ÇILGIN LİSE

84: Geri Dönüş

Yaklaşık  10 dakikadan  fazladır.   Babalamaların  odasında  bekliyorduk.  Ben duvar dibine çökmüş   ayaklarımı kendime çekmiş   bekliyordum . Babamın  gelip  bize  dışarıya  çıkabilirsiniz  demesini  aşağıya inip  bize neler olduğunu anlatmasını bekliyordum.  Öyle  derinden dalmıştım  ki  bana  seslenen aysun  ablayı  yeni fark etmiştim.  Kendime  gelip "Efendim" Dedim.

" oh! Sonunda zeynep aramıza  döndü "Dedi.

"Dalmışım " Dedim. Oturduğum yerden ayağa  kalıp  bir kaç  adım  atmıştım  ki  önce abimin sesini duydum  ardından  kapının  tıklatılmasını.

*****************************************
"Baba hadi neler olduğunu  anlat" Odadan çıkıp  aşağıya  inmiştik. aşıya  indiğimizde   babam yoktu abimler  vardı.  Babam  gelene kadar akşam  yemeği  yiyip salona geçmiştik  babam şimdi  geldiğinde  ona neler olduğunu  soruyorduk  . Nerde başlayacağını  bilmiyordu   babam gözleri  ile hepimizi taradı ardından  konuşmaya başladı. 

" Ben " Dedi. Durdu ne söyleyeceğin Toparlamaya  çalıştı. " Samet  sen" dedi. Hepimizin bakışları  samet abime döndü.  O da şaşırmıştı.  Eli ile kendini gösterdi.

" Ben!"

" Ben bu Konu yu  tek başıma anlatacağım  "Dedi. Babam ayağa  kalıp  kapıya doğru  ilerledi   kapıyı açtı.  Içeriye  Annem girdi.

Ben şaşkınlık  içinde  kapıya bakakaldım . Böyle ne diyeceğimi, ne yapacağımı bilmez bir halde kaldım.

Annem yavaş yavaş içeriye giriyordu . koşup sarılmak istiyordum kaybetiğimi sandığım annem bana doğru geliyordu başım dönüyordu koltukta oturuyordum ama bir yere tutunma ihtiyacı hissediyordum . annem gelip tam önümde durdu. ve aylardır hata yıllardır duymak istediğim ve bir daha asla duyamayacığıma emin olduğum o cümle döküldü dudaklarından  annemi bulanık görüyordum 

" Zeynep kızım ben geldim" 

Yavaş yavaş ayağa kalktım son gücümle anneme sarıldım. Hem deli gibi titriyordum  hemde ağlıyordum ;annem gelmişti o özlediğim kokusu sesi o sıcak ve şevkatli kolları arasımda beni sarıp sarmalamıştı  onu bıraktığım an sanki yine gidecek miş  gibi sıkı sıkı sarıldım  bu yaşadığım rüya olmasın istiyordum . annem hiç gitmesin diye sıkı sıkı sardım . annem ile uzun uzun sarıldık sonra aklıma gelen düşünce ile annemden zorlukla ayrıldım ve hala dolu dolu olan gözlerimle  samet abime baktım  o ve diğer abilerim benim aksime anneme daha sakin bakıyorlardı  samet abime doğru bir adım atıp  

"Abi bak annemiz geldi" dedim beni hemen kolları arasına alıp sarıldı "geldi kardeşim "

hepimiz koltuklara oturmuş babam ve anneme bakıyorduk . 

" Zeynep kızım "dedi babam  konuşmakta zorlanıyordu . bakışlarını benden çekip anneme baktı. annem tam konuşmak için ağzını açtığında  ağlayan bebek sesi ile bebeğin ağladığı odaya bakışlar döndü aysun abla ayağa kalkıp  hemen bebeğin olduğu odaya girip kapıyı örttü . 

"Zeynep kızım "dedi annem " seni ben doğurmadım ama seni kendi kızım olarak bilip öyle bakıp sevdim " dedi  bu çümle kalbime bir hançer gibi saplanmıştı.  babam konuşmaya başladı " bu gün gördüğün kişiler senin gerçek ailen seni doğuran kadın " dedi babam  artık bir şeyleri duymaktan korkuyordum  titrediğimi fark ettiğimde bunu durdurmak istedim ama olmuyordu. 

"beni istemedikleri için mi size verdiler" dedim sesim öyle kısık çıkmıştı ki duydular mı bilmiyorum   annem bana şevkatle gülümseyip  " onlar vermediki ben seni onların elinden çaldım "dedi