တစ်ဖက်မှာ ညလေးသည်သာယာသလောက်
တစ်ဖက်မှညလေးသည် မှောင်မိုက်နေခဲ့သည်
'Tong' ထိုအရာသည် ထယ်ယောင်းဖုန်းထံ ဝင်လာသော မက်ဆေ့သံတစ်ခု
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ခေါင်းသုတ်နေရာမှ စားပွဲခုံပေါ်တင်ထားသော ဖုန်းလေးဆီသို့ သွားကာ ကြည့်မိတော့ ဝင်ရောက်လာသော စာလေးသည် ကောင်းခြင်းတွေယူဆောင်လာမည့်စာလေးလား ဆိုးခြင်းတွေ ယူဆောင်လာမည့်စာလေလား
သယတွေတွေလေး ရပ်စဉ်းစားနေတုန်း ထပ်မံတုန်ခါလာသော ထယ့်လက်ထဲက ဖုန်းလေး contactကို ကြည့်မိရာ မွေးသဖခင်ဆီမှ ။
မဆက်စဖူး ဆက်တာဆိုပေမယ့် ခုတခါတော့ သိပ်စိတ်မတိုမိ
ဟိုတစ်ခါမေမေ ဆိုင်လာပြီး ပြောသွားခဲ့သော စကားတွေကြောင့်ဘဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်
"Helloဖေဖေ "
"အေး သားထယ်လေး ဖေဖေပါ "
ဖေဖေ့အသံတွေထဲတွင် လွန်ခဲ့သောနှစ်အချို့က တင်းမာခဲ့သော အသံများမရှိတော့ လုံးဝပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်
ဒီလိုဆိုတော့လည်း ထယ်တစ်ယောက်မျက်ရည်ဝဲရပြန်သည်
'မိဘတွေဘဲမဟုတ်လား
ဂျီဂျီဘေးမှာ နေပေးလာတာ အချိန်အတော်ကြာနေပြီဘဲ ။ ခုဆို ဂျီလေးကလည်း ဂျောင်ကုရှိနေပြီလေ
ဂျောင်ကုက ငါ့ထက်ပိုကာကွယ်ပေးနိုင်မှာပါ'ဂျောင်ကုကိုတော့ သူယုံပါသည်
"ကဲ ကင်ထယ်ယောင်း မိဘတွေကို တစ်ခါလောက်ပြန်ကြည့်ရအောင်
ဂျီဂျီစိတ်ဆိုးလဲဘာဖြစ်လဲ 1လ 2လ လောက်ပါဘဲ အဆင်ပြေပါတယ် " ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအားပေးကာ တစ်ဖက်မှ ဖေ့ဖေအား စကားအကောင်းပြန်ပြောနေလိုက်သည်
"ဟုတ် ဖေဖေ နေကောင်းတယ်မဟုတ်လား "
သားဖ2ယောက် ဖုန်းပြောချင်းက အဲ့လောက်မသက်မသာဖြစ်စေတာလား
ငါကဘဲ ခုမှ ပြောဖူးလို့လား
ဇောချွေးများပျံကာ တော်တော်ခက်ခဲလှပါသည်
"ကောင်းပါတယ်ကွယ် သားလေးကော "
"ဟုတ် သားက ကောင်းပါတယ် "
တကယ့်တော့ ဖေဖေသည် ကျွန်တော်ထင်သလောက်အတ္တမကြီးပါဘူး
မိဘမေတ္တာတွေပါ
ခုလိုလေး အဆင်ပြေတော့ အေးချမ်းလိုက်တာ အရင်ကဖေဖေက ကျွန်တော့်ရဲ့ခေါင်းမာမှုကြောင့် ဝုန်းဝုန်းဒိုင်းဒိုင်းသာ ပြောဆိုဆက်ဆံသဖြင့် ခုလိုနူးညံ့ပေးမှာတွင် ထယ်ယောင်း နွေးထွေးမိပါသည်
YOU ARE READING
မူပိုင်
Fanfictionရပ်တန့်ကျမလား..ရှေ့ဆက်ကျမလားး စဉ်းစားပါဂျီမင်းငယ် ရပျတန့ျကမြလား..ရှေ့ဆကျကမြလားး စဉျးစားပါဂြီမငျးငယျ
