ÇILGIN LİSE

79 Çirkin

Huu bir aydır  yoktum  nasılsınız ?

Hemen bir okuma tarihi alayım  buraya?

Birde ben yazmayı  unutuyorum  bölüm  at diye  hatırlatın

Bir ay sonra  bütün  her şeyin  üstünden  bir ay geçmişti . ben kaçırılmıştım  alnıma bir silah dayanmış , ve  ölüm  ile göz ,göze  olalı bir ay olmuştu.  Babamların ve polislerin gelmesi ile kurtulmuştum. Ve bir ayda çok  şey öğrendim .

Bir kardeşim  vardı.   Evet evet  bir kardeşim!  var  zaynep su  asıl  ailemi buldum.  Zeynep  su' yun anne ve babası  benim  gerçek  ailem miş  kendikerini bir kere gördüm. Bu bana yetmişti   babamın  zengin olduğunu  öğrendiği ailem  sık  sık  beni görmek  ve almak istediklerini   söyleyip   babamdan para istiyorlardı.  Ve bir kardeşim  daha olacak  mış   o kadın  hamilemiş .

Aslında bir ayda aileme daha çok  bağlanmıştım  babamı eskisinden daha  çok  seviyordum.  Abimleri bir başka  seviyordum.  O gün  ölümle  burun buruna geldiğim  zaman onların  kıymetini  çok  daha  iyi anladım.  Serdar abimin  o gün  odaya  dalışını başıma silah dayamış  olan adama   vuruşunu.

O Gün

"Zeynep  Abla  !" Zeynep  su'yu göz  yaşları  arasında   korkudan bana seslenişi  ona  korkma demek istiyorum ama  kendim korkuyorum.   Adamın  tek bir hareketi  ile  bu dünya  dan  gidecektim.  Annemin yanına    öyle  korkuyordumki   çıt sesi duysam  ruhumu teslim edecek kadar korkuyorum  . Gözyaşlarım yanaklarından   bir bir  giderken  karşımdaki  adam konuştu.

"Hazır  mısın..!"

Hayır  değilim  korkuyorum!

" 3!.."

Zamanım daralıyordu  . Ben yaşamak  istiyorum     ayaklarım   daha fazla  dayanamadı  yere düştüm.   "Zeynep Abla!" Su  öyle  bir  çığlık  atmıştı  ki    vuruldum sanmıştım  başım  öylesine  dönüyordu ki    beynim uyuşmuştu  .

"2..!"

Tam o anda  ..odanın  kapısına  bir tekme atıldı  .Adam silahı   kapıya  doğru  çevirmesi  ile , serdar abimin attığı   tekme sağyesinde   adamın  elindeki  silah  karşımızdaki  ayna doğru  patladı.  Adam  yere yığıldı.  Arkasında   babam , abimler  ve polisler içeriye  girdi.

Samet abim  ve semih abim yanıma  geldiklerinde ben  şoka girmiş  gibi duruyordum.   Karşımdaki  kişilere  bakıyordum .  Polisler  adamın  üstüne  oturmuş   adamın  yüzünü  kançanağına çevirmiş  ve  hala  hırsını almamiş gözü  dönmüş  serdar  abimi adamın  üstünden  kaldırmaya  çalışıyorlardı. 

"Lan şerefsiz piç!.Sen benim kardeşime nasıl  dokunursun ..onu öldürmeyi  nasıl  düşünürsün  ? " hem konuşuyor  hem vuruyordu. 

Başımı  yan tarafa çevirdiğimde   korkudan koltuğa  sinmiş  başındaki  polislerden bile korkan zeynep  su vardı.  Samet abim beni yavaş  yavaş  ayağa  kaldırdı .

Benim  ona olan bakışlarımı gören  samet  abim semih sen kızı  al dedi.   Babam  polislerin elinde olan serdar abimi sakinleştirmeye  çalışıyordu.  Ben yavaş yavaş  yürüken   gözlerim  karamaya başladı . Aklıma  emre geldiğinde  .

"Emre ner-" demeye kalmadan  samet abimin kucağına  bayıldım.

Gözlerimi  açtığımda   hastane odasındaydım. Başımda  babam abimler. Emre ve zeynep su vardı.  Sonra benim ve zeynep  için  psikolog  randevuları  ile geçti .