Politician Series #1: The Mayor (COMPLETED|| EDITING)

CHAPTER 14

VIENNA'S POINT OF VIEW:

"Anak. Ikaw na lang muna ang pumunta ah? Hindi kasi ako pwede ngayon at alam mo naman na may sakit ang Mommy mo ngayon, kailangan ko siyang bantayan at alagaan." Pagmamakaawa ng kaniyang ama sa kaniya.

"Don't worry, Dad! Ako na po ang bahala. Sige na po, umuwi na kayo baka hinahanap ka na ni Mom." Mahinahon na sabi ko at tumango lamang siya at niyakap ako, bago umalis.

Ibinababad ako ang sarili ko sa pagtratrabaho. Mahigit tatlong araw na ang lumipas simula ang huling pagkikita namin ni Mayor Dion.

Ang balita ko ay mashado na itong naging abala pa sa munisipyo at pati ang schedules niya ay punong-puno. Mismong assistant niya ang nagsabi sa akin, pumunta siya kahapon. Hindi ko nga alam kung bakit gusto pa nito itong ipaalam sa akin about his schedules. Hindi naman niya ako girlfriend o asawa para i-report sa akin ang mga schedules niya.

If I know na may ibang babae na nga itong gusto. Baka nga may oras parin sila magkita ng babaeng nagugustuhan niya ngayon. Napapikit ako at pilit kinakalimutan ang mga naganap noong mga nakaraan.

After what I did 3 days ago ay umibi ang ihip ng hangin. Hindi ko maipaliwanag. Umayos ako sa pagkakaupo at muli kung itinuloy ang trabaho ko.

Katulad ni Mayor Dion, ay naging busy narin ako. Overtime na nga rin ako dito at minsan ay nakakalimutan ko narin ang kumain sa tanghali at gabi. Mashado ako naging tutok sa trabaho ko. Hindi ko narin magawang magpahinga. Gusto ko kasi ay kaagad ko matapos ang mga dapat gawin sa bawat araw at ayokong maipagpabukas ito, lalong-lalo na ay kinabukasan ay may panibago nanaman na dapat gawin.

---

Gabi na pala at hindi ko man lang namalayan. Napahinto lamang ako sa pagtratrabaho dahil sa pagpapaalam ng secretary ko at sinabi na umuwi narin daw at magpahinga.

Gusto man magpahinga at matulog ay hindi naman pwede dahil kailangan ko pa umattend sa meeting mamaya. Dapat si Dad, ang pupunta ngunit may sakit si Mom. Wala narin naman na akong nagawa lalo na kapag ang ama o ina ko na ang humingi ng pabor sa akin, hindi ko matanggihan.

Napatayo ako at hindi ko maiwasang napahigit ng hawak sa lamesa ko. Medyo nahilo kasi ako pagkatayo ko, hindi rin ako kumain kaninang tanghali o nagmeryenda man kaninang hapon. Uminom ako ng tubig at huminga ng malalim.

Inayos ko muna ang sarili ko bago umalis sa kompanya ko at pumunta kung saan ang meeting place. Nakasakay ako sa kotse ko ngayon. Ang bagong driver ko ang nagdrive dahil sa hindi ko kayang magmaneho ngayon, lalo na at pagod na pagod ako. Gusto ko munang umidlip kahit ilang minuto lang, tutal papunta naman kami sa Antipolo.

Natuwa pa nga ako dahil makakapunta nanaman ako sa Antipolo. Sa tingin ko ay 40 minutes ang byahe, BGC to Antipolo. Kung sa ganon ay makakaidlip parin talaga ako.

Sobrang tahimik at pansin ko na hindi madaldal ang bagong driver ko. Okay narin iyon atleast makakpagpahinga ako. Napatingin ako sa kaniya dahil bigla siya nagpatugtog.

The title of the song is "Safari by Selena" I actually knew that song, dahil ilang beses ko narin itong napakinggan noon.

I'm sure I've seen you in my dreams
I'm feeling like ain't the first time we ever meet
You make the time fly slow, slow
Just like slow rivers flow, slow

I didn't realized na sinasabyan ko ang bawat beat.

I see the fire in your eyes
It makes me feel, it takes me high
So bring it on the dance floor
Baby, you better start this right
I'm losing it, I can't control
This must be love, love