happy reading ✨
Zyna's Pov
Pag gising ko ay inayos ko na agad ang sarili ko, tangina.
Dapat hindi ko nalang natandaan ang bagay na yon, ay di sana makakalimutan ko na.tsk.
Bobo mo selp.
Nang maka baba ay nakita ko silang nag aalmusal , humalik ako sa bawat pisngi nila bago bumati ng magandang umaga.
Umupo na ko at kumain, hindi pinapansin ang tingin nila saakin at ang pagkain na kinakain ko ngayon.
“Are you ok?" Tanong ni dad, napa tingin ako sakanila at nahuli kong titig na titig sila saakin.
Nag tataka akong tumango, bakit naman ako hindi magiging ok?.
“Bakit po?" Tanong ko ng hindi na ano makapag pigil, putcha kasi!! Hindi ako maka kain ng maayos dahil sa pag titig nila.
“You look pail again and this is the second time na hindi mo kami kinakausap ng masigla at masaya, tell me hon, are you ok?" Nagaalalang tanong ni mom.
Ngumiti lang ako at pilit ng hindi pinansin ang pag sulyap sulyap nila saakin.
Sa totoo lang ay masakit ang ulo ko, ang bigat ng pakiramdam ko at sa tingin ko ay bigla nalang akong matu- tumba.
Pinilit ko ding hindi i-iiling ang ulo ko dahil feeling ko ay naiiwan ang utak ko.
Pag tapos kumain ay tumayo na ako, pero napahawak din sa lamesa para pang suporta sa sarili.
Hinawakan ko ang ulo ko dahil sumakit ito at umiikot ang paligid ko kada titingin ako kahit saan.
Tatayo na san sina kuya pero nginitian ko sila.
“Hey! Are you really ok?" Nag a-alalang tanong ni kuya saken.
“Yeah.....Im fine, thank you for your concern. I really appreciate it" sabi ko at pinilit mag lakad ng hindi mukang nahihilo.
“Ofcouse, we're your family, syempre may concern kami kung anong nararamdaman mo" sabi ni kuya na nag patigil saakin.
Humarap ako sakanila at ngumiti ulit, tanging pag ngiti lang ang mapapakita ko sakanila dahil kung malalaman nilang nag ta- tampo ako o nagagalit ay siguradong magagalit din sila. It will make the things bigger.
“I appreciate it, i last feel it when i was 5 years old" huling sabi ko at nag dire diretso na papuntang kwarto para kunin ang bag ko.
Nag sipilyo na ako at inayos ulit ang sarili bago bumaba.
Mag-papahatid nalang ako kay manong driver namen sa school. Baka ma disgrasya pa ako dahil sa pag ka hilo.
“Why she's acting like that?" Dinig kong tanong ni kuya kina mommy ng mapadaan ako sa may dining, nandoon parin sila at sa tingin ko ay ako ang pinag-uusapan nila.
“I really dont know son" buntong hininga na sabi ni daddy.
Nagtago ako sa likod ng pader para hindi nila ako mapansin.
Maaga pa naman at sa tingin ko ay mamaya pa ang simula ng klase namin.
“Hayss, i feel sorry to her. Wala na tayong oras sakanya and i can't even know what's her favorite or what happened to her at school" malungkot na sabi ni mommy, napangiti ako.
Kahit pala ganon ang pakikisama nila saakin ay may pake parin sila, hindi ko alam kung iiyak ba ako o matatawa dahil kahit alam nilang ganon ang samahan namin ay wala parin silang ginagawa para mapalapit ako sakanila.
Hindi ako maarte o humihingi ng atensyon sakanila, ang kaylangan ko lang ay suportahan nila ano sa bawat ginagawa ko at ituring nila akong pamilya.
Kahit naman kasi sabihin nilang pamilya kami at sobrang ganda ng image namin sa publiko at natawag pang perfect family ay sobrang pormal nila pag dating saakin.
“pasensya na po mam pero makiki-sabat na po ako, Alam niyo po kasi ay matagal nang hinahanap ni miss Luna ang pag suporta at pagmamahal niyo o kahit po yung pag turing niyong pamilya sakanya, palagi po siyang nag kwe-kwento saakin gabi gabi na miss na miss na niya po kayo at kung paano niyo po siya ituring na anak. Palaging malungkot dahil parang kinakahiya niyong naging pamilya niyo siya, at mas nasaktan po siya ng hindi niyo man lang po iyon napansin. Lalong lumalim ang hinanakit niya ng mas pinapaboran at tinuturing niyong anak at kapatid ang nakababatang pinsan niyang si Miss Patricia, naiinggit po siya doon dahil kada birtday niya ay wala kayo dito at nandoon sa party ng pinsan niya...." Malungkot na sabi ni manang Celia.
Naiiyak man ay dumiretso na ako ng pag lalakad papuntang kotse para makapasok.
Tulala lang ako buong byahe dahil hindi ako makapaniwalang sinabi ni manang yon kina kuya.
Ayaw ko namang kaawaan nila ako, mas maganda sigurong ganto nalang ang treatment nila saakin para hindi nila ako masyadong napapansin
Parang nawala lahat ng hilo at bigat ng katawan ko dahil sa narinig, hindi naman yon big deal, nakakalungkot lang na hindi ako mismo ang nag sabi sakanila non. Hayss.
Ayos lang yan Luna, atlis hindi ka umiyak diba? Malakas ka pa den.
Napa buntong hininga nalang ako dahil sa naisip, tama buti hindi ako umiyak, hindi ganong bagay ang mag papaiyak saakin.
Remember im a Xyford.
_____________________________
Pasensya sa mabagal at maiksing update mga mahal, sana kahit ganon ay suportahan niyo padin ako.
Masyado lang ako naging busy ngayong mga sumusunod na Linggo dahil sa fourth quarter na at kaylangan ko nang intindihin ng mabuti ang mga lesson.
Mas matagal na ang oras ko sa pag aaral na umaabot na ng hating gabi.
Haysss yaan niyo pag may libre akong araw ay sisipagin kong mag sulat ng chap para mahaba haba ang chapter na i update ko.
Yun lang!! Thank you!!
Thank you for waiting ang supporting
May you have a good health and always take care everyone- LJMAUN.
YOU ARE READING
Section L Girl (Slow Update)
RandomNagbabalik si Zyna bilang isang gurang!! Salamat sa mga magbabasa uli ng kwentong ito at sana magustuhan niyo! Di ko na ididiscribe wala ako maisip eh! Basta basahin niyo nalang✨❤️ And sa mga bagong magbabasa nito! Thank you!!
