ÇILGIN LİSE

6 Özür Dilerim

Yüzüne maske geçirmiş bir şekilde karşımda. Semih Abim vardı. Aklı sıra yenge adayını korkutmakmış amacı ama piyango bana çıktı.

Samet Abim  pat diye odasının kapısını açtı. Teslim olur gibi ellerimi havaya kaldırdım.

“Zeynep geç içeriye  " Dedi. Samet Abim ama bu sefer gerçekten sinirli bir şekilde söylemişti. Kolunu kenara çekti.

Ben odaya geçtiğimde maketi ile uğraştığı için sinirli olmalıydı.

“Semih sende odana git Serdar'a dikkat et"Dedi.

“O iş bende  "

Samet Abim odasının kapısını kapatım . kahverengi gözlerini üzerime dikti .

Ne iş der gibi baktı.

Acaba onları dinlediğimi anlamışmıdır  ? yok ya nerden bilecek..

“Sen benimi dinledin?"

Bu çocuk fazla zeki olmalıydı. Bir anda oturduğum yerden kalkıp “Ee.. Şey.. Yoo. Asla yani ben ..eee şey .."

“Zeynep !" Diye birden sesini yükseltti. “Otur yerine" Diye devam ettirdi cümlesini

Tekrardan kalktığım yere oturdum. Samet Abimin en nefret etti şeyi yapmıştım.

O aslında katı kuralları olan  bir insandı.
1 yalan
2 Hakkında dedikodu yapılması
3Kapısı dinlenmesi

Eğer bunlardan birini yaparsan ..

Kendimi onun gözünde o kadar küçük görmüştümki  hani bazen yaptığım yanlışlarda ağlayıp kurtuluruz ya şuan tam o konumdaydım.

O benden bir cevap bekliyordu. “Ben özür dilerim "Dedim. Başımı yere eğip orada yok olmak istiyordum.

Halk arasında kullanılan bir sözle‚ Yer yarılsada yerin dibine girsem

Samet Abimin telefonu Çaldığında Yerde duran telefonun ekranına doğru kaydı gözüm büyük harflerle

BUSE

Yazıyordu.

“Sen git yat " Dedi. Samet Abim sesinin tonunu bozmadan

Ben yavaşça oturduğum yerden kalkıp kapıya doğru ilerledim.

Telefon ısrarla çalıyordu.  Ben ise sanki ağır çekimde ilerliyordum. Samet Abim  benim çıkmamı beklemeden telefonu açtı.

“Efendim?"

“Tamam sen sakin ol ben geliyorum"

Telefonu kapatım. “Ben çıkıyorum küçük sende kimseye bir şey demeden doğru yatağına " Dedi. Ve telefonun alıp yanımdan çıkıp gitti.

Biraz olan uykumda böylece dağılmış oldu. Yere baktığımda maketin çok az bir yeri kalmıştı. Geri kalanıda ben tamamlamaya başladım.

***************★★★***************

Samet

“Abi burda durabilirsin" diyip taksiciye parayı verdim. Ve aşağıya indim. İçeriye girip  Danışmaya ilerledim. Geç kalmaktan korkuyordum.

“Semra Aytekin " Dedim.

“4 katta 24 nolu odada " Dedi kadın. Asansörü beklemeden koşarak 4 kata çıktım. Yere oturmuş bir Buse vardı. Karşımda onu bu şekilde görmek canımı çok yakmıştı. Kalbimin üstüne sanki alev topu düşmüştü. Sadece düştüğü yeri yakıyordu.

“Buse " Dedim kırık çıkan sesimle

Sesimi duyduğunda hemen başının kaldırıp ayağa kalkıp yanıma doğru koştu. Birbirimize sarıldığımızda sanki acılarımız birbirine ilaç oluyordu.

Birbirimizden ayrıldığımızda. Ağlamaklı bir sesle “Annem " Dedi.
söyleyeceği cümleden korkuyordu. “O iyi değil  Samet anneme bir şey.."

“Hişt ona hiç bir sey olmayacak"

Ona sıkıca sarıldım. “Sana söz veriyorum ona hiç bir sey olmayacak" 

Kendini sıktığı belli idi. Benim kurduğum cümleden sonra  ağlamaya başladı. Acılarından kurtulmak istercesine ağlıyordu.

Sonra Annesinin odasından hemşire çıktı. Suratı vericeği haberin müjdecisidi .