19.Bölüm - Evlat -

200 13 35
                                    

Bölüm şarkısı hem Kerem için hem de.. Bölüm sonu anlarsınız, sustum. :) Baştan sona dinleyerek okuyun rica ediyorum, lütfeeenn.🫶

Keyifli okumalar diliyorum. ✨

Kerem

'Ne kadar az yol almışım, ne kadar az.

Yolun başındaymışım meğer..' diyor ya Sezen Aksu. Haklı. 

Hem de öyle bir haklı ki.. 

Biri sorsa, hayatının şarkısı nedir Kerem, dese. Yemin ederim her şeyiyle, her sözüyle beni anlatan başka melodi yoktur. Ha belki vardır.. Ama hiçbiri yalnızlığımı, yalnızlığımın bana neler anlattığını bu denli hissettirmemiştir.

Yürürsün, yürürsün ama bir arpa boyu bile yol kat edememiş olursun ya hani.. Öyle işte yalnız başına büyümek. Bir şeyleri hep 'yalnız' başına halletmeye çalışmak.

Şimdi melek gibi uyuyuşunu izliyorum, bir anlık saate bakıp. Sabah 9:14.. Hakan'a ve Zeynep'e bugün gitmeyeceğime dair mesaj atmıştım geceden. 

Bugün kendimi anneme ayırdım..

Ağzımdan nasıl çıktığına hâlâ inanamadığım o anne kelimesini ilk dediğimdeki tepkileri geliyor gözümün önüne izlerken. Yavaş yavaş gevşeyen kolları birkaç saniye sonra dediğimi algılamasıyla daha da sıkı sarılıyordu boynuma. Saçlarıma, yüzüme, boyun girintime, çeneme.. Hızlı hızlı kondurduğu öpücüklerini hissettiğim her yerde güller, çiçekler açıyordu sanki.

Böyle bir şey mi evlat olmak? 

"Hayır.. Hayır.." inilti gibi çıkan boğuk seslerle başımı kaldırıp yatağa bakıyorum.

Annem yerinde huzursuzca kıpırdanıyor, gözleri kapalı. Yerimde dikleşiyorum ellerini tutup.

"Şşş sakin ol, ben buradayım."

"Oğ..lumu vermem.. Vermem oğlumu size." yanağından akan yaşı elimle silerken kendi yanağımda da hissediyorum bir yaşı.

"Şşş ben buradayım tamam mı? Lütfen sakin ol." ellerini okşamaya başlıyorum hızlı olmaya çalışarak.

Ağlaması, titremesi ve çırpınmaları daha da şiddetlenirken elim ayağım titremeye başlıyor bu kez de.

"Anne ben buradayım, lütfen sakin ol."

Kendini kastığı için gittikçe kıpkırmızı olmaya yaklaşıyor çehresi

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Kendini kastığı için gittikçe kıpkırmızı olmaya yaklaşıyor çehresi. Ve hâlâ aynı şekilde inleyerek ağlıyor.

"Kerman lütfen.. bizi bırakma.."

"Anne.." diyorum titrek sesimle. "Anne kabus görüyorsun lütfen uyan."

Bir anda düzensiz nefes alış verişleri ile gözlerini açıp bakakalıyor bana mahmurca.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: May 30, 2022 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

BANA KENDİMİ VER  - ZeyKer-Where stories live. Discover now