ÇILGIN LİSE

39

"Kes lan sesini "

Okuldan eve gelmiştim.  Başımı  sarmışlardı  Annem okula gelip  beni almıştı ufak bir  yara olduģu için dikiş atılmamıştı  Taş ile gelen notu  evdekiler gösterdiģimde annem hemen polisi arıyalım demişti. Samet  ve Serdar Abim okulun yakınlarındaki güvenlik  kameralarına bakmaya  gittiklerinde  zaten bu olay için  okula polis gelmiş  Semih Abim  sürekli  nota bakıp  gülüyordu.

"Oğlum  bunu  yazan çocuk  lan kesin şuna bak   bu kesin 5 yaşında velettir"

"Ya çocuğun biri şaka olsun diye yazmıştır  bence abartmayın " 

"Selin sen  karışma"

"Ama... yalan mı baksana"

Samet Abimin telefonu çalmaya başladıģında hepimiz sustuk ve kimin aradığını merak etmeye basladık .

"Tamam Sağolun Müdür Bey  biz geliyoruz" Dedi . Ve telefonu kapattı...

"Serdar  kalk gidiyoruz  taşı atanı bulmuşlar"

"Kim miş?"

"Onu gidince öğrenecez"

Serdar Abim ve Samet Abim önce okula ordan karakola gitmişlerdi.  Bana taş atan kişi  babamın öldürdüğü adamın oğluymuş   mesajı kız kardeşi yazmış    karakolda her şeyi anlatmışlar  ve bunu gerçektende  yapacaklarını söylemişler     abimler Babamı aramışlar babamda oraya gitmiş    Serdar Abim ve Samet Abim  hala ordaydılar

"Heyy .. daldın  gene "  Buse Abla  elini önümde sallayıp  düşüncelerimi  kovaladı.

"Hiçç  aynı şeyler"

"Buse Abla sence Babamın yanına gitmem benim için daha mı güvenli  yani  Bu evde zaten  sıkışık yaşıyoruz   Serdar Abim ve Samet Abim  Semih Abimin odasındalar  ben gidersem  onlar buraya yerleşirler  "  Ne zaman akmaya başladığını bilmediğim  gözyaşım yanağıma dogru firar etti.

Buse Abla bana biraz daha yaklaşıp aramızdaki mesafeyi kapattı.  "Canım  bu evden  ve bu odadan gidecek son kişi bile  değilsin   babanın yanına gitmen eğitimin için iyi olabilir   ama  bir aile ortamı için ise burası   hem  Zaten Annem ve ben yukarıya taşınacaz  Samet Abin odasına geçer   ortalık biraz durulsun  Serdar Ve Selinin nikahları  gerçek ise  onlara düğün yapılır  onlar bir oda da kalır yanı buradan gidecek  tek kişi ben ve annem "

"Buse Abla kızmazsan bir şey sorcam ?"

"Ne soracaģını tahmin ediyorum sen sormadan  ben cevaplayayım.  Annen den başka kimsen yok mu  diyeceksin  Babam öldürülmuş  yani bize öyle söylendi. Annem zaten tek kız  5 erkek miş  dayımlari küçükken görmüştüm  ama sonra  hiç görmedim. Babam 5 erkek  4 kız   bu kadar insanın içinde neden yanlızsinız   diyeceksin  bazen   varlık içinde yok olmak var zeynep   halamları  amcamları nerde olduklarını  kaç tane evlerini arabalarının olduģunu  biliyorum  ama  onlar bizi babamın ölümü ile öldürdüler  onun ölümün bize yıktılar  en kötüsüde ne biliyormusun   akrabaların zengin  annen ise parasızlıktan ölmek üzere."  Buse Abla son çümlesinden sonra  yataktan kalkıp koşarak odadan çıktı

Benim Babamda Zengindi.   Aklıma gelen  fikirle  hemen telefona sarıldım.   Telefon çalar çalmaz babam telefon açtı.

"Alo Baba"

"Efendim kızım "

"Ne oldu  . Bana taş atanlar "

"Onları içeriye aldılar  Abinleri eve bıraktım  şimdi bende gidiyorum eve  "

"Baba ben seninle  kalmak istiyorum eğer eģitim konusunda  dediģin okul iyi ise   benim için gerçekten iyi olur  ama senden bir isteģim var "

"Söyle kızım?"

"Baba Buse Ablanın annesi Esma teyze çok hasta paraya ihtiyacı var "

" Ne kadar Lazımsa tabikide yardım edrim ama abin bana böyle bir şeyden bahsetmedi. Elimdem  geldiğince yardım ederim "

"Senin bu kararından evdekilerin haberi varmı?"

"Yok "

" zeynep kızım    o para işini ben bir sekilde halledicem ve bu aramızda  kalıcak    eğitime gelince   okul zaten hazır  ikinci dönem  başlıyacaktın  ev konusuna gelince  burasıda orasıda senin evin olduğunu unutma"

"Tamam Baba"

Odamdan çıkıp aşaģıya indiğimde Abimlerin annemin ve selin in salonda olduģunu ama buse ablanın olmadiğını gördüm. Odalarına gidip   baksam mı acaba diye düşünürken  Arkamdan kafama bir yastık yedim Zaten sargıda olan  başımın ağrısı ile arkamı döndüģümde   yastığı atanın semih  abim olduģunu gördüm.

"Senin kafan sarılıydı dimi unuttum. "  yere düşüne yastıģı  ansızın yerden alıp ona fırlarttım.  Ayağa kalkıp  yastığı havada yakalayıp

"Demek canın savaş istiyor " Dedi. Elindeki ve   arkasındaki  yastıkları bana fırlatmaya başladı.   Ya bunun gerçekten acıması yoktu.   Biz salondaki bütün yastıkları birbirimze fırlatırken  bu savaşa Selin ve Sedar ve samet abimde  katıldı.  Annem  bizi uyarıp mutfağa gitti. Merdivenler den aşaģıya kırmızı gozlerle asaģıya Buse abla indi. Ağladıģını saklamak ister  gibi saclarını yüzüne örtüyordu.  Biz hepimizi  durmuş ona bakarken  Semih abim.

"Ay buda ağlamış  kız bu üç günlük dünyada ağlamaya değer  mi ?"dedi. Bir tane yastıkta ona fırlattı.  Böylece  oda bize katıldı . Birbirimize sanki düşmana atar gibi fırlattık.   Semih abim  dengesiz dengesiz atarken   sürahinin yere düşmesiyle annemin mutfaktan bağırma sesi ile  savaş son buldu. Kazana kim bilinmez  ama kaybeden kesin Semih Keskin oldu.

Bölümü düzenlemeden atıyorum yanlışlar varsa  söyleyin   yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın bir sornaki bölüme kadar bay bay