ÇILGIN LİSE

47

Ben onlara  boş boş  bakıyordum onlar gülüyordu "Ay yeter !" Daha fazla kendimi tutamadım  "Çok mu komik " 

Can gülmeyi kesip sahte  bir ciddiyetle  yüzüme bakıp "İnsan sevgilisine  Mal der mi  ne kadar ayıp"

Aynı  ciddiyetle ona bakıp "Insan sevgilisine güler mi  ne kadar ayıp "

Can suratındaki ciddi ifadeyi  bozup gülümseyerek  "bu kadar güzel olmak zorunda mısın? "

O gülünce programlanmış  robot gibi    bende güldüm  "Evet zorundayım  yoksa karşımdaki  yakışıklıyı  kaparlar "

"Vay... flaş flaş.. Zeynep kesikinden flaş sözleri "

Semih Abime dönüp "Abartma istersen  hadi gidelim   babam bekliyor "

"Vay be kayınpederim  ile komşuyuz "

"Allah kurtarsın kardeşim zor  bir ailenin kızına vuruldun  işin zor valla"

" Ya amma abartıyorsun  bir kere biz melek gibi bir aileyiz " Semih  Abim abartılı konuşmasına  ailemizi savunarak verdiğim cevap karşısında umursamaz bir tavırla

"Yazık  bu kendini poliana  sanıyor "

Onun umursamaz tavrına  kendimden emin bir şekilde "Evet öyleyim  "Dedim

"Yav he he öylesin  hadi gidelim  ve biraz eğlenelim "  Semih Abim önden önden gidiyordu.

"Neyse bende gideyim bari "  Aslında o yemeğe gitmek istemiyordum  babamı çok seviyorum ama  Can ile sevgili olduğumuz  nasıl söyleyeceğimi bilmiyorudm ve babamın başka bir kadınla evli olması  ister istemez beni üzüyordu  ve birde o kız var 

Can bana biraz yaklaşıp elimi tuttu  "Sorun  nedir?  Zeynep   " 

Bıkkınlıkla "Bilmiyorum   Can kafam karışık   bu gün sanki hayatım yeniden yazıldı   "  Biraz duraksayıp   düşündüm  doğru kelimeleri bulup  yeniden başladım konuşmaya "Sen ... benim  çocukluğumdun  küçükken her şey o kadar güzeldi ki -"

"Ne demek istediğini  anlamadım  yani  beni eskisi gibi sevmiyor musun "

"Hayır  ben sana Can yerine Emre desem en azından alışana kadar "

Can 'nın  yüz hatları gerildi  gergin bir sesle "Neden ?"

Elimi onun elinden çekip  "Çünkü  ben Canı değil Emre yi seviyordum   sana ne zaman baksam  Geçmişi değil seninle ilk karşılaştığımız an geliyor aklıma  ama seni Can değil Emre olarak hayal edince"  Gülümsedim  "İşte o zaman   sana aşık oluyorum  ve o zaman bu benim hem geçmişim hemde geleceğim  diyorum "

Can'nın gergin yüz hatları  yumuşadı  "Emre yi hiç unutmayacaksın dimi   sen o çocuğu niye sevdin  o pıs-"

"O pısırık falan degildi " yüzümdeki  gülümseme silindi  sinirle  cana bağırdım "O aptal insanlar yüzünden kendinden vazgeçmişsin    o pısırık  dediğin çocuk  benim küçükken en sevdiğim  en eğlendiğim  insandı  evet belki  her şeyden herkesden korkardı ama  onun o insanlardan  ayıran tek bir şey vardı  vicdanı  merhameti   ve iyi ve saf kalpli oluşu  "

Benim bağırmam üzerine  o da bağırdı "O çocuk salağın biriydi   evet vicdanlı  saf kalpli salak bir ço-"

Daha fazla dayanamayıp   biraz ayaklarımın üstüne yükselip  Cana  tokat attım cümlesini  tamamlayamadı "Sen o asla olamazsın    bu kadar değişmiş olamazsın  "

Can tokadımın  etkisi ile  yüzü hafif yana eydi    kendini toparlayıp  " Beni bana mı anlatıyorsun "

"Sen o değilsin! "