Penumbra (Pyrrhic 2) / Hyunlix ✔

15

"Birazdan o çalışan gelecek. Çok sinirli biri gibi davranmalıyım."

Küçük beden aynanın karşısında yüz mimiklerini kontrol etmeye çalışırken anahtar sesleriyle irkilmişti.

Bugün yeni çalışan gelecekti. Hyunjin'i kıskandığı için çalışan'ın hemen buradan ayrılmasını istiyordu. Bu yüzden bir süre pratik yapmıştı.

"Kız mı erkek mi umrumda değil, çok sinirli biriymiş gibi davranacağım!"

Kaşlarını çatıp giriş koridor'a doğru ilerlemişti. Paytak adımlarla ilerlerken çalışanın eğilip ayakkabılarını çıkardığını görmüştü. Uzun saçlı olduğunu görünce kız olduğunu anlamıştı.

"Yeni çalışan sen misin!"

Yüksek ses tonla dediğinde, çalışan hemen yerden kalkıp Felix'e bakmıştı. Felix ise şok olmuştu. Bu genç bir kız falan değildi. Yaşlı bir teyzeydi.

"Ah, evet. Hyunjin efendi sizi söylemişti, isminiz Felix'di değil mi?"

Teyze kocaman gülümsediği zaman Felix yutkunarak saçlarını kaşımıştı.

"Ş-şey evet.."

"Bir erkek çocuğu taşıyorsunuz karnınızda, değil mi?? Size iyi bakacağımdan emin olabilirsiniiz."

Başıyla selamlayıp yeniden gülümsemişti, teyze. Felix ise çok utanmıştı ona kızmaya çalıştığı için. Hiç beklediği gibi olmamıştı. Bir genç kızın geleceğini düşünmüştü, kim bilebilirdi ki sıcak kanlı bir teyzenin geleceğini?

"A-adınız neydi??.."

"Bana ajumma diye seslenebilirsin. Yemek yediniz mi?"

Felix'in karnını işaret ederek dediğinde, Felix hayır anlamında kafasını sağa sola sallamıştı.

"Şimdi ajummanız size güzel bir yemek yapacak!! Hadi gel otur."

"Te-teşekkürler."

Hâlâ çok utanıyordu, yaptığı şeyden. Ama en azından iyi hissetmişti çalışanın teyze olduğundan. Bu yüzden derin bir nefes vermişti.

"Küçük prens kaç aylık???"

"4 aylık."

Teyzenin peşinden gelerek mutfağa ilerlemiştiler. Teyze evi tanıyor gibiydi, Hyunjin ona evi çoktan gezdirmiş olmalıydı. Zaten normaldi. Yeni çalışan'a evi gezdirmesi gerekirdi önceden. Bir şey bilmeden gelmesi saçma olurdu.

"Bebek büyüyor anlaşılann. Umarım tam sağlıklı doğar."

Ajumma son defa gülümseyip mutfağa girmişti. Buz dolabını açarak yağ falan çıkarmaya başlamıştı. Yemek pişirecekti tabii ki.

"Canının istediği bir şey var mı?"

"Şey.. çilek isterim."

Felix utangaç sesiyle söyleyip sandalye'ye oturmuştu. Ajumma ise anında alt çekmece bakınıp çileğin yerini bulmaya çalışmıştı.

"Siz yorulmayın ben alırım, lütfen."

"Olur mu öyle şey evladım? Çalışan benim sonuçta."

Felix'in ayağa kalktığını görünce eliyle durdurmaya çalışmıştı. Ama Felix yine de razı olmayıp çileğin olduğu çekmeceye adımlamıştı. Tam eğileceği sıra da ise ajumma elinden tutarak durdurmuştu bu defa.

"Cidden gerek yok, hadi sen otur ben yaparım."

"Yorulursunuz ama?"

"Sen ne kadarda iyi kalpli bir çocuksun öyle. Sorun yok evladım, endişelenme yaparım ben."