26 yaşında, Çocuk Esirgeme Kurumu'nda büyümüş, 6 yaşındayken annesi ve babası gözlerinin önünde öldürülmüş, hırçın, gözü kara, korkusuz polis Zeynep..
29 yaşında, işkolik, kuralcı, başarılı bir adam ve Organize Şube amiri Kerem..
Zeynep ve Kerem'in...
Geciktiğim için özür dilerim.. 💔Kısa olduğunun farkında olduğum ama meşguliyet içinde olduğum bu dönemde başka göndermekten başka çaremin de kalmadığı bir bölüm..
Yeniden Twitter'a döndüm!! Burada da olduğum gibi, @kediyedublaj kullanıcı adım, görüşmek dileğiyle. Keyifli okumalar diliyorum! ☀️
Ps: Güneşi Beklerken'in 16.bölümünün devamı niteliğinde yazdığımız Kirpi Gibi hikayemizi de okumanızı isterim tabii ki. :)
"Hiç kimse bilmesin.." diyorum çatallaşan sesimle. "Hiç kimse, siz bile.. Tek başıma ben bulup götüreceğim çöplüğüne."
"Başkomiserim.."
"İlk kez düşmüyorum peşine. Daha önce de çok kovaladım.. Onda amacım farklıydı tabii, baba özlemi vardı. Şimdi çok farklı.." gittikçe kısılan sesimi fark edip boğazımı temizliyorum. "Kimse bilmeyecek o yüzden. Peşime de hiç kimse düşmeyecek. Ben bulup vereceğim cezasını.."
~~~~
Zeynep
Sevdiğim adama bakıyorum. Kırdığım, paramparça ettiğim adama.. Babası yüzünden kalbini kırdığım adamın yine babası yüzünden üzülmesine, çaresiz kalmasına bakıyorum.
Hakan abi gelen telefonla acil çıkmak zorunda kaldı. Biz de öylece oturuyoruz.
Gözleri dolu dolu yaklaşık yarım saattir konuşmadan elleriyle oynuyor. Masayı izliyor, kendini sıktığı için burun kemikleri titriyor, dudakları küçük bi çocuk gibi büzük..
Dayanamayıp kalkıp sarılmak istiyorum. Sarılıp asla bırakmamak.. Sarılınca biliyorum ki daha fazla tutamayacak ve rahatlatacak kendini. Ama yapamıyorum..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Canımın acıdığını hissediyorum şimdi. Çünkü onun da canı yanıyor. O için için yanıyor, ben tutuşuyorum..
Hâlâ aynı, hâlâ başı önde hâlâ..
"Kerem.."
"Çık buradan."
"Çıkamam."
"Yalvarırım.. Yalvarırım çık." ses tonu tüylerimi diken diken ederken ne ara kalktım da Kerem'in yanına geldim bilmiyorum.
"Kovsan da gitmiyorum, dövsen de gitmiyorum, sövsen de gitmiyorum."
"Zeynep, git."
"Gitmek istesem de gidemiyorum anla beni. Seni bırakıp hiçbir şey yapamıyorum ben." Susuyor.. Tek kelime dahi etmeden hâlâ aynı şekilde elleriyle oynuyor, hâlâ başı önde. "Kaldır başını Kerem."
