Loving the Playboy Idol [SB19 - Joshtin AU]

Chapter 31

JUSTIN

Lumabas lang ako at umupo sa isang chair. Ang crowded na din kasi masyado sa loob eh.

I was just sitting there when someone calls my name.

"Justin." a soft voice. How I miss hearing my name coming from his mouth.

Pero naaalala ko pa rin ang lahat ng sinabi nya. Tumayo na ako at akma ng hahakbang paalis nang hinawakan nito ang braso ko.

"Please listen to me Jah." Josh pleaded.

I want to go away but there is also a part of me saying that I should stay.

Bumalik ako sa kinauupuan ko.

"What?" I asked.

He sat in the chair that's in front of me.

"Jah, I want to say sorry to you. For everything. For everything that I said to you before. I didn't know what's gotten into me at nasabi ko ang mga bagay na yun." sabi nito habang nakatitig sakin. "I know ang tagal na ng nakaraan tapos ngayon lang ako nagsorry but I really mustered all of my courage just to tell you this now. I'm sorry. I really do. Please forgive me Justin." he held my hand. He slowly started to cry.

Hindi ko kayang makita siyang umiiyak kahit na napakagago niya. Ganun talaga siguro pag mahal mo.

"Please Justin.. Patawarin mo na ako. I won't do it again. I won't hurt your feelings again. Let's go back to the way  we was." lumuhod na ito sa harap ko.

"Ano ka ba? Tumayo ka nga dyan!" sita ko dito pero hindi ito natinag.

"Fine. Sit on the chair first." I said.

Sumunod ito. Hawak pa rin niya ang kamay ko.

"Sige na. Pinapatawad na kita." sabi ko.

Dahil sa sobrang tuwa ay niyakap ako ni Josh.

"Thank you Justin. Thank you!" he said while caressing my back.

I miss him. I miss him being like this. I hugged him tight.

Napakarupok ko talaga pagdating sa kanya. Isang sorry lang, pakiramdam ko nabura na lahat ng hinanakit ko dahil sa mga nasabi niya.

I suddenly remember my condition. If I will really die, I want my last days here on earth to be happy. With the ones I love. Hindi ko man masabi sa kanya ngayon na mahal ko siya, maybe in after life, kaya ko na.

Napaiyak ako.

"Jah, why are you crying??" Josh asked at akma ng kakalas sa yakap.

"Don't." I said. "Let's stay like this for a while, please."

Hindi ito kumibo at hinayaan lang kami sa ganoong pwesto.

Makalipas ang ilang sandali ay kumalma na ako.

Pinunasan ni Josh ang luha na nasa pisngi ko.

"Napakaiyakin mo pa rin bujah." nakangisi ito.

Balik na naman po siya sa pang aasar. Mas gusto ko 'to.

"Ah ganun?? Hindi na pala kita pinapatawad. Binabawi ko na. Hmmp." sabi ko sabay irap dito.

"Ito naman, hindi na mabiro." sagot naman nito sabay yakap sa bewang ko.

Medyo napaigtad ako.

"Bakit Jah? May problema ba?" tanong nito dahil sa reaksyon ko.

"W-Wala naman."

Grabeng kabag talaga ang dulot sakin ng simpleng paghawak ni Josh. I am madly and deeply inlove with this man, no lie.

"Kamusta ka naman?" I changed the topic.

"This past few weeks, not okay pero now, yes." he smiled.

I miss his smiles. Cute niya talaga pag ngumingiti. He really looks like a bunny. Sinong mag aakala na he's the oldest in our group. Mas mukha pa nga akong matanda kesa sa kanya. Unfair.

"How about your girlS?" diniinan ko talaga ang pagkakasabi dun sa 's'.

"Grabe ka naman maka girls dyan." sabi nito. "Wala na ako nun no."

Nagsalubong ang kilay ko.

"Wehhh?? Maniwala ako. Ikaw pa mawalan. Lokohin mo na lahat, wag lang ako Josh Santos."

Ngumiti ito at tumingin sa kalangitan.

"It's hard to believe but yes. I have no girls. No flings. No chix. Nothing." he paused.

"Nitong nakalipas na mga linggo, I realized something. Something that's really important. Something that I really want and that I should focus on. Something my heart wants." he looked at me.

Nakakatunaw ang titig niya. Nag iwas ako ng tingin.

"I'm so stupid that i've been neglecting something that so precious to me since the very beginning." hinawakan niya ang mukha ko at iniharap sa kanya.

He pinched my cheeks. "You look cute when you blush Jah." he said.

Pakiramdam ko'y sobrang namula ang mukha ko. Mas lalong nag init ang pisngi ko.

I averted my gaze and look up.

I heard him chuckle.

Music to my ears. I can't contain my happiness right now. I wish this will last long. Sana.

I checked the time. Gabing gabi na pala.

Akma na akong tatayo ng biglang sumulpot si kuya Pau.

"Justin." seryosong saad nito habang nakatingin sa kamay ni Josh na nakapalupot pa din sa bewang ko.

Yare!

Napatayo ako. "Yes kuya Pau?"

"Let's go. Ihahatid na kita sa inyo." he said while looking intently to Josh.

Tumango ako. Nagpaalam muna ako kay Josh.

"We'll go ahead."

"Ingat kayo." sagot nito. "Thank you Jah." he smile.

Ngumiti ako pabalik.

Nagpaalam lang kami sa birthday boy at umalis na. Gusto pa nga ni kuya Stell na magstay kami pero sabi ni kuya Pau ay kailangan ko na daw umuwi.

We're already in the car. Kuya Pau is so serious.

"Okay na kayo ni Josh?" tanong nito.

"Oo." mahina kong sagot.

"You sure about forgiving him?" hindi pa rin nagtitiwala si kuya Pau kay Josh.

"Yeah." I answered. "I felt that nagsisisi naman na siya eh."

Umismid ito. "Malambot lang talaga ilong mo." kuya talaga. May nalalaman pang idiomatic expression.  Pero pasimple ko pa ding pinisil ang ilong ko, malambot nga.

"And ayoko namang mawala sa mundo ng may kagalit kuya Pau." biro ko.

He suddenly step on the brake. He looked at me with a serious look. Pinitik nito ang noo ko.

"Sinong may sabing mawawala ka dito sa mundo?? That won't happen Justin." I saw determination on his face.

Sakit nung pinitik niya ah. Nagsimula muli itong magdrive.

"I won't let that happen. Trust me."

Kuya Pau is not giving up. Dapat ako rin. I should fight for my life.

I smile.

---