayamış , korkudan adeta oturduğum yere yapışmıştım .

"Ayağa kalkın!" Sen başıma silah dayamış olan adamdan gelmeliydi. Sert ve tok bir sesi vardı . Ayağa kalkmak bana hiç bu kadar zor gelmemişti, çünkü korkudan oturduğum yer de zor duruyorken ayakta nasıl duracaktım bilmiyorum. Emre ile göz göze geldiğimizde onunda korktuğunu anladım . Ama o aksine sanki başımıza silah dayamamışlar gibi rahat duruyordu.

"Size ayağa kalkın ! dedim duymuyor musunuz ? "dedi adam başıma tutuğu silahı hafiften bastırarak . Titreyen ayaklarımdan güç alarak yavaş, yavaş ayağa kalktım. Emre de ayağa kalktı . Küçük kıza doğru baktığımda yaşı küçük olmasına rağmen sakin bir tavrı vardı. Küçük kız sanki adamları tanıyor muş gibi onlara baktı .

"Yine mi siz babam burda değil! "Dedi. Benim yüzüm adamlara doğru dönük değildi.

"Önünü dön! "Dedi. Adam ona doğru önümü döndüğümde bir bana bir küçük kıza baktı. "Siz .. siz kardeş misiniz?"Diye sordu.

Ben cevap vermeden benden daha cesur olan küçük kız cevap verdi " Hayır değiliz maalesef isimlerimiz aynı ama bu kardeş olduğumuz anlamına gelmez."

" sana sormadım ufaklık "dedi adam azarlayan bir sesle küçük kıza doğru bakarak konuştu ardından bana baktı. "Sana sordum!"

Biraz sessiz kaldım.Konuşmaya korkuyordum ki adam yine yüksek sesle bağırarak konuştu. " cevap versen sana bir soru sordum sağır mısın? "

"H..hayır değilim!" dedim titrek bir sesle

Emre nin başına silah dayamış olan adam konuştu ,"abi küçük kızı alıp gidelim "dedi.

"Yasin oğlum sen mal mısın ?Bunları bıraklım da polise mi gitsinler ?"

"bu ikisinide alın "

"neh.. hayır ..bırakın bizi diye" bağırdım ama o bağırışım son bağırışım oldu .Kafamda hissettiğim acıyla yere doğru düştüm ,en son duyduğum ses emre nin adımı söylemesiydi.

Burnuma gelen iğrenç koku ile gözlerimi açtım. Nerdeydim ben ? Büyük bir odadaydım başımı kaldırdığımda tam karşımda eski kanepenin üzerime oturmuş bana bakan küçük kız vardı. Kafamda ağrı hissediyorum. Yavaş ,yavaş kalktığımda .

" Nerdeyiz biz emre nerde?"Diye sordum. Küçük kız kendine çekmiş olduğu ayaklarını aşağıya sarkıtıp yanıma geldi. Tam önüme oturdu.

"Bilmiyorum zeynep abla bizi buraya kapattılar ,belki onu da başka bir odaya kapatmışlardır. "

"O adamları tanıyor musun?" Dedim . Parkta söylediği şey aklıma gelince üzgün bir ifade ile başını salladı.

"Bu adamlar sürekli bizim eve gelip babamı alıyorlar , bazen beni kaçırıyorlar babamdan ben karşılığı para alacaklarmış ama babam onlara para vermeyince beni bir ay sonra evime geri bıraktılar .

" bana doğru biraz daha yaklaştı. "Iki hafta önce yine gelmişlerdi. . Babana söyle biz iki hafta sonra bu gün yine gelicez onu bulamazsak kefen bırakırız dediler , kefenin ne olduğunu bilmiyordum. Bende bu gün gelirler diye evde durmadım ama bu seferde beni parkta buldular. "Dedi.