ညဆယ္နာရီထိုးေတာ့ရြာကင္းတဲကသံေခ်ာင္း
ေခါက္သံထြက္လာသည္။သံေခ်ာင္းေခါက္သံ
ၾကားၿပီးမၾကာခင္ထေနာင္းရဲ႕ဖုန္းကျမည္လာ
သည္။ထေနာင္းဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့ဇမၺဴ ကထ
ေနာင္းနားကပ္ၿပီးဝင္နားေထာင္သည္။ထေနာင္းကမ်က္ေစာင္းထိုးၾကည့္ရင္းစပီကာဖြင့္ေပးလိုက္
သည္။
“ေနာင္းေနာင္း"
“ေအး…ငသက္လာမွာလား"
“ဘာရွိလဲ”
“ဆန္ျပဳတ္က်ိဳထားတယ္။ေသာက္ခ်င္ရင္ထည့္စရာယူလာခဲ့"
“ႂကြက္ကင္ရွိတယ္စားမလား"
ထေနာင္းကဇမၺဴ ႕ကိုမ်က္လံုးပင့္ၾကည့္ရင္း-
“စားမလား…လယ္ႂကြက္ကင္"
“စားမယ္"
“စားမယ္တဲ့ေဟ့ယူခဲ့"
“ဟုတ္"
ငသက္ဖုန္းခ်သြားေတာ့ေနာက္ထပ္ဖုန္းဝင္လာ
ျပန္သည္။ထေနာင္းကဆန္ျပဳတ္တိုက္မယ္၊ထိုး
မုန္႔ေကၽြးမယ္နဲ႔ေျပာေတာ့တစ္ဖက္က-
“ေနာင္းေနာင္းဒီလာခဲ့ပါလား…ကုလားပဲမီး
ဖုတ္ေကၽြးမယ္”
“မလာေတာ့ပါဘူးကြာ။မင္းတို႔ပဲငါ့ဆီလာၾကပါ။ကုလားပဲမီးဖုတ္ေတာ့စားခ်င္သားကြ။ယူခဲ့ၾကဦး”
“စိတ္ခ်”
ဖုန္းႏွစ္ခါဝင္ၿပီးသြားေတာ့ေနာက္တစ္ေနရာကိုထေနာင္းကဖုန္းဆက္ေခၚသည္။သူတို႔ဆီကဓ
ေလ့ကတစ္မိ်ဳးပါလားဟုဇမၺဴ ေတြးမိသည္။သိပ္မ
ၾကာခင္မွာပဲဓာတ္မီးေရာင္ေတြတလက္လက္နဲ႔
ထေနာင္းတို႔ဆီကိုလူႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္။
တစ္ေယာက္ကငသက္၊တစ္ေယာက္ကထြန္းခိုင္။ဓာတ္မီးကိုေခါင္းပတ္ႀကိဳးနဲ႔ေခါင္းမွာပတ္ထား
ျပီးေတာစီးလည္ရွည္ဖိနပ္ေတြစီးထားသည္။ငသက္ဆိုသူက-
“ေနာင္းေနာင္းဒီမွာႂကြက္ကင္ယူလာတယ္”
“ေအးငါလည္းဆန္ျပဳတ္တိုက္မယ္။ထည့္စရာပါလား"
“ပါတယ္"
ငသက္ကလက္ဆြဲကိုင္းပါတဲ့စတီးခ်ိဳင့္ေလးေပး
ေတာ့ထေနာင္းကဆန္ျပဳတ္ေတြခပ္ထည့္ေပးသည္။ထိုးမုန္႔တစ္ထုပ္ပါလက္ေဆာင္ေပးေတာ့ငသက္က-
YOU ARE READING
အညာမြေယာခြေတောမှာပျော်ပုံရှာတော့(Completed)(U&Z)အညာေျမယာေျခေတာမွာေပ်ာ္ပံုရွာေတာ့
General Fictionခင်ဗျားတော့ကျုပ်လက်ကပြေးမလွတ်တော့ပါဘူး။ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကိုလာဖို့သာပြင်ပေတော့... မလာဘူးလား...မလာရင်ကျုပ်ကမရရအောင်ဆွဲခေါ်မှာလေခင်ဗျားရဲ့... ဇမ္ဗူထက်ရှား "ခင္ဗ်ားေတာ့က်ဳပ္လက္ကေျပးမလြတ္ေတာ့ပါဘူး။က်ဳပ္ရင္ခြင္ထဲကိုလာဖို႔သာျပင္ထားေပေတာ့...မလာဘူးလား...မလာရင္က...
