ARYA ~GERÇEK AİLEM~

5. BÖLÜM

Medya: Deniz (Arel ve Beliz'in oğlu)

Tam o sırada kapı açıldı ve konakta nedenini çok iyi bildiğim bir kükreme yankılandı.

"ARYAA!"

İşte şimdi sıçtım arkadaşlar...
--------------------------------------------

"Hassiktir."

Bana sorgulayıcı bakışlar atan ailemi umursamadan hazır ola geçtim. Gözlerinden ateş fışkıran Kemal Albay karşımda durdu. Anında yüksek ve gür bir sesle tekmil verdim.

"Yüzbaşı Arya Öztürk! Mardin. Emret komutanım!"

Tabi hemen ardımdan sesindeki şaşkınlığı gizleyemeyen Hakan tekmil verdi.

"Üsteğmen Hakan Öztürk! Mardin. Emret komutanım!"

Neden mi şaşkın söyleyeyim.

Akşam yemeğinden önce

Annem gil akşam yemeği hazırlanana kadar abilerim ve kuzenlerimle kaynaşmamız için bizi küçük salona göndermişti. Tabi bazılarımız bu durumdan memnun olmasada kabul edip geçmiştik. Bir süre boş boş bakışınca Asya konuşmayacağımızı anlamış olacak ki sohbet açmaya çalışmıştı.

"Abla mesleğini hiç söylemedin. Ne iş yapıyorsun?"

"Askerim."

Ares "oha gerçekten mi?"

Ona dönüp hafifçe tebessüm ettim.

"Evet."

"Vay be tüm arkadaşlarıma söyleyeyim de azıcık havam olsun."

Onun bu dediğine hafifçe tebessüm ettim.

Ata "abla peki rütben ne?"

Abiler ve kuzenlere baktığımda merakla ve şaşkınlıkla beni dinlediklerini gördüm. Asker olduğuma inanamıyorlardı. Hakan ise küçümseyici bakışlar atıyordu. Ama ben senin façanı aşağı almazmıyım ulan! Tam rütbemi söyleyeceğim de Hakan lafa atladı.

"Aman ne olacak Ata subay yada astsubay filandır." Buram buram alay ve küçümseme kokan sesiyle sinirlerim zıplayınca birden ayağa fırladım.

Ares ve Ata anında kollarıma yapıştı birşey yapmayayım diye. O sırada abiler ve kuzenlere ayaklandı. En soğuk ve ürkütücü sesimle

"Sakın bir daha mesleğime laf etme yoksa senin o ağzına... Anladın sen. Beni çocukların yanında konuşturma."

Derince yutkundu. Biraz da olsa tırsmıştı ancak belli etmemeye çalışıyordu. Ben senden rütbeliyim oğlum benden kaçar mı?

O sırada annem yemek hazır diye seslendi ve hepimiz aşağı indik. Sofrada herhangi bir sohbet veya bakışma yaşanmamıştı aramızda. Bu çok iyi olmuştu Allah'tan yoksa her an masanın üstünden atlayıp karşımdaki Hakan'a dalabilirdim.

Şimdiki Zaman

"Rahat!"

Derin bir nefes alıp bana döndü.