မနက္ေလးနာရီထိုးသည့္အခ်ိန္တြင္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွေခါင္းေလာင္းထိုးသံထြက္လာသည္ႏွင့္ေျဗာတီးသံတဒိန္းဒိန္းနဲ႔ပါထြက္လာခဲ့သည္။ဘင္ခရာတီးဝိုင္းကဘင္ထုေနသည့္ႏွယ္အခ်က္က်က်နဲ႔တဒိန္းဒိန္းထုေနသည္။ေျဗာတီးသံေၾကာင့္ထေနာင္းထေတာ့ဇမၺဴ ပါလိုက္ထရင္း-
“အသက္အဲဒါဘာလုပ္ၾကတာတုန္း”
“ရြာကလူေတြကိုႏိႈးတာေလ"
“ဟင္…ဘာလို႔ႏိႈးတာလဲ”
“ညတစ္ဝက္ေလာက္ထိဆိုင္းၾကည့္ၿပီးမွအိပ္
ၾကတာဆိုေတာ့မနက္ခင္းမႏိုးမွာစိုးလို႔ႏိႈးတာ။ၿပီးရင္တစ္ရြာလံုးထမင္းရံုမွာထမင္းသြားစားရမယ္။မိုးလင္းရင္ရြာကလူေတြစားလို႔မရေတာ့ဘူး"
“ဘာလို႔တုန္း"
“မိုးလင္းတာနဲ႔ေဘးရြာကဧည့္ေတြလာၿပီေလ။ရြာကလူေတြတစ္ရြာလံုးထြက္စားေနရင္ဧည့္သည္ေတြကိုဘယ္သူဂ႐ုစိုက္မွာလဲ။
ရြာခံေတြကထမင္းေကၽြးရတယ္။ပန္းကန္ေဆး
ရတယ္။ေရထမ္းရတယ္။ထမင္းရံုေရွ႕ကေသာက္ေရအိုးေတြေရမျပတ္ေအာင္ျဖည့္ေပးရတယ္။ဧည့္သည္ေတြကိုအလႉမ႑ပ္မွာဧည့္ခံရတယ္။ထမင္းရံုဆီလိုက္ပို႔ရတယ္။ေဆးလိပ္ယပ္ေတာင္ေဝရတယ္။ပင့္ထားတဲ့ဘုန္းႀကီးေတြေက်ာင္းျပန္ပို႔ရတယ္။ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ေပးရတယ္။ရြာသားေတြကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ကိုယ္လုပ္ရမွာဆိုေတာ့မိုးမလင္းခင္ထမင္းေခၚေကၽြးထားတာ။
ငါတို႔ကေတာ့အလႉရွင္မို႔ဘုန္းႀကီးေတြကိုဆြမ္းကပ္ရမယ္။ရြာဦးေက်ာင္းမွာပင့္သံဃာဘုန္းႀကီး
ေတြစုၿပီးတည္းေနၾကတယ္။အဲဒါသြားပင့္ရမွာ။ဆယ္ျပားနဲ႔အာကာကကားႏွစ္စီးနဲ႔သြားပင့္မွာ။တခ်ိဳ႕ဘုန္းႀကီးေတြကေက်ာင္းပိုင္ကားေတြနဲ႔
လာၾကတယ္။တစ္ၿပိဳင္တည္းပင့္မွာဆိုေတာ့မင္းတပည့္ႀကီးႏိႈးဦး။မင္းတို႔ကားနဲ႔ပါသြားပင့္မယ္"
“ေၾသာ္…အင္းပါ"
ေျဗာတီးအဖြဲ႕ကအလႉအိမ္ကေနစထြက္ၿပီးလမ္းမႀကီးေတြေရာ၊လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားေတြပါမက်န္တစ္ရြာလံုးပတ္ၿပီးတီးသြားသည္။တစ္ရြာလံုးလည္းႏိုးသြားသည္။
YOU ARE READING
အညာမြေယာခြေတောမှာပျော်ပုံရှာတော့(Completed)(U&Z)အညာေျမယာေျခေတာမွာေပ်ာ္ပံုရွာေတာ့
General Fictionခင်ဗျားတော့ကျုပ်လက်ကပြေးမလွတ်တော့ပါဘူး။ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကိုလာဖို့သာပြင်ပေတော့... မလာဘူးလား...မလာရင်ကျုပ်ကမရရအောင်ဆွဲခေါ်မှာလေခင်ဗျားရဲ့... ဇမ္ဗူထက်ရှား "ခင္ဗ်ားေတာ့က်ဳပ္လက္ကေျပးမလြတ္ေတာ့ပါဘူး။က်ဳပ္ရင္ခြင္ထဲကိုလာဖို႔သာျပင္ထားေပေတာ့...မလာဘူးလား...မလာရင္က...
