အညာမြေယာခြေတောမှာပျော်ပုံရှာတော့(Completed)(U&Z)အညာေျမယာေျခေတာမွာေပ်ာ္ပံုရွာေတာ့

အခန္း(၈၁)

ဇမၺဴ အလႉလွည့္ကျပန္လာၿပီးေရခ်ိဳးသည္။ရြာလမ္းမွာဖုန္တေသာေသာနဲ႔ေနပူထဲလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ရတာမို႔ေခၽြးေတြျပန္၊ဖံုေတြကပ္ၿပီးလူကဘာ႐ုပ္
ေပါက္ေနၿပီလည္းမသိ။(ရြာကလူေတြကေတာ့ေခ်ာတယ္လို႔ေျပာၾကတာပဲ)။တစ္ကိုယ္လံုးလည္း
ေညာင္းကိုက္ေနသည္။ေရခ်ိဳးေခါင္းေလွ်ာ္လိုက္မွလူကလန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္သြားသည္။

ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကိုသဘက္တစ္ထည္ပတ္ၿပီးေခါင္းကိုေရသုတ္ရင္းေရခ်ိဳးခန္းထဲကျပန္
ထြက္လာခဲ့သည္။ခုတင္ေပၚကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့ထေနာင္းအိပ္ေမာက်ေနသည္။ခုနတုန္းက
ေတာ့“မင္းအရင္ေရခ်ိဳး၊ငါခဏလွဲမယ္”ဆိုၿပီးအခုေတာ့ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ႀကီးကိုအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။

သူခုတင္ေဘးကေနရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။တစ္
ရြာလံုးေပ်ာ္ဖို႔အတြက္ကိုထေနာင္းပင္ပန္းရသည္။အလႉပြဲအတြက္စျပင္ဆင္တဲ့အခ်ိန္ကေနအခုခ်ိန္ထိဘယ္ေနရာမဆိုသူမပါရင္မၿပီး။မနားမ
ေနလုပ္ေနရသည္။ထေနာင္းအိပ္ေနတာကိုသူမႏိႈးရက္သျဖင့္ထေနာင္းေဘးထိုင္ခ်ၿပီးမ်က္ႏွာ
ေလးကိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္မိသည္။

ေခ်ာတာေတာ့အေတာ့္ကိုေခ်ာတဲ့လူပ်ိဳ ႀကီး။ေတာမွာေနၿပီးေနပူထဲထြက္၊အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ေနရတာေတာင္အသားအရည္ကေတာ္ေတာ္ကိုလွသည္။ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြမ်ားနီရဲစိုအိေနသည္။သူလူပ်ိဳ ႀကီးရဲ႕ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကိုလက္ေထာက္လိုက္သည္။လူပ်ိဳႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာကိုအေပၚတည့္တည့္ကေနငု႔ံမိုးၾကည့္ရင္းႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဖိကပ္နမ္းမိသည္။

သာသာဖြဖြေလးနမ္းမယ္လို႔စိတ္ကူးမိေပမဲ့ထိလိုက္တာနဲ႔ပိုလိုခ်င္လာသည္။ခုတင္ကိုလက္
ဖဝါးနဲ႔ေထာက္ထားရာကေနတံေတာင္ဆစ္နဲ႔ေထာက္လိုက္ၿပီးလူပ်ိဳႀကီးေခါင္းေလးကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ထိန္းကိုင္ကာမြတ္မြတ္သိပ္သိပ္နမ္းမိ
သည္။

ေခၽြးေတြျပန္၊ဖံုေတြကပ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုစုပ္နမ္းမိတာငန္က်ိက်ိနဲ႔…ဒါေပမဲ့ႀကိဳက္တယ္။ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုစုပ္ယူေနရတာခ်ိဳငံေလး။
ခြန္အားေတြေတာ့ျပည့္ၿပီ။

“အင္း…”

ထေနာင္းအသက္ရႉၾကပ္ၿပီးႏိုးလာသည္။မ်က္
လံုးဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ၿမိဳ႕သားေကာင္ကသူ႔ေပၚမွာရင္ဘတ္ခ်င္းအပ္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းေတြကိုဆြဲစုပ္ေနသည္။ထေနာင္းလန္႔သြားသည္။