ARYA ~GERÇEK AİLEM~

7. BÖLÜM

Medya: Arya

Uyandığımda dayım hala uyuyordu. Saat 18:00 olmuştu ve ben açtım. Akşam yemeğine de az kalmıştı zaten. O yüzden dayımı uyandırmaya karar verdim. Elimi yanağına koydum ve yavaşça okşayarak "Dayı" diye seslendim.

Gözlerini açınca beni gördü ve gülümsedi. Yanlız uff bee ne karizmatik bir dayım var. Aklıma gelen düşüncelerle kaşlarımı çattım. Kaşlarımı çattığımı gören dayım merakla

"Ne oldu?" Diye sordu.

"Dışarda da böyle gülmüyorsun dimi? Baya bi karizmasın yani maşallah. Sana bakan kızları dövmeli miyim?"

Birden yüksek sesli kahkaha attı.
Bana döndü ve yanağıma öpücük kondurdu.

"Ben senden başkasına bakar mıyım bitanem? Sen merak etme."

Bende ona gülümseyip "İyi aferin." Dedim.

Dayım "Kolun nasıl?"

"Merak etme. Alışkınım ben. Acımıyor. Bunlar bana vız gelir tırıs gider."

Bana gururla bakıp saçlarımı öptü.

"Neyse hadi kalk dayı ya yemek yiyelim 3 gündür açım. Sadece su içtim."

Dayım "Ne! 3 gün mü? Kızım niye söylemiyorsun? Yürü hemen yemek yiyoz."

"Dayıcım sakin olur musun lütfen. Unuttun mu ben bir askerim. 15 gün aç kaldığım da oldu sıkıntı yok yani. Ama bu şuanda aç olduğumu değiştirmiyor hadi gidelim de yemek yiyelim artık ya."

Elimi tutup beni hemen yataktan kaldırdı. Hızlı hızlı merdivenden inmeye başlayınca bende arkasından sürüklenmiş oldum.

"Ya dayı sakin ol. Ölecek değilim ya."

"Sus konuşma. Benim seni hemen doyurmam lazım."

Gülmemek için kendimi tutuyordum. Aşağı indiğimizde herkesin masaya oturduğunu gördük. Boş iki sandalyenin birine dayım oturdu. Diğerine de beni oturttu. Birden herşeyden ağzıma tıkıştırmaya başladı. Bende aç olduğum için birşey demiyor direkt yiyordum. Arada da ben onun ağzına birşeyler tıkıştırıyordum. Bu halimize büyükler tebessümle baksalar da abiler ve kuzen tayfası kaşları çatık bakıyordu.

Dedem "Oğlum kızı bir rahat bıraksaydın."

Dayım "Olmaz baba. Benim yiğenimi kendi ellerimle iyice doyurmam lazım. 3 gündür aç aç dağlarda dolandı."

""Ne! 3 gün mü?""

"Nasıl aynı anda konuştunuz lan?"

O sırada dayım tekrar bana birşeyler yedirmeye başlamıştı.

Ağzım boşaldığında annem

"Kızım 3 gün nasıl dayandın aç aç " dedi titreyen sesiyle.

"Ben alışkınım ya. Daha önce 15 gün aç kalmışlığım var hem ay-"

Dayım ağzıma yaprak sarması tıktığı için sözüm yarıda kesilmişti. Oha yaprak sarması mı?!

"Dayı yaprak sarması mükemmel ya ondan versene."

Dayım memnuniyetle gülümseyip bana yaprak sarması yedirmeye başladı. Bende onun ağzına yaprak sarması veriyordum. Böyle geçen bir yemek sürecinin ardından avluda oturmuş kahve içiyorduk. Deri ceketimi çıkardığım için kolumdaki sargı gözüküyordu ancak henüz kimse fark etmemişti Allah'tan. O sırada Arel abim

"Arya koluna ne oldu?" Dedi.

Ben kimse fark etmedi demiştim dimi. Hay ben şom ağzıma sokayım ya.